Πτεροστιλβένιο
Το πτεροστιλβένιο (αγγλ. trans-3,5-dimethoxy-4-hydroxystilbene) είναι φυσικό στιλβενοειδές που έχει χημική συγγένεια με την ρεσβερατρόλη[1], και το οποίο σε ορισμένα φυτά διαδραματίζει καθοριστικό αμυντικό ρόλο ως φυτοαλεξίνη.[2]
Εξάπλωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με φυσικό τρόπο ανευρίσκεται στα αμύγδαλα,[3] σε διάφορα μούρα Vaccinium συμπεριλαμβανομένων των βατόμουρων,[4][5][6] όπως και στο φύλλωμα και τους βλαστούς του αμπελιού.[2][7]
Επίσης απαντάται στο εγκάρδιο ξύλο του είδους Pterocarpus marsupium, καθώς και σε άλλα είδη της οικογένειας Pterocarpus όπως το είδος Νάρα (Pterocarpus indicus), το Μουνίγκα και το Αφρικανικό Παντούκ (Pterocarpus erinaceus) παρέχοντας έτσι υψηλή φυσική ανθεκτικότητα ως γνωστή φυτοαλεξίνη.[8]
Ασφάλεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως ένωση, θεωρείται διαβρωτική ουσία και είναι επικίνδυνη κατά την έκθεση στους οφθαλμούς. Μάλιστα ως περιβαλλοντική τοξίνη, ενέχει κινδύνους για τους υδρόβιους οργανισμούς.[1]
Προκαταρκτική μελέτη σε υγιή άτομα που έλαβαν πτεροστιλβένιο για 6-8 εβδομάδες, έδειξε ότι είναι ασφαλές για ανθρώπινη χρήση σε δόσεις έως και 250 mg την ημέρα, αν και αυτή η μελέτη δεν αξιολόγησε τις μεταβολικές επιδράσεις στο λιπιδικό προφίλ.[9]
Άλλες μελέτες έχουν αναφέρει αυξήσεις χοληστερόλης - λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL-C, «κακή χοληστερόλη») και μειωμένη χοληστερόλη λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας (HDL-C, «καλή χοληστερόλη») μέσα σε χρονικό διάστημα 4 έως 8 εβδομάδων από ημερήσια δόση.[10] Η αύξηση της LDL μπορεί να μετακινήσει τα προηγούμενα φυσιολογικά εύρη σε οριακά υψηλό εύρος αναφοράς και έχει εγείρει ερωτήματα σχετικά με τον μακροπρόθεσμο καρδιαγγειακό κίνδυνο από τη λήψη συμπληρωμάτων πτεροστιλβενίου στους ανθρώπους.[10]
Η χημική συγγενής ένωση του πτεροστιλβένιου, η ρεσβερατρόλη, έλαβε καθεστώς GRAS από την Αμερικανική Ένωση Φαρμάκων, FDA το 2007,[11] και επίσης έγκριση της συνθετικής ρεσβερατρόλης ως ασφαλούς ένωσης από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) το 2016.[12]
Το πτεροστιλβένιο διαφέρει από τη ρεσβερατρόλη εμφανίζοντας αυξημένη βιοδιαθεσιμότητα (80% σε σύγκριση με 20% στη ρεσβερατρόλη) λόγω της παρουσίας δύο μεθοξυ-ομάδων που της προσδίδουν αυξημένη λιποφιλία και δραστική από του στόματος απορρόφηση.[5]
Έρευνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πτεροστιλβένιο μελετάται σε εργαστηριακή και προκαταρκτική κλινική έρευνα.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Pterostilbene, CID 5281727». PubChem, National Library of Medicine, US National Institutes of Health. 16 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 Langcake, P.; Pryce, R. J. (1977). «A new class of phytoalexins from grapevines». Experientia 33 (2): 151–2. doi:. PMID 844529.
- ↑ «Characterisation of stilbenes in California almonds (Prunus dulcis) by UHPLC-MS». Food Chem 148 (Apr 1): 300–6. 2014. doi:. PMID 24262561.
- ↑ «Pterostilbene's healthy potential». US Department of Agriculture, Online Magazine, Vol. 54, No. 11. 1 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2016.
- ↑ 5,0 5,1 McCormack, Denise; McFadden, David (2013). «A review of pterostilbene antioxidant activity and disease modification». Oxidative Medicine and Cellular Longevity 2013: 1–15. doi:. ISSN 1942-0900. PMID 23691264.
- ↑ «Resveratrol, pterostilbene, and piceatannol in vaccinium berries». J Agric Food Chem 52 (15): 4713–9. 2004. doi:. PMID 15264904.
- ↑ «MALDI mass spectrometry imaging for the simultaneous location of resveratrol, pterostilbene and viniferins on grapevine leaves». Molecules 2013 (7): 10587–600. 2014. doi:. PMID 25050857.
- ↑ «Springer Handbook of Wood Science and Technology (Chapter 5. Wood Chemistry)». Springer Handbooks. Cham: Springer International Publishing. 2023. σελ. 263. doi:10.1007/978-3-030-81315-4. ISBN 978-3-030-81314-7. ISSN 2522-8692. Unknown parameter
|s2cid=ignored (βοήθεια) - ↑ «Metabolism and pharmacokinetics of resveratrol and pterostilbene». BioFactors 44 (1): 16–25. 2018. doi:. PMID 29315886.
- ↑ 10,0 10,1 Brenner, C; Boileau, AC (October 13, 2018). «Pterostilbene raises low density lipoprotein cholesterol in people». Clinical Nutrition 38 (1): 480–481. doi:. PMID 30482564.
- ↑ «GRAS Notice GRN 224: Resveratrol». US Food and Drug Administration, Food Ingredient and Packaging Inventories. 1 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ «Safety of synthetic trans‐resveratrol as a novel food pursuant to Regulation (EC) No 258/97». EFSA Journal (European Food Safety Authority, EFSA Panel on Dietetic Products, Nutrition and Allergies) 14 (1): 4368. 12 January 2016. doi:.