Ραβέλλο
Συντεταγμένες: 40°39′0″N 14°37′0″E / 40.65000°N 14.61667°E
| Ραβέλλο Comune | |
|---|---|
| Comune di Ravello | |
 | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Περιφέρεια | Καμπανία |
| Επαρχία | Σαλέρνο |
| Περιοχή | |
| Υψόμετρο | 350 μ. |
| Έκταση | 7,94 χλμ² |
| Πληθυσμός | 2.382 |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 84010 |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Πολιούχος | Άγιος Παντελεήμων |
| Τοποθεσία | |
  Ραβέλλο | |
 | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
To Ραβέλλο (ιταλικά: Ravello) είναι πόλη και δήμος στην επαρχία Σαλέρνο, Καμπανία, στη νότια Ιταλία. Το 2022 είχε 2.382 κατοίκους. Βρίσκεται στη χερσόνησο του Σορρέντο και αποτελεί τμήμα της ακτής του Αμάλφι, η οποία ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1997.[1] Είναι κτισμένο σε υψόμετρο περίπου 350 μέτρων σε σημείο με πανοραμική θέα στις ακτές, περίπου 5 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από το Αμάλφι.[2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ραβέλλο ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα ως καταφύγιο ενάντια στις επιδρομές των βαρβάρων που σημάδεψαν το τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Τον 9ο αιώνα το Ραβέλλο ήταν μια σημαντική πόλη της θαλάσσιας Δημοκρατίας του Αμάλφι. Ήταν παραγωγός μαλλιού από τη γύρω περιοχή το οποίο βαφόταν στην πόλη και κατείχε σημαντική εμπορική δύναμη στη Μεσόγειο μεταξύ 839 και περίπου 1200.
_-_BEIC_6328862.jpg)
Το 1086, κατόπιν αιτήματος του Ιταλο-Νορμανδού κόμη Ρογήρου Μπόρσα, ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει ένα αντίβαρο στο ισχυρό Δουκάτο του Αμάλφι, ο Πάπας Βίκτωρ Γ' έκανε το Ραβέλλο έδρα επισκοπής άμεσα υπαγόμενη στην Αγία Έδρα, με επικράτεια διαφορετική από αυτή της αρχιεπισκοπής του Αμάλφι. Αρχικά, οι επίσκοποι του Ραβέλλο προέρχονταν όλοι από οικογένειες πατρικίων της πόλης, δείχνοντας τον δημοτικό χαρακτήρα της εκκλησίας. Λόγω της ανταρσίας αυτής, έγινε γνωστό ως Ρεμπέλλουμ.[2]
Τον 12ο αιώνα, το Ραβέλλο είχε περίπου 25.000 κατοίκους και διασώζονται από τότε αριθμός από παλάτσι της εμπορικής αριστοκρατίας, τους Ρούφολο, ντ'Αφλίτο, Κονφαλόνε και Ντέλλα Μάρρα. Στον κολοφώνα της ισχύος του, στον 13ο αιώνα, είχε 36.000 κατοίκους.[2]
Το 1137, μετά από μια πρώτη αποτυχημένη επίθεση δύο χρόνια πριν, το Δουκάτο καταστράφηκε από τη Δημοκρατία της Πίζας. Μετά από αυτό, άρχισε δημογραφική και οικονομική παρακμή και μεγάλο μέρος του πληθυσμού της μετακόμισε στη Νάπολη και στα περίχωρά της στο Βασίλειο της Νάπολης.
Το 1944 κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο βασιλιάς της Ιταλίας έζησε στο Ραβέλλο - στο «Παλάτσο Πρισκόπιο»- περιμένοντας να επιστρέψει στη Ρώμη.[3]
Κυριότερα αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Ντουόμο του Ραβέλλο (Καθεδρικός ναός): Οι μπρούτζινες θύρες του είναι έργο του Μπαριζάνο ντα Τράνι (1179).[2] Στο εσωτερικό του ναού βρίσκονται δύο άμβωνες, από τους οποίους ο «Άμβωνας των Ευαγγελίων», στα δεξιά του κεντρικού σηκού, φιλοτεχνήθηκε το 1272 από τον Νικολό ντι Μπαρτολομέο από τη Φότζια.[4] Στηρίζεται πάνω σε έξι κίονες των οποίων η βάση βρίσκεται στη ράχη γλυπτών λιονταριών. Πάνω από την είσοδό του βρίσκεται προτομή η οποία λέγεται ότι είναι του Σιτζιλγκάιτα Ρούφολο. Ο έτερος άμβωνας είναι μικρότερος και φέρει απεικονίσεις του Ιωνά και του Κήτους.[2]
- Η Βίλα Ρούφολο (1270), χτισμένη από τον Νικόλα Ρούφολο, έναν από τους πλουσιότερους Πατρικίους του Ραβέλλο, σε μια προεξοχή. Η βίλα αναφέρθηκε από τον Βοκάκιο στο Δεκαήμερο του και είναι το μέρος όπου ο Ρίχαρντ Βάγκνερ το 1880 εμπνεύστηκε τη σκηνογραφία της όπερας του Πάρσιφαλ.[5] Η βίλα διαθέτει δύο πύργους και διακόσμηση σε σαρακήνικο ρυθμό.[2]
- Η Βίλα Τσιμπρόνε, γνωστή για την «Ταράτσα του Άπειρου».[6]
- Η εκκλησία του Σαν Τζοβάννι ντελ Τόρο (ονομάστηκε για τον Απόστολο Ιωάννη και για το Ιλ Τόρο, το προηγούμενο όνομα της παλιάς αριστοκρατικής συνοικίας στην οποία χτίστηκε) που χρονολογείται πριν από το έτος 1000. Η εκκλησία περιέχει τον άμβωνα των Μπόβε, που χρονολογείται από το 1200–1230. Ο άμβωνας στηρίζεται σε τέσσερις κίονες. Στο ναό βρίσκεται επίσης κρύπτη με τοιχογραφίες του 14ου αιώνα. Η σημερινή μορφή του ναού χρονολογείται από τον 17ο αιώνα.[2]
- Το εκκλησάκι της Σάντα Μαρία α Γκραντίλλο (11ος αιώνας). Είναι δίκλιτη βασιλική με μια αψίδα.
- Ιερό των Αγίων Κοσμάς και Δαμιανός (14ος αιώνας)
- Η La Rondinaia (Η Φωλιά του Χελιδονιού), που χτίστηκε τη δεκαετία του 1930 σε ένα γκρεμό. Η βίλα ήταν η ιταλική κατοικία του Γκορ Βιντάλ μέχρι το 2004.[7]
Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη έχει λειτουργήσει ιστορικά ως προορισμός για καλλιτέχνες, μουσικούς και συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των Βοκάκιο, Ρίχαρντ Βάγκνερ, Έντβαρντ Γκριγκ, Μ.Κ. Έσερ,[8] Βιρτζίνια Γουλφ, Γκρέτα Γκάρμπο, Γκορ Βιντάλ, Αντρέ Ζιντ, Ζουάν Μιρό, Τρούμαν Καπότε, Τενεσί Ουίλιαμς, Γκράχαμ Γκρην, Τζάκι Κέννεντι, Λέοναρντ Μπερνστάιν και Σάρα Τίσντεϊλ (η οποία το ανέφερε στην προκαταρκτική αφιέρωσή της στο Love Songs).
Κάθε χρόνο τους καλοκαιρινούς μήνες πραγματοποιείται το «Φεστιβάλ Ραβέλλο». Ξεκίνησε το 1953 προς τιμήν του Ρίχαρντ Βάγκνερ.
Η ταινία του 1953 Πιο δυνατός απ' τον Διάβολο, σε σκηνοθεσία Τζον Χιούστον και με πρωταγωνιστές τους Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Τζένιφερ Τζόουνς και Τζίνα Λολομπρίτζιτα στο αγγλόγλωσσο ντεμπούτο της, γυρίστηκε στο Ραβέλλο.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Costiera Amalfitana». UNESCO World Heritage Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Ravello» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 22 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 922
- ↑ The king of Italy at Ravello, www.ilvescovado.it Αρχειοθετήθηκε 2020-11-25 στο Wayback Machine.
- ↑ Duomo di Ravello
- ↑ Villa Rufolo
- ↑ Villa Cimbrone
- ↑ David, Mark (3 Νοεμβρίου 2015). «For Sale: Gore Vidal's Italian Cliffhanger (EXCLUSIVE)». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ Emmer, Michele (2004). Matematica E Cultura 2004. Springer. σελ. 248. ISBN 978-88-470-0291-3.
- ↑ «Beat the Devil (1953) - IMDb». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|