Κάστρο της Χαλανδρίτσας
Συντεταγμένες: 38°06′30.05″N 021°47′3.82″E / 38.1083472°N 21.7843944°E
| Κάστρο της Χαλανδρίτσας | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αρχαιολογική θέση, οχύρωση και ερείπια κάστρου |
| Αρχιτεκτονική | γοτθική αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 38°6′30″N 21°47′4″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Ερυμάνθου |
| Τοποθεσία | Χαλανδρίτσα Αχαΐας |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 13ος αιώνας |
| Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα και διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Κάστρο ή Πύργος της Χαλανδρίτσας (σήμερα και Παλαιόπυργος) είναι κτίσμα των Φράγκων του Πριγκιπάτου της Αχαΐας στο κέντρο της κωμόπολης Χαλανδρίτσας στην Αχαΐα. Ερείπια του κάστρου βρίσκονται στο κέντρο του χωριού, ενώ διασώζεται ο πύργος μέχρι μικρού ύψους και τμήματα του τείχους στις αυλές των σπιτιών.
Ήταν μικρό κάστρο σε μη οχυρή θέση στη μέση πλαγιάς που περιλάμβανε ψηλό πύργο περιτειχισμένο. Επίσης εικάζεται ότι ίσως τον περιέλαβε και μεγαλύτερο τείχος γιατί επί φραγκοκρατίας είχε δεχτεί πολλές πολιορκίες και άντεξε, ενώ οι Βυζαντινοί μετά από πολυήμερη πολιορκία το κατέκτησαν μετά από συμφωνία παράδοσης.
Για την κατασκευή του υπάρχουν δύο εκδοχές: α) Σύμφωνα με το Ελληνικό χρονικό κατάκτησης του Μορέως το κάστρο κτίστηκε τον 13ο αιώνα από τον ιππότη Ρομπέρ ντε Λα Τρεμουάιγ, πρώτο βαρώνο της Βαρωνίας της Χαλανδρίτσας που αποτέλεσε έδρα του. β) Η Αραγωνική εκδοχή του χρονικού και νεότερη εκδοχή λένε ότι κατασκευάστηκε από τους Αλλαμάνους Βαρώνους της Πάτρας, που ανήκε τότε η Χαλανδρίτσα, και πιθανότατα από τον Κορράδο Αλλαμάνο.
Το 1295 το κατέκτησαν οι Βυζαντινοί, για λίγο όμως, το 1315 το κατέκτησε ο Φερδινάρδος της Μαγιόρκας κατά τον πόλεμο διαδοχής μεταξύ Φερδινάνδου και Λουδοβίκου της Βουργουνδίας. Το πολιόρκησε επανειλημμένα ο Αρχιεπίσκοπος-Βαρώνος της Πάτρας αλλά και ο Λουδοβίκος χωρίς επιτυχία, αναφέρεται ότι χρησιμοποιήθηκε και πολιορκητική μηχανή.
Έπειτα πέρασε στην οικογένεια Ζαχαρία και αποτέλεσε την έδρα του Πριγκιπάτου όταν ήταν και η μοναδική βαρωνία που έμεινε στα χέρια του Πρίγκιπα Κεντυρίωνα Β΄ Ζαχαρία. Το 1429 μετά από συμφωνία του Κεντυρίωνα παραδόθηκε στον Θωμά Παλαιολόγο μετά από πολυήμερη πολιορκία. Τελευταία φορά που αναφέρεται το κάστρο είναι το 1471 από ενετική καταγραφή των κάστρων της επαρχίας Πατρών.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βασίλης Κ. Λάζαρης (επιμ.), Στέφανου Ν. Θωμόπουλου «Ιστορία της Πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821». Έκδοση τέταρτη στη δημοτική γλώσσα και με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα, Τόμος Α΄, Αχαϊκές Εκδόσεις, Πάτρα 1998. ISBN 960-7960-08-4.
- Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Β΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Ριόλος.