Πυξός
| Πυξός | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ο αυτοφυής πυξός ανάμεσα σε σχίνους
| ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| Σύστημα: κατά CRONQUIST, 1981 | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Buxus sempervirens Πύξος η αειθαλής L. |
Ο πυξός (< αρχ. ἡ πύξος), γνωστός ως πυξάρι ή τσαμσίρι (λατ.: Buxus sempervirens), είναι αειθαλής καλλωπιστικός θάμνος ή μικρό δένδρο με μικρά κίτρινα άνθη και γυαλιστερά σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια δερματώδη ωοειδή φύλλα. Ανήκει στην οικογένεια των Πυξοειδών (Buxaceae)[1]
Χρηστικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πυξός έχει πάρα πολύ σκληρό, ανοιχτό κίτρινο, συμπαγές και ανθεκτικό ξύλο, γι' αυτό χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για την κατασκευή αγγείων, όπως η πυξίδα (αγγείο), ο φρυγικός αυλός, τα λευκά πιόνια στο σκάκι, αλλά και στην κατασκευή εγχόρδων και πνευστών οργάνων.
Ανθοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θεωρείται η πρώτη ανθοφορία του χρόνου διάρκειας τεσσάρων μηνών από τον Ιανουάριο ως τα μέσα Απριλίου και ως πρώτη πηγή γύρης για τις μέλισσες.
- «Εν Τραπεζούντι τη εν Πόντω γίγνεται το μέλι της πύξου βαρύοσμο και φασίν τούτο τους μεν υγιαίνοντας εξιστάνται, τους δε επιλήπτους και τελέως απαλλάττειν».[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ. 25, σ. 13 ISBN 960-8177-77-4
- ↑ Αριστοτέλης, «Περί θαυμασίων ακουσμάτων» 12,18
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Buxus sempervirens στο Wikimedia Commons
|