Πόπλιος Ρουπίλιος
| Πόπλιος Ρουπίλιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Publius Rupilius P.f.P.n. (Λατινικά) |
| Γέννηση | 185 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Lucius Rupilius[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[3] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (132 π.Χ.)[3] |
Ο Πόπλιος Ρουπίλιος, λατιν.: Publius Rupilius, Ρωμαίος πολιτικός, ήταν ύπατος το 132 π.Χ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια της έρευνας που ακολούθησε το τέλος του Τιβέριου Γράκχου, που διεξήγαγε ο ίδιος και ο συνάδελφός του Ποπίλιος Λαίνας, προχώρησε με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα εναντίον των υποστηρικτών του Γράκχου. Την ίδια χρονιά απεστάλη στη Σικελία, όπου κατέστειλε την εξέγερση των σκλάβων, που είχαν στασιάσει υπό τον Εύνο. [4] Το 131 π.Χ. παρέμεινε ανθύπατος του νησιού, και με τη βοήθεια δέκα επιτρόπων που διορίστηκαν από τη Σύγκλητο, συνέταξε κανονισμούς για την οργάνωση της Σικελίας ως επαρχίας. Αυτοί οι κανονισμοί ήταν γνωστοί με τον τίτλο leges Rupiliae, αν και δεν ήταν νόμοι με τη στενή έννοια. Στη συνέχεια ο Ρουπίλιος οδηγήθηκε σε δίκη (123 π.Χ.), και καταδικάστηκε για τη μεταχείρισή του για τους φίλους του Γράκχου. Η ντροπή της καταδίκης του, που προστέθηκε στην απογοήτευση για την αποτυχία τού αδελφού του να αποκτήσει την υπατεία παρά τις προσπάθειες του Σκιπίωνα, προκάλεσε το τέλος του λίγο αργότερα.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1591. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Rupilii» (Ρωσικά)
- ↑ 3,0 3,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ Shaw, Brent D. (as translator & editor) (2016). Spartacus and the Slave Wars. Springer. σελίδες 85–86. ISBN 9781137121615.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αρχαίες πηγές: Cicero, De Am. 19 (69), Tusculan Disputations iv.17, In Verr. ii.13, 15; Διόδωρος Σικελός xxxiv. Ι, 20; Velleius Paterculus ii.7.
- Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Rupilius, Publius» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 23 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 856
