Ράιαν Ο'Νιλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ράιαν Ονίλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ryan O'Neal (Αγγλικά)
Γέννηση20  Απριλίου 1941[1][2][3]
Λος Άντζελες[4][5]
Θάνατος8 Δεκεμβρίου 2023 (82 ετών)
Σάντα Μόνικα[6]
Τόπος ταφήςWestwood Village Memorial Park Cemetery[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[8]
Αγγλικά[9]
ΣπουδέςUniversity High School
Ακαδημία Φίλιπς[10]
Hollywood Professional School[11]
Munich American High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός ταινιών
παραγωγός ταινιών[12]
Περίοδος ακμής1960 - 2017
Οικογένεια
ΣύζυγοςΛι Τέιλορ-Γιούνγκ (1967–1974)[13][14]
Τζοάνα Μουρ (1963–1967)
ΣύντροφοςΦάρα Φόσετ (1979–2009)
ΤέκναΤέιτουμ Ο'Νιλ[15]
Γκρίφιν Ο΄ Νιλ[15]
Πάτρικ Ο'Νιλ[15][13]
Ρέντμοντ Ο’Νιλ[15]
ΓονείςΤσαρλς Ο' Νιλ[15] και Πατρίσια Ο' Κάλαχαν[15]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςDavid di Donatello for Best Foreign Actor (1971)
αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[16]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ράιαν Ο'Νιλ (πλήρες όνομα: Τσαρλς Πάτρικ Ράιαν Ο'Νιλ)[17] (20 Απριλίου 1941 - 8 Δεκεμβρίου 2023) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και πρώην πυγμάχος. [18] Ο Ο'Νιλ εκπαιδεύτηκε ως ερασιτέχνης πυγμάχος πριν ξεκινήσει την καριέρα του στην υποκριτική το 1960. Το 1964, πήρε τον ρόλο του Ρόντνεϊ Χάρινγκτον στη βραδινή σαπουνόπερα του ABC Πέυτον Πλέις. [19] Η σειρά έγινες αμέσως επιτυχία και απογείωσε την καριέρα του Ο'Νιλ. Στη συνέχεια, ο Ο'Νιλ έκανε επιτυχία σε ταινίες, με κυριότερη την Ιστορία αγάπης (Love Story, 1970), για την οποία έλαβε υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού, [20] Μια τρελή τρελή καταδίωξη (1972) και Χάρτινο φεγγάρι (Paper Moon, 1973) του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, Μπάρι Λίντον του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1975), Η γέφυρα του Άρνεμ (A Bridge Too Far) του Ρίτσαρντ Ατένμπορο (1977) και Ντράιβερ, ο ασύλληπτος οδηγός (The Driver) του Γουόλτερ Χιλ (1978). Από το 2005 έως το 2017, είχε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο στη σειρά του Fox Bones ως Μαξ. [21]

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ο'Νιλ γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος της ηθοποιού Πατρίτσια Ρουθ Όλγα (το γένος Οκάλαχαν, 1907-2003) και του μυθιστοριογράφου και σεναριογράφου Τσαρλς Ο'Νιλ. [22] Ο πατέρας του ήταν ιρλανδικής και αγγλικής καταγωγής, ενώ η μητέρα του είχε ιρλανδική (από πατέρα) και εβραϊκή Ασκενάζι (από μητέρα) καταγωγή. [22] [23] Ο αδερφός του, Κέβιν, είναι ηθοποιός και σεναριογράφος. [24]

Ο Ο'Νιλ παρακολούθησε το γυμνάσιο University στο Λος Άντζελες, όπου και εκπαιδεύτηκε ως πυγμάχος. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο πατέρας του ανέλαβε τη συγγραφή για μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Citizen Soldier και μετακόμισε με την οικογένειά του στο Μόναχο, όπου ο Ο'Νιλ παρακολούθησε μαθήματα στο Αμερικανικό Λύκειο.[25]

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τηλεοπτικοί ρόλοι και πρώτες δουλειές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Γερμανία, ο Ο'Νιλ δυσκολευόταν στο σχολείο, οπότε η μητέρα του του βρήκε δουλειά ως αντικαταστάτη σε μια εκπομπή που γυριζόταν στην περιοχή με τίτλο Tales of the Vikings. Ο Ο'Νιλ δούλεψε στη σειρά ως κομπάρσος και κασκαντέρ και ενδιαφέρθηκε για την υποκριτική. [26] [27]

Ο Ο'Νιλ επέστρεψε στις ΗΠΑ και προσπάθησε να πετύχει ως ηθοποιός. Έκανε την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση ως πρωταγωνιστής σε ένα επεισόδιο της σειράς The Many Loves of Dobie Gillis το 1960. Ακολούθησαν κάποιες έκτακτες εμφανίσεις στις εκπομπές The Untouchables, General Electric Theatre, The DuPont Show with June Allyson, Laramie, Two Faces West, Westinghouse Playhouse (αρκετά επεισόδια), Bachelor Father, My Three Sons, Leave It To Beaver και The Virginian. Είχε συμβόλαιο με τη Universal αλλά το άφησαν να λήξει. [28]

1962–1963: Empire[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1962 έως το 1963, ο Ο'Νιλ έπαιζε κανονικά στη σειρά Empire (Αυτοκρατορία) του NBC, ένα σύγχρονο γουέστερν, όπου ενσάρκωνε τον Ταλ Γκάρετ. [29] Η σειρά διάρκεσε για 33 επεισόδια. [26] Το 1963, η σειρά αναβίωσε ως Redigo, αλλά ο Ο'Νιλ απέρριψε την ευκαιρία να ξαναπάρει τον ρόλο του. [28] Όταν τελείωσε η σειρά, ο Ο'Νιλ επέστρεψε στις έκτακτες εμφανίσεις σε εκπομπές όπως Perry Mason και Wagon Train. [30]

1964–1969: Πέιτον Πλέις και The Big Bounce[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1964 πήρε τον ρόλο του Ρόντνεϊ Χάρινγκτον στο δραματικό σίριαλ Πέιτον Πλέις.

Η σειρά είχε μεγάλη επιτυχία, κάνοντας τους ηθοποιούς της, συμπεριλαμβανομένου του Ο'Νιλ, πασίγνωστους σε όλες τις ΗΠΑ. Σε αρκετούς προσφέρθηκαν κινηματογραφικοί ρόλοι, όπως στη Μία Φάροου στην ταινίαΤο μωρό της Ρόζμαρι (1968) και στην Μπάρμπαρα Πέρκινς στην ταινία Η κοιλάδα με τις κούκλες (1967). Ο Ο'Νιλ ήθελε επίσης να γυρίσει ταινίες. [31]

Κατά τη διάρκεια της σειράς, ο Ο'Νιλ εμφανίστηκε σε ένα πιλοτικό επεισόδιο για μια προτεινόμενη σειρά με τίτλο European Eye (1968). [32] Υπέγραψε επίσης ένα συμβόλαιο ηχογραφήσεων με το ABC. [33]

Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Ο'Νιλ σε μεγάλου μήκους ταινία ήρθε με την ταινία Είμαι μία αδίστακτη (The Big Bounce, 1969), που βασιζόταν σε ένα μυθιστόρημα του Έλμορ Λέναρντ. Το 1969, εμφανίστηκε σε μια τηλεοπτική έκδοση του Under the Yum Yum Tree (1963).

1970–1974: Ιστορία αγάπης, Μια τρελή τρελή καταδίωξη και Χάρτινο Φεγγάρι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1970, έπαιξε τον ρόλο ενός ολυμπιακού αθλητή στην ταινία Ημέρες δόξας (The Games). Η ταινία γράφτηκε εν μέρει από τον Έριχ Σίγκαλ, ο οποίος συνέστησε τον Ο'Νιλ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Ιστορία αγάπης (1970), που βασιζόταν στο ομότιτλο μυθιστόρημα και σενάριο του Σίγκαλ. Αρκετοί ηθοποιοί είχαν απορρίψει τον ρόλο, συμπεριλαμβανομένων των Μπο Μπρίτζες και Γιον Βόιτ, προτού αυτός προσφερθεί στον Ο'Νιλ. Η αμοιβή του ήταν 25.000 δολάρια. Έχει πει ότι είχε μια προσφορά για να εμφανιστεί σε μια ταινία του Τζέρι Λιούις με πέντε φορές περισσότερα χρήματα, αλλά ο Ο'Νιλ ήξερε ότι η ταινία Ιστορία αγάπης ήταν η καλύτερη προοπτική και την επέλεξε. [34] Ο επικεφαλής του στούντιο της Paramount, Ρόμπερτ Έβανς, ο οποίος ήταν παντρεμένος με την πρωταγωνίστρια της ταινίας, Άλι Μακγκρό, είπε ότι δοκίμασαν 14 άλλους ηθοποιούς κανένας δεν συγκρινόταν με τον Ο'Νιλ. είπε ότι ο ρόλος του ήταν "ένας ρόλος Κάρι Γκραντ - ενός όμορφου πρωταγωνιστής με πολλά συναισθήματα". [35] "Ελπίζω να αρέσει στους νέους", είπε ο Ο'Νιλ πριν βγει η ταινία. «Δεν θέλω να επιστρέψω στην τηλεόραση". [34] Η ταινία σημείωσε ρεκόρ εισιτηρίων, έκανε τον Ο'Νιλ σταρ και του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου Ο Ο'Νιλ πάντως είχε δυσανασχετήσει επειδή δεν του δόθηκε ποτέ ποσοστό των κερδών, σε αντίθεση με τη συμπρωταγωνίστριά του, Άλι Μακγκρό. [36] [37]

Μεταξύ της παραγωγής και της κυκλοφορίας της ταινίας, ο Ο'Νιλ εμφανίστηκε σε μια τηλεοπτική ταινία που έγραψε ο Έρικ Άμπλερ με τίτλο Το μίσος του έρωτα (Love Hate Love, 1971), η οποία έλαβε καλές κριτικές. Γύρισε επίσης ένα γουέστερν, το Δύο άγρια γεράκια (Wild Rovers, 1971) με τον Γουίλιαμ Χόλντεν για τον σκηνοθέτη Μπλέικ Έντουαρντς. Η ταινία Δύο άγρια γεράκια, άσχημα μονταρισμένη από την MGM, ήταν πολύ λιγότερο δημοφιλή από την Ιστορία αγάπης. Ο Ο'Νιλ επρόκειτο να γυρίσει κι άλλη ταινία για την MGM, με τίτλο Deadly Honeymoon (1974), από ένα μυθιστόρημα του Λάρι Μπλοκ. [38] Ωστόσο, ο Ο'Νιλ αποχώρησε. Ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς είπε αργότερα ότι ο επικεφαλής της MGM Τζιμ Ομπρί φέρθηκε "σκληρά" στον Ο'Νιλ. [39]

Επίσης, ο σκηνοθέτης Νίκολας Ρόουγκ ζήτησε από τον Ο'Νιλ να εμφανιστεί μαζί με τη Τζούλι Κρίστι σε μια διασκευή του Out of Africa που δεν έγινε ποτέ. [40] Αντ' αυτού, ο Ο'Νιλ πρωταγωνίστησε στην κωμωδία Μια τρελή τρελή καταδίωξη (1972) του Μπογκντάνοβιτς μαζί με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ. Η ταινία ήρθε τρίτη σε εισπράξεις το 1972 και του χάρισε μια προσφορά να πρωταγωνιστήσει στην ταινία Μπάρι Λίντον του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Παράλληλα, ο Ο'Νιλ ενσάρκωσε έναν κλέφτη κοσμημάτων στην ταινία Ο κλέφτης που ήρθε στο γεύμα (The Thief Who Came to Dinner, 1972) με τη Ζακλίν Μπισέ και τον Γουόρεν Όουτς. Στη συνέχεια ξανασυνεργάστηκε με τον Μπογκντάνοβιτς για το Χάρτινο φεγγάρι (1973) στο οποίο πρωταγωνίστησε μαζί με την κόρη του Τέιτουμ Ο'Νιλ. Η Τέιτουμ κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία της στη δημοφιλή ταινία και το 1973, ο Ο'Νιλ ψηφίστηκε από τους εκθέτες ως ο δεύτερος δημοφιλέστερος σταρ στη χώρα μετά τον Κλιντ Ίστγουντ. [41]

1975–1980: Μπάρι Λίντον, Η γέφυρα του Άρνεμ και Ένα τρελό θεότρελο ζευγάρι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ο'Νιλ το 1970 στη Φινλανδία.

Ο Ο'Νιλ πέρασε πάνω από ένα χρόνο γυρίζοντας το Μπάρι Λίντον (1975) με τον Κιούμπρικ. Η ταινία που προέκυψε θεωρήθηκε εμπορική απογοήτευση και είχε μικτές κριτικές. Ο Ο'Νιλ κέρδισε ένα βραβείο Harvard Lampoon χειρότερου ηθοποιού του 1975. Το 1985, ο Ο'Νιλ είπε ότι η εκείνη ταινία ήταν "εντάξει, αλλά αυτός [ο Κιούμπρικ] την άλλαξε εντελώς κατά τη διάρκεια ενός έτους που πέρασε μοντάροντάς τη". [36] Η φήμη της ταινίας έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά ο Ο'Νιλ λέει ότι η καριέρα του δεν ανέκαμψε ποτέ μετά από αυτήν την ταινία. [42]

Ο Ο'Νιλ επρόκειτο αρχικά να πρωταγωνιστήσει στο αποτυχημένο μιούζικαλ του Μπογκντάνοβιτς At Long Last Love αλλά αντικαταστάθηκε από τον Μπαρτ Ρέινολντς. Ωστόσο, γύρισε την κωμωδία Τρελοί παραγωγοί, απίθανοι σκηνοθέτες (Nickelodeon, 1976) με τους Ρέινολντς, Μπογκντάνοβιτς και Τέιτουμ Ο'Νιλ, έναντι αμοιβής 750.000 δολαρίων. Η ταινία απέτυχε εμπορικά.

Ο Ο'Νιλ συνέχισε με έναν μικρό ρόλο στην πολεμική ταινία Η γέφυρα του Άρνεμ (1977) ως στρατηγός Τζέιμς Γκάβιν. Η ερμηνεία του ως σκληροτράχηλου στρατηγού επικρίθηκε πολύ, αν και ο Ο'Νιλ ήταν μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον Γκάβιν, όταν συνέβαιναν τα γεγονότα της ταινίας. "Φταίω εγώ που βγαίνω σαν να είμαι 16 και μου δίνουν ένα κράνος υπερβολικά μεγάλο για το κεφάλι μου;" θα πει αργότερα. «Τουλάχιστον έκανα το δικό μου άλμα με αλεξίπτωτο». [43] Η ταινία είχε κακές εισπράξεις στις ΗΠΑ, αλλά τα πήγε καλά στην Ευρώπη.

Ο Ο'Νιλ απέρριψε αρχικά 3 εκατομμύρια δολάρια για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία Oliver's Story (1978), μια συνέχεια στην Ιστορία αγάπης. [37] Αντ' αυτής, εμφανίστηκε στην ταινία Ντράιβερ, ο ασύλληπτος οδηγός (1978), σε σκηνοθεσία του Γουόλτερ Χιλ, ο οποίος είχε γράψει τον Κλέφτη που ήρθε στο γεύμα. Και αυτή η ταινία ήταν εισπρακτική απογοήτευση στις ΗΠΑ, αλλά τα πήγε καλύτερα στο εξωτερικό. Ο Χιλ είπε αργότερα ότι ήταν "τόσο ευχαριστημένος με τον Ράιαν στην ταινία και πολύ απογοητευμένος που ο κόσμος δεν του έδινε ιδιαίτερη αναγνώριση για ό,τι έκανε. Για μένα, είναι ο καλύτερος που έχει υπάρξει. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλο ηθοποιό".

Ο Ο'Νιλ επρόκειτο να συνεχίσει με την ταινία The Champ (1979), σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφφιρέλλι, αλλά αποφάσισε να αποσυρθεί αφού ο Τζεφφιρέλλι αρνήθηκε να βάλει τον γιο του Ο'Νιλ, Γκρίφιν, να παίξει μαζί του. [37] Αντίθετα, συμφώνησε να γυρίσει το Oliver's Story, αφού το σενάριο ξαναγράφηκε. [37] Ωστόσο, η ταινία ήταν εισπρακτική αποτυχία.

"Αυτό που πρέπει να κάνω τώρα, σοβαρά, είναι να κερδίσω μερικές καρδιές ως ηθοποιός", είπε το 1978. «Όπως το έκανε ο Κάρι Γκραντ. Ξέρω ότι έχω πολλά να κερδίσω. Αλλά είμαι αρκετά νέος. Θα φτάσω εκεί... " [37]

Εκείνη την περίοδο, ο Ο'Νιλ επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στο The Bodyguard, σε σενάριο του Λόρενς Κάσνταν, με την Νταϊάνα Ρος για τον σκηνοθέτη Τζον Μπούρμαν. Ωστόσο, τα γυρίσματα δεν έγιναν ποτέ, επειδή αποσύρθηκε η Ρος, και η ταινία γυρίστηκε το 1992, με τον Κέβιν Κόσνερ στον παλιό ρόλο του Ο'Νιλ. [44] Υπήρξαν κάποιες συζητήσεις για μια του εμφάνιση στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι Suffer or Die, [45] αλλά δεν προέκυψε.

Ο Ο'Νιλ αντ' αυτού έπαιξε τον πυγμάχο σε μια κωμωδία με τίτλο Ένα τρελό θεότρελο ζευγάρι ξανά δίπλα στη Στρέιζαντ. Έλαβε αμοιβή 1 εκατομμύριο δολάρια συν ποσοστό επί των κερδών. Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Επίσης, το 1979, γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για έναν πυγμάχο που μανατζάρισε. [46]

1981–1987: Παρακμή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ο'Νιλ ήθελε να πρωταγωνιστήσει στην κινηματογραφική έκδοση του μυθιστορήματος Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας που θα σκηνοθετούσε ο Άρθουρ Χίλερ, αλλά το βιβλίο τελικά έγινε μίνι σειρά. [47] Αντ' αυτού, ο Ο'Νιλ γύρισε ένα θρίλερ χρηματοδοτούμενο από τη Βρετανία με τίτλο Πράσινη πέτρα (Green Ice, 1981), με περισσότερα χρήματα από όσα είχε λάβει ποτέ. [36] Η ταινία είχε προβληματική παραγωγή (ο αρχικός σκηνοθέτης εγκατέλειψε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων) και απέτυχε εισπρακτικά.

Έκανε μια κάμεο εμφάνιση στο Circle of Two, μια ταινία που έκανε η κόρη του με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον. Ο Ο'Νιλ είπε ότι ο Μπάρτον του είπε στη διάρκεια των γυρισμάτων πως ήταν «πέντε χρόνια μακριά από την αποδοχή ως σοβαρός ηθοποιός. Από την άλλη, η ατζέντισσά μου, Σου Μένγκερς λέει ότι είμαι ακριβώς στο κατώφλι. Μοιράστε τη διαφορά, είναι δυόμισι χρόνια. Μια καλή εικόνα, αυτό είναι το μόνο που χρειάζομαι... " [48]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Ο'Νιλ επικεντρώθηκε στις κωμωδίες. Αμοίφθηκε με 2 εκατομμύρια δολάρια για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Μέσα από το τζιν μου δεν φοράω τίποτα (So Fine). [49] Ακολούθησε το Partners (1982), μια φάρσα που γράφτηκε από τον Φράνσις Βέμπερ, στην οποία ο Ο'Νιλ έπαιξε έναν στρέιτ μπάτσο, που παριστάνει ως μυστικός το ένα ταίρι ενός γκέι ζευγαριού. Στη συνέχεια, έπαιξε τον ρόλο ενός σκηνοθέτη που βασίστηκε χαλαρά στον Πίτερ Μπογκντάνοβιτς στο Αγεφύρωτες σχέσεις (Irreconcilable Differences, 1984). Δεν έλαβε προκαταβολή, αλλά πήρε ποσοστό επί των κερδών. [50] Η ταινία έκανε μικρή εισπρακτική επιτυχία.

Το 1984 τον αποκάλεσαν «Μπίλι Μάρτιν του Χόλιγουντ, είτε για τον έρωτά του με τη Φάρα Φόσετ... είτε για την πρόωρη κόρη του και ηθοποιό Τέιτουμ είτε για τους καβγάδες με τον γιο του Γκρίφιν. Φαίνεται ότι δεν μπορεί να μείνει μακριά από τις ειδήσεις». Ο Ο'Νιλ είπε ότι ένιωθε περισσότερο σαν τον Ρόκι Μαρτσιάνο, «αναρωτιέμαι γιατί οι άλλοι πάντα τα βάζουν μαζί μου. Αν είμαι σε καλή ταινία, τους αρέσω. Αν δεν είμαι, με μισούν. Κι εγώ πάντως τρελαίνομαι όταν δεν κάνω καλές ταινίες". [51]

Ο Ο'Νιλ είπε ότι μετάνιωσε που γύρισε τις ταινίες Ο κλέφτης που ήρθε στο γεύμα, Η γέφυρα του Άρνεμ, Ντράιβερ, ο ασύλληπτος οδηγός, Μέσα από το τζιν μου δεν φοράω τίποτα, Partners και Πράσινη πέτρα. Δικαιολόγησε αυτές τις επιλογές εν μέρει με το γεγονός ότι είχε να πληρώνει διατροφές. Είπε επίσης ότι η ατζέντισσά του τον ενθάρρυνε να εργάζεται συνεχώς. [36]

"Αν μπορούσα να κάνω έναν καλό σκηνοθέτη να με επιλέξει για μια ταινία, ήμουν εντάξει", είπε. «Σταμάτησαν όμως να με φωνάζουν στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Έκανα μια ολόκληρη ομάδα ταινιών που δεν έβγαλαν χρήματα και οι άνθρωποι έχασαν το ενδιαφέρον τους για μένα. Οι σκηνοθέτες με παίρνουν απρόθυμα. Αισθάνομαι ότι είμαι τυχερός που με καλούν έτσι κι αλλιώς και το ξέρουν και αυτοί. Είμαι glamour boy, προϊόν του Χόλιγουντ". [36]

Ο Ο'Νιλ δοκίμασε κάτι διαφορετικό υποδυόμενος έναν τζογαδόρο στην ταινία Στον πυρετό του τζόγου (Fever Pitch, 1985), την τελευταία ταινία που γύρισε με τον Ρίτσαρντ Μπρουκς. Ακόμα λιγότερο συμβατικό ήταν το Οι σκληροί δεν χορεύουν (Tough Guys Don't Dance, 1987) σε σκηνοθεσίς Νόρμαν Μέιλερ. Και οι δύο ταινίες είχαν χαμηλές εισπράξεις και κακές κριτικές.

1988–2009: Β' ρόλοι και τηλεοπτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ο'Νιλ πήρε έναν β' ρόλο σε ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα στη Λάιζα Μινέλι με τίτλο Sam Find Out: A Triple Play (1988) και επίσης στη ρομαντική κωμωδία Εραστές από παλιά (Chances Are, 1989).

Επέστρεψε στην τηλεόραση για να παίξει μαζί με την τότε σύντροφό του Φάρα Φόσετ στο Small Sacrifices (1989).

Με τη Φόσετ γύρισαν μια σύντομη σειρά στο CBS με τίτλο Good Sports (1991) που διάρκεσε για 15 επεισόδια.

Ο Ο'Νιλ πρωταγωνίστησε με την Κάθριν Χέπμπορν στην τηλεοπτική ταινία The Man Upstairs (1992) και συμμετείχε στο Man of the House της Φόσετ (1995).

Είχε έναν καλό ρόλο στην ταινία Απιστίες (Faithful, 1996), όπου έπαιξε με τη Σερ.

Ο Ο'Νιλ ερμήνευσε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία Σκάσε και κολύμπα (Hacks, 1997) και πρωταγωνίστησε στην ταινία Το Χόλιγουντ φλέγεται! (An Alan Smithee Film: Burn Hollywood Burn, 1998). Έπαιξε τον τρίτο ρόλο στην ταινία Το κουτί της Πανδώρας (Zero Effect, 1999) και τον πρωταγωνιστικό στην ταινία Η λίστα (The List, 2000).

Ο Ο'Νιλ έπαιξε έναν ημιεπαναλαμβανόμενο ρόλο στο Bull (2001) και δεύτερους ρόλους στα Epoch (2001), People I Know (2002) με τον Αλ Πατσίνο, Gentleman B. (2002) και Malibu's Most Wanted (2003).

Ο Ο'Νιλ είχε έπαιζε στην τηλεοπτική σειρά Miss Match (2003) με την Αλίσια Σίλβερστοουν που διάρκεσε για 18 επεισόδια. Ως καλεσμένος έπαιξε σε εκπομπές όπως οι Νοικοκυρές σε απόγνωση και το 90210.

2010 – 2017: Μεταγενέστερη καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2011, ο Ράιαν και η Τέιτουμ προσπάθησαν να αποκαταστήσουν τη διαλυμένη σχέση πατέρα/κόρης μετά από 25 χρόνια. Η διαδικασία επανένωσης και συμφιλίωσής τους αποτυπώθηκε στη σειρά του Oprah Winfrey Network, Ryan and Tatum: The O'Neals, την παραγωγή της οποίας έκανε ο Ο'Νιλ. Η σειρά διάρκεσε για εννέα μόνο επεισόδια.


Το 2016, ο Ο'Νιλ ξανασυνεργάστηκε με την Άλι Μακγκρό, συμπρωταγωνίστριά στην Ιστορία αγάπης, για μια παράσταση του έργου του AR Gurney Love Letters. [52]

Τον Φεβρουάριο του 2021, ο Ο'Νιλ και η Μακγκρό τιμήθηκαν με αστέρια στη Λεωφόρο της δόξας στο Χόλιγουντ, σχεδόν 50 χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινάις Ιστορία αγάπης. [53]

Άλλα εγχειρήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ο'Νιλ είπε ότι το 2009 "έβγαλα τεράστιο χρηματικό ποσό από ακίνητα, περισσότερα από όσα αξίζω". [54]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ο'Νιλ παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα, την ηθοποιό Τζοάνα Μουρ, το 1963. Απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, πριν χωρίσουν το 1966. Η Μουρ έχασε τελικά την επιμέλεια των παιδιών τους από την Ο'Νιλ ως αποτέλεσμα του αλκοολισμού της και της κατάχρησης ναρκωτικών. [54]

Ο δεύτερος γάμος του ήταν με την ηθοποιό Λι Τέιλορ-Γιανγκ, με την οποία απέκτησε έναν γιο. Παρέμειναν φίλοι μετά το διαζύγιό τους το 1973. "Θα μπορούσα να μιλήσω για μέρη του Ράιαν όπως ο θυμός, η μεταβλητότητα και η αντιδραστικότητα, αλλά γνωρίζω βαθιά την καλοσύνη του", είπε η Τέιλορ-Γιανγκ. [54] [55]

Από το 1979 έως το 1997, ο Ο'Νιλ είχε σχέση με την ηθοποιό Φάρα Φόσετ. Η σχέση ήταν ταραχώδης λόγω της απιστίας και της ασταθούς συμπεριφοράς του. Η Φόσετ διέκοψε τη σχέση όταν έπιασε τον Ο'Νιλ στο κρεβάτι με την ηθοποιό Λέσλι Στέφανσον. [42] Ο Ο'Νιλ και η Φόσετ έγιναν ξανά ζευγάρι το 2001 και έμειναν μαζί μέχρι το θάνατο της Φόσετ το 2009. [42]

«Παντρεύτηκα στα 21 μου και δεν ήμουν πραγματικά ώριμος», είπε ο Ο'Νιλ. «Το πρώτο μου παιδί γεννήθηκε στα 22 μου. Έκανα παρέα μόνο με άντρες. Σνακάλυψα γυναίκες μόνο όταν παντρεύτηκα και τότε ήταν πολύ αργά». [54] Είχε δημιουργήσει ειδύλλια με τις Ούρσουλα Άντρες, Μπιάνκα Τζάγκερ, Ανούκ Εμέ, Ζακλίν Μπισέ, Μπάρμπρα Στρέιζαντ, Νταϊάνα Ρος και Αντζέλικα Χιούστον. [56] Σύμφωνα με την κόρη του Τέιτουμ, είχε επίσης σχέση με τη Μέλανι Γκρίφιθ. [57] Στα απομνημονεύματά της που εκδόθηκαν το 2014, η Αντζέλικα Χιούστον ισχυρίστηκε ότι ο Ο'Νιλ την κακοποίησε σωματικά. [58]

Παιδιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ο'Νιλ έχει τέσσερα παιδιά: την Τέιτουμ Ο'Νιλ και τον Γκρίφιν Ο'Νιλ με τη Μουρ, [54] τον Πάτρικ Ο'Νιλ με την Τέιλορ-Γιανγκ [42] και τον Ρέντμοντ Τζέιμς Φόσετ Ο'Νιλ με τη Φόσετ. [59]

Για αρκετά χρόνια, ο Ο'Νιλ ήταν αποξενωμένος από τα τρία μεγαλύτερα παιδιά του. «Είμαι απαράδεκτος πατέρας. Δεν ξερω γιατι. Δεν νομίζω ότι έπρεπε να γίνω πατέρας. Απλά κοιτάξτε το έργο μου - είτε είναι στη φυλακή είτε θα έπρεπε να είναι», είπε στο περιοδικό Vanity Fair. [54] Στην αυτοβιογραφία της, A Paper Life, η Τέιτουμ γράφει ότι είχε υποστεί σωματική και συναισθηματική κακοποίηση ως αποτέλεσμα της κατάχρησης ναρκωτικών από τον πατέρα της. [42] Ο Γκρίφιν είπε επίσης ότι τα προβλήματα της οικογένειάς τους προέρχονταν από τον Ράιαν. "Ο πατέρας μου μου έδωσε κοκαΐνη στα 11 μου και επέμεινε να την πάρω", είπε. [42] Ο Γκρίφιν πρόσθεσε: «Ήταν ένας πολύ καταπιεστικός, ναρκισσιστικός ψυχοπαθής. Εξοργίζεται τόσο που δεν μπορεί να ελέγξει τίποτα από όσα κάνει». [42]

Το 2007, ο Ο'Νιλ συνελήφθη επειδή πυροβόλησε στον Γκρίφιν και ισχυρίστηκε ότι ήταν σε αυτοάμυνα. Οι κατηγορίες αποσύρθηκαν. [60] Ο Ο'Νιλ αρνήθηκε να επιτρέψει στον Γκρίφιν να παρευρεθεί στην κηδεία της Φόσετ το 2009. [61] Στην ίδια κηδεία, ο Ο'Νιλ χτύπησε την Τέιτουμ, μη αναγνωρίζοντας την ως κόρη του. [54] [62] Τον Αύγουστο του 2011, οι Ο'Νιλ, Τέιτουμ και Πάτρικ παρευρέθηκαν στη δίκη του Ρέντμοντ, [63] ο οποίος έδινε μάχη με τον εθισμό του στα ναρκωτικά στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του. Το 2008, οι Ο'Νιλ και Ρέντμοντ συνελήφθησαν για κατοχή ναρκωτικών στο σπίτι τους στο Μαλιμπού. [64] Το 2015, η αναστολή του Ρέντμοντ ανακλήθηκε και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια κράτηση στην Καλιφόρνια. [65] Το 2018, ο Ρέντμοντ συνελήφθη και για απόπειρα δολοφονίας, ληστεία, επίθεση και κατοχή ναρκωτικών, αφού φέρεται ότι προσπάθησε να ληστέψει ένα κατάστημα στη Σάντα Μόνικα. Σε μια συνέντευξη από τη φυλακή, κατηγόρησε τους γονείς του. [65]

Υγεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2001, ο Ο'Νιλ διαγνώστηκε με χρόνια μυελογενή λευχαιμία (CML). [66] Αφού πάλεψε με λευχαιμία, ο Ο'Νιλ εμφανιζόταν συχνά στο πλευρό της Φόσετ που αντιμετώπιζε καρκίνο. Είπε στο περιοδικό People: «Είναι μια ιστορία αγάπης. Απλά δεν ξέρω πώς να το παίξω αυτό. Δεν θα γνωρίζω αυτόν τον κόσμο χωρίς αυτήν. Ο καρκίνος είναι ύπουλος εχθρός». [67] Τον Απρίλιο του 2012, ο Ο'Νιλ δήλωσε ότι είχε διαγνωστεί με καρκίνο προστάτη. [68]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 2023 σε ηλικία 82 ετών.[69]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6ns14tf. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 500955. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ «Ryan O'Neal (Sunday, 20th April 1941 - Friday, 8th December 2023)». aveleyman.com. Ανακτήθηκε στις 9  Δεκεμβρίου 2023.
  6. ↑ «Ryan O’Neal, star of ‘Love Story’ and ‘Paper Moon,’ dies at 82». Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 17  Δεκεμβρίου 2023.
  7. ↑ 7,0 7,1 fr.findagrave.com/memorial/262112232/ryan-o'neal.
  8. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
  9. ↑ CONOR.SI. 12220771.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  13. ↑ 13,0 13,1 «Kindred Britain»
  14. ↑ p32062.htm#i320617. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 15,7 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  16. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  17. ↑ Birth Registry, californiabirthindex.org; accessed June 22, 2014.
  18. ↑ «Ryan O'Neal Biography». 
  19. ↑ «Peyton Place». 
  20. ↑ «Love Story». 
  21. ↑ «Bones». 
  22. ↑ 22,0 22,1 Profile, familysearch.org; accessed June 22, 2014.
  23. ↑ Bloom, Nate (3 Ιανουαρίου 2014). «celebrity jews». J. (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  24. ↑ Charles O'Neal profile, filmreference.com; accessed June 22, 2014.
  25. ↑ Ryan O'Neal profile Αρχειοθετήθηκε 2011-05-22 στο Wayback Machine., Yahoo.com; accessed June 22, 2014.
  26. ↑ 26,0 26,1 «Empire Co-star an Ex-Stunt Man». Los Angeles Times: σελ. B7. December 31, 1962. 
  27. ↑ PURCELLI, MARION (March 9, 1963). «The Character Finds the Actor». Chicago Tribune: σελ. c3. 
  28. ↑ 28,0 28,1 Purcelli, Marion (March 6, 1966). «A Big Town Boy Finds Success in a Small Town». Chicago Tribune: σελ. h15. 
  29. ↑ Chapman, Hank (September 9, 1962). «Terry Bawls With the Best». Chicago Daily Tribune: σελ. n_a13. 
  30. ↑ «O'Neal Will Guest». Los Angeles Times: σελ. C11. June 9, 1964. 
  31. ↑ Crawford, Linda (July 10, 1966). «'Who Wants to See Happiness?' Asks Ryan O'Neal of Peyton Place». Chicago Tribune: σελ. j13. 
  32. ↑ Florabel Muir (December 20, 1967). «Maggie Smith Captures Two Prized Movie Roles». The Washington Post, Times Herald: σελ. C15. 
  33. ↑ «Ryan O'Neal Signs». Los Angeles Times: σελ. c17. January 18, 1965. 
  34. ↑ 34,0 34,1 Haber, Joyce (December 6, 1970). «Ryan O'Neal Has Plenty of Stories». Los Angeles Times: σελ. v31. 
  35. ↑ «Ryan O'Neal, Ali to Play 'Love Story'». Los Angeles Times: σελ. e12. November 4, 1969. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 Siskel, Gene (September 30, 1984). «Movies: Ryan revives--what happened to this guy, anyway?». Chicago Tribune: σελ. 15. 
  37. ↑ 37,0 37,1 37,2 37,3 37,4 «Ryan O'Neal: Does Father Know Best?: Ryan O'Neal». Los Angeles Times: σελ. v24. July 23, 1978. 
  38. ↑ A. H. Weiler (July 11, 1971). «Dalton's 'Darling Girl': Dalton's 'Darling Girl'». The New York Times: σελ. D13. 
  39. ↑ Haber, Joyce (September 16, 1973). «Bogdanovich Touch Turns Coincidence into Success: Turning Coincidence Into Success». Los Angeles Times: σελ. o21. 
  40. ↑ Maslin, Janet (December 15, 1985). «The Pollack Touch». The New York Times: σελ. A.54. 
  41. ↑ Steinberg, Cobbett (1980). Film Facts. New York: Facts on File, Inc. σελ. 60. ISBN 0-87196-313-2. 
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 42,4 42,5 42,6 Bennetts, Leslie (September 2009). «Beautiful People Ugly Choices». Vanity Fair. http://www.vanityfair.com/culture/features/2009/09/farrah-fawcett200909. Ανακτήθηκε στις September 1, 2016. 
  43. ↑ Flatley, Guy (December 30, 1977). «At the Movies». The New York Times: σελ. C8. 
  44. ↑ Flatley, Guy (August 19, 1979). «Ryan O'Neal meaner but far from macho». Chicago Tribune: σελ. e8. 
  45. ↑ Kilday, Gregg (December 11, 1978). «Film Clips: Is O'Neal Set to 'Suffer or Die'?». Los Angeles Times: σελ. f21. 
  46. ↑ Godfrey, Jay Scott Stephen (September 15, 1979). «O'Neal family film an indifferent Contender 'I thought it was good,' says Ryan. 'We loved it' QR». The Globe and Mail: σελ. 35. 
  47. ↑ Mann, Roderick (July 8, 1980). «Ryan O'Neal: Hooked On 'Thorn Birds' And Farrah». Los Angeles Times: σελ. g1. 
  48. ↑ Mann, Roderick (July 6, 1980). «Movies: The High Adventures of 'Green Ice'». Los Angeles Times: σελ. o25. 
  49. ↑ Taylor, Clarke (March 29, 1981). «Movies: A 'Fine' Try For Laughs... At $12 Million». Los Angeles Times: σελ. m26. 
  50. ↑ Mann, Roderick (July 1, 1984). «Movies: Ryan O'Neal Wants The Reconcilable Role». Los Angeles Times: σελ. t21. 
  51. ↑ Manna, Sal (May 13, 1984). «Star: Ryan's Hope: Movie Hit, Staying Fit And Famous». Los Angeles Times: σελ. ad3. 
  52. ↑ "For Ali MacGraw and Ryan O'Neal, 45 years between love stories" The Boston Globe, January 28, 2016
  53. ↑ «'Love Story' stars Ali MacGraw, Ryan O'Neal honored on Hollywood's Walk of Fame». Reuters. February 13, 2021. https://www.reuters.com/article/us-film-love-story-walk-of-fame/love-story-stars-ali-macgraw-ryan-oneal-honored-on-hollywoods-walk-of-fame-idUSKBN2AD01F. Ανακτήθηκε στις February 14, 2021. 
  54. ↑ 54,0 54,1 54,2 54,3 54,4 54,5 54,6 «Ryan O'Neal: I Hit On My Daughter Tatum At Farrah's Funeral». Huffington Post. 3 Σεπτεμβρίου 2009. 
  55. ↑ Monaghan, John (12 Απριλίου 2016). «'Love Letters' star Ryan O'Neal has Motor City memories». freep. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2019. 
  56. ↑ Lee, Grant (August 28, 1977). «Ryan O'Neal: A Love-Hate Story». Los Angeles Times: σελ. q1. 
  57. ↑ «RESTRICTED: The Chaos Kid». PEOPLE.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019. 
  58. ↑ Suskind, Alex (9 Νοεμβρίου 2014). «All Eyes on Anjelica Huston: The Legendary Actress on Love, Abuse, and Jack Nicholson». The Daily Beast. 
  59. ↑ Chavez, Nicole· Selva, Jennifer (9 Ιουνίου 2018). «Son of Ryan O'Neal, Farrah Fawcett accused of crime spree in Los Angeles». CNN. 
  60. ↑ «Actor Ryan O'Neal claims self-defense in shooting at son». The Seattle Times. 5 Φεβρουαρίου 2007. 
  61. ↑ «Griffin O'Neal: Dad Banned Me From Farrah's Funeral». Parade. 5 Αυγούστου 2009. 
  62. ↑ Stuever, Hank (June 17, 2011). «On OWN, 'Ryan & Tatum's' paper gloom». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/lifestyle/style/tv-on-own-ryan-and-tatums-paper-gloom/2011/06/16/AGCDJVZH_story.html. 
  63. ↑ MacIntyre, April, "Ryan O'Neal and Tatum O'Neal talk Redmond O'Neal", Access Hollywood, August 4, 2011; accessed October 6, 2014.
  64. ↑ Dillon, Nancy (18 Σεπτεμβρίου 2008). «Actor Ryan O'Neal arrested with son for drug possession». New York Daily News. 
  65. ↑ 65,0 65,1 Fernandez, Alexia (31 Μαΐου 2018). «Redmond O'Neal Blames Arrest on Parents Ryan and Farrah Fawcett: 'I Never Wanted Attention'». People. 
  66. ↑ «Actor O'Neal Has Cancer». BBC News. May 3, 2001. http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/showbiz/1309994.stm. Ανακτήθηκε στις May 26, 2009. 
  67. ↑ Bryant, Adam (7 Μαΐου 2009). «Ryan O'Neal: Watching Farrah Battle Cancer Is Like "Being Stabbed in the Heart"». TV Guide. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2009. 
  68. ↑ Notice of O'Neal's cancer, yahoo.com; accessed June 26, 2014.
  69. ↑ «Πέθανε ο θρυλικός Ryan O'Neal στα 82 του». InStyle. 8 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ράιαν_Ο%27Νιλ&oldid=10319340"