Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Richard Chamberlain (Αγγλικά)
Γέννηση31  Μαρτίου 1934[1][2][3]
Μπέβερλι Χιλς
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4]
ΣπουδέςBeverly Hills High School[5]
Pomona College
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός
τραγουδιστής
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός ταινιών
παραγωγός ταινιών[6]
ηθοποιός θεάτρου[7]
θεατρικός σκηνοθέτης[8]
αυτοβιογράφος[9]
μουσικός ηχογραφήσεων
Περίοδος ακμής1958
Οικογένεια
ΣύντροφοςWesley Eure (1975–1976)
ΓονείςElsa Winnifred von Fisher von Benzon-Matthews[10]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Στάιγκερ
Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[11]
Sitges Film Festival Best Actor award (1982)
Ιστότοπος
www.richardchamberlain.net
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζορτζ Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν (αγγλ.:George Richard Chamberlain, 31 Μαρτίου 1934) είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης και τραγουδιστής. Έγινε το ίνδαλμα της αμερικανικής νεολαίας όταν πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτικό σειρά Dr. Kildare (1961-1966), η οποία του χάρισε έναν Χρυσό Σκούφο και το έπαθλο του πιο δημοφιλούς άνδρα ηθοποιού για τις χρονιές 1962, 1963 και 1964.

Από τότε έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες ταινίες και σίριαλ όπως Σόγκουν, για την οποία βραβεύθηκε με Χρυσή Σφαίρα το 1981, Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας, για την οποία κατέκτησε επίσης Χρυσή Σφαίρα το 1984 και Ο κόμης Μοντεχρήστο το 1975. Έχει πρωταγωνιστήσει σε κλασικούς ρόλους στο θέατρο και έχει εργαστεί σε μιούζικαλ.

Γεννήθηκε το 1934 στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας [12] και είναι ο γιος της Έλσας Γουίνιφρεντ (το γένος Βον Ντένζον; αργότερα Μάθιους) και του Τσαρλς Άξιομ Τσάμπερλεϊν, ο οποίος ήταν έμπορος. Το 1952 ο Τσάμπερλεϊν αποφοίτησε από το λύκειο του Μπέβερλι Χιλς και στην συνέχεια από το κολέγιο Pomona (τάξη του 1956).

Ο Τσάμπερλεϊν ίδρυσε το θέατρο Company of Angels στο Λος Άντζελες και ξεκίνησε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές σειρές την δεκαετία του 1950. Έπαιξε τον αξιωματικό Ντέιβ Γουίνσλοου στο επεισόδιο Chicota Landing της σειράς γουέστερν του NBC το 1960 Riverboat.

Το 1961 ο Τσάμπερλεϊν κέρδισε αναγνώριση ως Dr. Kildare, στην τηλεοπτική σειρά του NBC υπό τον ίδιο τίτλο, συμπρωταγωνιστώντας με τον Ρέιμοντ Μάσεϊ. Η ικανότητα του Τσάμπερλεϊν στο τραγούδι τον οδήγησε να ηχογραφήσει μερικά singles στην αρχή της δεκαετίας του 1960, συμπεριλαμβανομένου του "Three Stars Will Shine Tonight", το οποίο κατέκτησε την δέκατη θέση στο Billboard Hot 100. To Dr. Kildare ολοκληρώθηκε το 1966 και ο Τσάμπερλεϊν ξεκίνησε να εργάζεται στο θέατρο. Το 1966 έπαιξε μαζί με τη Μαίρη Τάιλερ Μουρ στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ Breakfast at Tiffany's, συμπρωταγωνιστώντας με την Πρισίλα Λόπεζ. Δεκαετίες αργότερα, επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ στο οποίο ανέβηκαν διασκευές των My Fair Lady και The Sound of Music.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Τσάμπερλεϊν πέρασε κάποια χρόνια στην Αγγλία όπου έπαιξε στο θέατρο και στην διασκευή της σειράς του NBC Portrait of a Lady, σειρά που τον καθιέρωσε ως σοβαρό ηθοποιό. Το 1969 πρωταγωνίστησε με την Καταρίνα Χέπμπορν στην ταινία Η τρελή του Σαγιό. Ενώ ήταν στην Αγγλία, έλαβε μαθήματα φωνητικής και το 1969 πρωταγωνίστησε στον Άμλετ στο Θέατρο του Μπέρμιγχαμ. Έγινε ο πρώτος αμερικανός ηθοποιός που έπαιξε αυτόν τον ρόλο μετά τον Τζον Μπάριμορ το 1929. Έλαβε εξαιρετικές κριτικές και επανέλαβε τον ίδιο ρόλο στην τηλεόραση το 1970.

Την δεκαετία του 1970 ο Τσάμπερλεϊν απέκτησε επιτυχία ως πρωταγωνιστής στις ταινίες: The Music Lovers (1970), Lady Caroline Lamb (1973), Οι τρεις σωματοφύλακες (1973), The Lady's Not for Burning (1974), The Towering Inferno (1974) και Ο κόμης Μονεχρήστο (1975). Στο The Slipper and the Rose (1976), μια εκδοχή της ιστορίας της Σταχτοπούτας σε μιούζικαλ, ανέπτυξε το ταλέντο του στο τραγούδι. Ακολούθησε η τηλεοπτική ταινία του Γουίλιαμ Μπαστ The Man in the Iron Mask (1977). Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Το τελευταίο κύμα.

Αργότερα ο Τσάμπερλεϊν εμφανίστηκε σε αρκετές δημοφιλείς τηλεοπτικές μίνι σειρές (οι οποίες του χάρισαν το ψευδώνυμο "βασιλιάς των μίνι σειρών"), συμπεριλαμβανομένων των Centennial (1978–79), Σογκούν (1980) και Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (1983) ως πατέρας Ράλφ ντε Μπρικασάρ με συμπρωταγωνίστριες την Ρέιτσελ Γουάρντ και την Μπάρμπαρα Στάνγουικ. Την δεκαετία του 1980 πρωταγωνίστησε στο King Solomon's Mines (1985) μαζί με την νέα τότε ηθοποιό Σάρον Στόουν. Το 1988 ενσάρκωσε τον Τζέισον Μπορν / Ντέιβιντ Γουέμπ στην τηλεοπτική εκδοχή της κινηματογραφικής ταινίας Χωρίς ταυτότητα.

Από τα γυρίσματα της ταινίας Οι θησαυροί του Σολομώντα (1985)

Από την δεκαετία του 1990, ο Τσάμπερλεϊν έχει εμφανιστεί κυρίως σε τηλεοπτικές ταινίες και στο θέατρο ενώ έχει εμφανιστεί και ως γκεστ στις σειρές του ABC The Drew Carey Show και Will & Grace. Πρωταγωνίστησε ως Χένρι Χίγκινς στην διασκευή του My Fair Lady στο Μπρόντγουεϊ το 1993-94. Το φθινόπωρο του 2005, ο Τσάμπερλεϊν εμφανίστηκε στην περιοδεία που έκανε το Μπρόντγουεϊ για το Scrooge: The Musical στο οποίο ενσάρκωσε τον Εμπενίζερ Σκρουτζ. Το 2006 ο Τσάμπερλεϊν έκανε ένα γκεστ σε ένα επεισόδιο της βρετανικής δραματικής σειράς Hustle και ένα γκεστ στην τέταρτη σεζόν του Nip/Tuck. Το 2007 ο Τσάμπερλεϊν έκανε ένα γκεστ στο επεισόδιο 80 των Νοικοκυρές σε απόγνωση ως πατριός της Λινέτ Σκάβο. Το 2008 και το 2009 εμφανίστηκε ως βασιλιάς Αρθούρος στην παγκόσμια περιοδεία του Spamalot του Monty Python. Το 2010 εμφανίστηκε στο τρίτο επεισόδιο της τρίτης σεζόν στην σειρά Leverage καθώς και σε δυο επεισόδια της τέταρτης σεζόν στο Chuck στο οποίο ενσάρκωσε έναν κακοποιό που ήταν γνωστός απλά ως ο Βέλγος. Ο Τσάμπερλεϊν έχει επίσης εμφανιστεί σε αρκετά επεισόδια της σειράς Brothers & Sisters, όπου ενσάρκωσε έναν παλιό φίλο του Σαούλ. Εμφανίστηκε στην ανεξάρτητη ταινία We Are the Hartmans το 2011. Το 2012 ο Τσάμπερλεϊν ενσάρκωσε τον δρα Σλόπερ στην παράσταση The Heiress στο θέατρο της Πασαντίνα.

Ο Τσάμπερλεϊν είχε σχέση με τον τηλεοπτικό ηθοποιό Wesley Eure στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1977 συνάντησε τον ηθοποιό-συγγραφέα-παραγωγό Martin Rabbett, με τον οποίο είχε μια μακρόχρονη σχέση. Αυτή η σχέση οδήγησε σε ένα σύμφωνο συμβίωσης στο κράτος της Χαβάης, όπου το ζευγάρι έζησε από το 1986 έως το 2010 και καθ' όλα εκείνα τα χρόνια ο Τσάμπερλεϊν υιοθέτησε νομίμως τον Ράμπετ ώστε να προστατεύσει την μελλοντική του περιουσία. Ο Ράμπετ και ο Τσάμπερλεϊν συμπρωταγωνίστησαν μεταξύ άλλων στην ταινία Allan Quatermain and the Lost City of Gold, στην οποία ενσάρκωσαν τους αδερφούς Άλαν και Ρόμπσον Κάτερμαϊν. Την άνοιξη του 2010 ο Τσάμπερλεϊν επέστρεψε στο Λος Άντζελες για να προωθήσει την υποκριτική του καριέρα, αφήνοντας τον Ράμπετ στην Χαβάη, τουλάχιστον προσωρινά. Τον Δεκέμβριο του 1989 το γαλλικό γυναικείο περιοδικό Nous Deux αποκάλυψε την σεξουαλική ταυτότητα του Τσάμπερλεϊν (τότε ήταν 55 ετών) αλλά ο ίδιος μόλις το 2003 παραδέχτηκε δημόσια την ομοφυλοφιλία του στην αυτοβιογραφία του Shattered Love.[13]

Το 1962 ο Τσάμπερλεϊν κέρδισε το Όσκαρ στην Κατηγορία του πιο Παραγωγικού Ηθοποιού. Το 1963 κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα για τον Καλύτερο Ηθοποιό της Τηλεόρασης για την σειρά Dr. Kildare (1961). Κέρδισε ένα βραβείο του Πιο Δημοφιλούς Ηθοποιού για τρία συνεχόμενα χρόνια (1962, 1963, 1964).

Το 1980 κέρδισε το Όσκαρ του Καλύτερου Ηθοποιού της Χρονιάς. Το 1981 κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε τηλεοπτική σειρά-δράμα για το Σόγκουν (1980). Το 1982 κέρδισε το βραβείο Clavell de Plata στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Καταλονίας στην κατηγορία Καλύτερου Ηθοποιού για την ταινία Το τελευταίο κύμα (1977). Το 1984 κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε μίνι σειρά για την τηλεόραση για Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (1983). Το 1985 κέρδισε το βραβείο Aftonbladet TV (Σουηδία) Καλύτερης Ξένης Τηλεοπτικής Προσωπικότητας - Άνδρας.

Στις 12 Μαρτίου 2011 ο Τσάμπερλεϊν έλαβε το βραβείο Steiger (Γερμανία) για τα επιτεύγματά του στις τέχνες.

Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
1960 The Secret of the Purple Reef Το μυστικό του κόκκινου βράχου Ντιν Κρίστοφερ
1961 A Thunder of Drums Ουλαμός εκδικητών υπολοχαγός Πόρτερ
1963 Twilight of Honor Ντέιβιντ Μίτσελ
1965 Joy in the Morning Καρλ Μπράουν
1968 Petulia Πετούλια Ντέιβιντ Ντάνερ
1969 The Madwoman of Chaillot Η τρελή του Σαγιό Ρόντρικ
1970 Julius Caesar Ιούλιος Καίσαρ Οκταβιανός Αύγουστος
The Music Lovers Οι αιώνιοι εραστές Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι
1972 Lady Caroline Lamb Λαίδη Καρολίνα Λόρδος Βύρων
1973 The Three Musketeers Ο Νταρτανιάν και οι 3 σωματοφύλακες Άραμις
1974 The Towering Inferno Ο πύργος της Κολάσεως Ρότζερ Σίμονς
1976 The Slipper and the Rose Η Σταχτοπούτα και το τριαντάφυλλο πρίγκιπας Εδουάρδος
1977 The Last Wave Το τελευταίο κύμα Ντέιβιντ Μπάρτον
1978 The Swarm Το σμήνος δρ Χάμπαρντ
1982 Murder by Phone Νατ Μπρίτζερ
1985 King Solomon's Mines Οι θησαυροί του Σολομώντα Άλαν Κουάτερμεϊν
1986 Allan Quatermain and the Lost City of Gold Ο Άλαν Κουάτερμεϊν και η χαμένη πόλη του χρυσού
1989 The Return of the Musketeers Οι 3 σωματοφύλακες επιστρέφουν Άραμις
1995 Bird of Prey Το αρπακτικό Τζόναθαν Γκρίφιθ
1997 A River Made to Drown In Ταντέους Μακένζι
2004 The Pavilion Χάντλστοουν
2006 Strength and Honour Η κατάκτηση της δόξας Ντένις Ολίρι
2007 I Now Pronounce You Chuck and Larry Ο κύριος του κυρίου Μπανκς
2011 The Perfect Family Μέρφι
We Are the Hartmans Χάρτμαν
2018 Nightmare Cinema δρ Μιράρι
  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 34995. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 filmportal.de. 5900021167cd45b8a9598c964a1a59be. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 GeneaStar. chamberlaing.
  4. CONOR.SI. 27312483.
  5. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  7. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  8. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  9. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  10. (πολλαπλές γλώσσες) Geni.com.
  11. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  12. «Free Family Tree, Genealogy, Family History, and DNA Testing». MyHeritage (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2022. 
  13. «Ο Ρ. Τσάμπερλεϊν παροτρύνει τους νέους ηθοποιούς να κρύβουν τη σεξουαλικότητά τους». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]