Ρήλος - Αυλών - Νήσοι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από ΡΑΝ)

Η Ρήλος - Αυλών - Νήσοι[1] (ΡΑΝ) ήταν ελληνική αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε επί Κατοχής. Αναφέρεται ως η κυριότερη αντικομμουνιστική αντιστασιακή οργάνωση πόλεως[1].

Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ΡΑΝ ήταν αντιστασιακή οργάνωση που ξεκίνησε ως αντιμοναρχική υπό την ηγεσία του στρατηγού Κωνσταντίνου Βεντήρη[1]. Μετά από τις προτροπές του πολιτικού Γεωργίου Βεντήρη, αδερφού του στρατηγού, και την υπέρ του Έλληνα βασιλιά παρέμβαση του υπουργού Μέσης Ανατολής Λύτελτον σταδιακά μεταστράφηκε έτσι ώστε καλοκαίρι του 1943 να δηλώνει προς τις υπηρεσίες του Καΐρου ότι δεν έχει πολιτικές επιδιώξεις, παράλληλα συνέχιζε να χαρακτηρίζει εντός χώρας ξένο το θεσμό της βασιλείας. Καλοκαίρι του 1944 υποστήριζε την επιστροφή του βασιλιά σε επερχόμενο δημοψήφισμα[2]. Ήταν αλυτρωτική με στόχο την επέκταση της Ελλάδας. Γνωστό μέλος της ΡΑΝ ήταν και ο Κίτσος Μαλτέζος. Τα μέλη της ΡΑΝ στα πανεπιστήμια συμμετείχαν στον Ε.Σ.Α.Σ (Εθνικός Σύνδεσμος Ανωτάτων Σχολών).

Συνομιλίες με τον Don Stott[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 4 Νοεμβρίου 1943, η ΡΑΝ είχε υπογράψει ως μια από οχτώ οργανώσεις συμφωνία που έθετε τις οργανώσεις τους υπό τις διαταγές του Γενικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής για την εκτέλεση αντιστασιακών πράξεων, ενώ παράλληλα γινόταν σαφής αντιεαμικός υπαινιγμός. Η συνάντηση αυτή έγινε μετά από πρωτοβουλία αυτή του Νεοζηλανδού Ντον Στοτ (Don Stott), συνδέσμου των Βρετανικών υπηρεσιών στην Ελλάδα, και έγινε γνωστή αργότερα ως Υπόθεση Ντοτ Στοτ.

Προς την Απελευθέρωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κωνσταντίνος Βεντήρης μετέβη στη Μέση Ανατολή για να λάβει μέρος στο συνέδριο του Λιβάνου αμέσως μετά έγινε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού του Ελληνικού στρατού Μέσης Ανατολής. Για αυτό το λόγο ο υπαρχηγός της Ρ.Α.Ν. υποστράτηγος της χωροφυλακής της κυβέρνησης Τσολάκογλου Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος ανέλαβε αρχηγός της Ρ.Α.Ν. στην Αθήνα ο οποίος κατά το τέλος της Κατοχής συγκρότησε τρία συντάγματα από τα μέλη των μη εαμικών οργανώσεων. Το 1ο σύνταγμα από μέλη της οργάνωσης Χ και της Εθνικής Δράσης, το 35ο από μέλη του ΕΔΕΣ Αθηνών και την ΠΕΑΝ και το 20ο από μέλη της Ρ.Α.Ν., Εθνικό Κομιτάτο, Αγωνιζόμενη Ελλάδα, ΕΣΑΣ και ΙΤ[3] ενώ ο εαμικός κόσμος τον κατάγγειλε ως Γκεσταπίτη[4].

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λυμπεράτος, Μιχάλης Π. «Οι οργανώσεις της Αντίστασης». Στο: Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Τόμ. 3α: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση 1940-1945. Επιμέλεια: Χρήστος Χατζηιωσήφ, Προκόπης Παπαστράτης. Αθήνα: Βιβλιόραμα, 2007, σ. 53-54.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Γιάννης Ο. Ιατρίδης, Η πολιτικοποίηση της Ελληνικής Αντίστασης. 1941-1943, Συλλογικό, Ανορθόδοξοι πόλεμοι. Μακεδονία, Εμφύλιος, Κύπρος, Εκδόσεις Πατάκη, 2010, σελ. 256.
  2. Χάγκεν Φλάισερ Στέμμα και σβάστικα, η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944, Αθήνα 2009, Το Βήμα βιβλιοθήκη, τ. Β, σ. 29-30
  3. ΠΕΑΝ (1941-1945): Πανελλήνιος Ένωση Αγωνιζόμενων Νέων Ευάνθης Χατζηβασιλείου Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 2004 σελ 231 και 242
  4. Ιάσονας Χανδρινός:Το τιμωρό χέρι του λαού Η δράση της ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942-1944,εκδόσεις Θεμέλιο σελ 257