Πύλη:Ιστορία/Ειδήσεις/Aρχείο

Οίκος Christie's - Δημοπρασία των Βασιλικών αντικειμένων

Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄

Ολοκληρώθηκε η διήμερη δημοπρασία των αντικειμένων της συλλογής του βασιλιά Γεωργίου Α’. Το ποσό που συγκεντρώθηκε στο διήμερο της δημοπρασίας και από την εκποίηση των 850 αντικειμένων της συλλογής είναι 14.194.338 ευρώ. Τα αντικείμενα τα οποία απέσπασαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη δεύτερη μέρα της δημοπρασίας, σε εξαιρετικά μεγάλες τιμές, είναι δύο μεγάλες ασημένιες σουπιέρες με τη βάση τους, δώρο στο βασιλιά Γεώργιο Α’ από μέλη της οικογενείας του για την επέτειο του γάμου του, (302.000 ευρώ), με τιμή εκκίνησής 45.000-74.000 ευρώ, ένα ασημένιο αγαλματίδιο με τον βασιλιά της Δανίας Χριστιανό, έφιππο, και στη βάση του η απεικόνιση της ενθρόνισης του βασιλιά Γεωργίου Α’, (196.600 ευρώ), με τιμή εκκίνησής 23.000-37.000 ευρώ και ένα πλήρες γαλλικό ασημένιο σερβίτσιο, το οποίο ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ χρησιμοποιούσε στις δεξιώσεις, (198.811 ευρώ), με τιμή εκκίνησης 59.000-88.000 ευρώ. Τα αντικείμενα εκποιήθηκαν πέντε φορές πάνω από τις τιμές που είχε ο επίσημος κατάλογος της δημοπρασίας. Όπως δήλωσε στους δημοσιογράφους η εκπρόσωπος Τύπου του Οίκου Κρίστις, Ξανθή Σκουλαρίκη, «Ο οίκος Κρίστις είναι εξαιρετικά ικανοποιημένος από την πορεία της δημοπρασίας αφού εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από όλο τον κόσμο. Ο Οίκος Κρίστις πουλά μόνο αντικείμενα τα οποία καλύπτονται από όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Παρ'ολα αυτά ο Οίκος Κρίστις θα συνεχίσει τις συζητήσεις του με την ελληνική κυβέρνηση».

Πηγή: http://ert.gr

Ζαν ντ' Αρκ - Πλαστά τα λείψανά της

Η Ιωάννα της Λωραίνης

Τα υποτιθέμενα λείψανα της Ιωάννας της Λωραίνης είναι πλαστά και στην πραγματικότητα προέρχονται από αιγυπτιακή μούμια, ανακοίνωσε ομάδα 20 Ευρωπαίων ερευνητών. Η Ιωάννα της Λωραίνης, ή Ζαν ντ' Αρκ, κάηκε στην πυρά ως αιρετική στις 30 Μαΐου 1431 στη Νορμανδία. Ένα πλευρό, ένα κομμάτι λινό ύφασμα και κάρβουνα βρέθηκαν το 1867 στην αποθήκη ενός παρισινού φαρμακείου με την επιγραφή «Λείψανα που βρέθηκαν κάτω από την πυρά της Ζαν ντ' Αρκ, Παρθένου της Ορλεάνης». Μαζί υπήρχε ένα μηριαίο οστό γάτας, η οποία υποτίθεται ότι επίσης πετάχτηκε στην πυρά σύμφωνα με τη μεσαιωνική πρακτική για την καύση των μαγισσών. Τα λείψανα αναγνωρίστηκαν από την εκκλησία και εκτίθενται σήμερα σε μουσείο της Αρχιεπισκοπής της Τουρ. Ωστόσο η αυθεντικότητά τους είχε αμφισβητηθεί, και ο Γάλλος ο εγκληματολόγος Φιλίπ Σαρλιέ και 19 ακόμα επιστήμονες από τη Γαλλία, την Ελβετία και τη Μπενίν αποφάσισαν να τα επανεξετάσουν. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, τρία είδη φασματικής ανάλυσης και ανάλυση γύρης. Σε μια ασυνήθιστη κίνηση, ο Σαρλιέ ζήτησε βοήθεια και από δύο αρωματοποιούς, κορυφαίες «μύτες» της γαλλικής αρωματοποιίας, οι οποίοι αναγνώρισαν οσμές που αποκαλύπτουν την προέλευση των υλικών. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι το πλευρό στην πραγματικότητα προέρχεται από αιγυπτιακή μούμια, η οποία χρονολογήθηκε στον 6ο με 3ο αιώνα π.Χ. Της ίδιας εποχής ήταν και το λινό ύφασμα, μέσα στο οποίο βρέθηκαν γυρεόκοκκοι πεύκου, ένδειξη αιγυπτιακής προέλευσης. Προφανώς είναι τμήμα από τις γάζες με τις οποίες ήταν τυλιγμένη η μούμια. Ακόμα και το οστό γάτας ήταν μουμιοποιημένο, αφού το μαύρο χρώμα του δεν οφείλεται σε καύση, αλλά σε υλικά ταρίχευσης. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι κάποιος αποθηκάριος του 19ου αιώνα μετέτρεψε τα μουμιοποιημένα οστά σε λείψανα της Ιωάννας της Λωραίνης, ίσως για να επιταχύνει την αποκατάσταση του ονόματός της από την Εκκλησία. Η Ζαν ντ' Αρκ, που υποστήριζε ότι έβλεπε θεϊκά οράματα, καταδικάστηκε για αίρεση και μαγεία, σε ηλικία 19 ετών, ενώ νωρίτερα είχε ηγηθεί μιας σειράς από νίκες των Γάλλων κατά των Βρετανών στον Εκατονταετή Πόλεμο. Το 1920 ανακηρύχθηκε αγία. Πού όμως βρέθηκαν τα μουμιοποιημένα οστά που κατέληξαν να θεωρούνται λείψανα της Ζαν ντ' Αρκ; Σους μεσαιωνικούς χρόνους και αργότερα, κονιορτοποιημένα τμήματα από μούμιες χρησιμοποιούνταν ευρέως ως φάρμακα «για παθήσεις του στομάχου, έντονους πόνους περιόδου, όλα τα προβλήματα του αίματος» εξηγεί ο Σαρλιέ. Σύμφωνα με τον ίδιο, η εκκλησία θα αποδεχθεί τα συμπεράσματα της έρευνας.

Πηγή: http://in.gr

Η κατάληψη της Τύρου

Ο Μέγας Αλέξανδρος

Η κατάληψη του αρχαίου νησιού της Τύρου από το στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν πιο εύκολη απ' ό,τι νόμιζαν οι ιστορικοί. Γάλλοι γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι τα νερά που χώριζαν το νησί από το σημερινό Λίβανο ήταν πολύ ρηχά, βοηθώντας έτσι τον στρατηλάτη στην πορεία του προς το οχυρό. Σήμερα, το νησί της Τύρου έχει ενωθεί με τις ακτές του Λιβάνου. Το 323 π.Χ., όμως, το φοινικικό νησί απείχε τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο από τη στεριά. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε αποφασίσει να καταλάβει την Τύρο πριν κινηθεί νότια προς την Αίγυπτο και στη συνέχεια προς την Περσική Αυτοκρατορία. Για να μπορέσει ο στρατός να φτάσει μέχρι το φρούριο της Τύρου, οι μηχανικοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιούργησαν ένα τεχνητό διάδρομο προς το νησί, χρησιμοποιώντας για την επιχωμάτωση κορμούς και μπάζα από τις ακτές. Λίγους μήνες μετά την έναρξη των εργασιών, το στράτευμα είχε κατακτήσει την Τύρο.

Μέχρι σήμερα, οι ιστορικοί δεν γνώριζαν πόσο βαθιά ήταν τα νερά ανάμεσα στην Τύρο και τις ακτές. Βασισμένοι σε αρχαία κείμενα και εικονογραφήσεις, ορισμένοι ειδικοί είχαν εκτιμήσει ότι ήταν «ρηχά», με βάθος 5 ή 6 μέτρα. Ο Κριστόφ Μοράνζ και οι συνεργάτες του στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Έρευνας και Διδασκαλίας Γεωεπιστημών και Περιβάλλοντος (CEREGE), με έδρα στη Γαλλία, πραγματοποίησαν πάνω από 20 γεωτρήσεις στη λωρίδα ξηράς που ενώνει σήμερα το νησί με τις ακτές. Όπως αναφέρει το Νature.com, η ανάλυση των ιζημάτων και των απολιθωμάτων από οργανισμούς που ζουν σε διάφορα βάθη αποκάλυψε ότι πριν από 8.000 χρόνια υπήρχε στην περιοχή μια αλυσίδα από ψαμμιτικούς υφάλους που δρούσαν ως φυσικός κυματοθραύστης. Με τον καιρό, οι ύφαλοι συγκέντρωσαν γύρω τους ιζήματα, με αποτέλεσμα τα νερά να γίνουν πιο ρηχά. Τελικά, την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανάμεσα στην Τύρο και στις ακτές είχε σχηματιστεί ένας διάδρομος από συγκεντρωμένη άμμο, σε βάθος μόλις 1 ή 2 μέτρων. Αυτό σημαίνει ότι η επιχωμάτωση ήταν αρκετά εύκολη για τις δυνάμεις του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο Proceedings of the National Academy of Sciences, όχι μόνο δίνει νέα στοιχεία για τις κινήσεις και τη μηχανική που χρησιμοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει τους αρχαιολόγους και στην επιλογή τοποθεσιών για νέες ανασκαφές.

Πηγή: http://in.gr

Βρέθηκε η σπηλιά του Ρωμύλου και Ρώμου;

Ιταλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν στον Παλατίνο Λόφο, στην καρδιά της Ρώμης, την σπηλιά, στην οποία σύμφωνα με το μύθο μια λύκαινα θήλασε τον Ρωμύλο και τον Ρώμο (ή Ρέμο), τους ιδρυτές της Ρώμης. «Η Ιταλία και η Ρώμη δεν παύουν ποτέ να καταπλήσσουν τον κόσμο με τις συνεχείς αρχαιολογικές και καλλιτεχνικές ανακαλύψεις και είναι απίστευτο να σκεφτούμε ότι βρέθηκε επιτέλους μια μυθολογική τοποθεσία, η οποία καθίσταται κατ’ αυτόν τον τρόπο μια πραγματική τοποθεσία», δήλωσε ο ιταλός υπουργός Πολιτισμού Φραντσέσκο Ρουτέλι σε δημοσιογράφους. Μια υπόγεια σπηλιά που είναι καλυμμένη με κοχύλια και μωσαϊκά βρέθηκε σε βάθος πολλών μέτρων κοντά στα ερείπια του παλατιού του Αυτοκράτορα Αυγούστου στον Παλατίνο Λόφο. Η σπηλιά, η οποία βρέθηκε στη διάρκεια εργασιών αποκατάστασης, έχει διάμετρο 6,5 μέτρων και ύψος 7 μέτρων. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ρωμύλος και ο Ρώμος, γιοι του Θεού Άρη, εγκαταλείφθηκαν στην όχθη του Τίβερη, όπου τους βρήκε μια λύκαινα και τους πήρε υπό την προστασία της. Η λύκαινα θήλαζε τα δίδυμα αδέλφια, τα οποία ίδρυσαν το 753 π.Χ. την πόλη της Ρώμης, σε μία σπηλιά, η οποία είναι γνωστή ως Λύκαιον. Το Λύκαιον ήταν ιερός τόπος για τους αρχαίους Ρωμαίους.

«Αυτό θα μπορούσε λογικά να είναι το μέρος που επιβεβαιώνει το μύθο της Ρώμης, έναν από τους πιο γνωστούς στον κόσμο, να είναι η σπηλιά στην οποία η λύκαινα θήλασε τον Ρωμύλο και τον Ρώμο, σώζοντάς τους από το θάνατο», κατέληξε ο Ρουτέλι, κατά την παρουσίαση του ευρήματος.

Πηγή: http://ert.gr