Πρόγραμμα Αγκινάρα
Το Πρόγραμμα «Αγκινάρα» (αγγλικά: Project Artichoke) (επίσης αναφέρεται ως Επιχείρηση «Αγκινάρα» (αγγλ.: Operation Artichoke) ήταν η μυστική κωδική ονομασία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA) για τη διεξαγωγή πειραμάτων σε ανθρώπους χρησιμοποιώντας LSD, ύπνωση και πλήρη απομόνωση ως μορφές φυσιολογικής παρενόχλησης για ειδικές ανακρίσεις σε ανθρώπους.[1]
Το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου 1951 και λειτουργούσε από το «Γραφείο Επιστημονικής Νοημοσύνης της CIA».[2] Ο πρωταρχικός στόχος του προγράμματος ήταν να καθορίσει εάν ένα άτομο μπορεί να αναγκαστεί ακούσια να εκτελέσει μια απόπειρα δολοφονίας.[3] Επίσης μελέτησε την ύπνωση, τον εξαναγκασμένο εθισμό στη μορφίνη (και την επακόλουθη αναγκαστική διακοπή) και τη χρήση άλλων χημικών, συμπεριλαμβανομένου του LSD, για την πρόκληση αμνησίας και άλλων ευάλωτων καταστάσεων σε άτομα. Ο διάδοχος αυτού του προγράμματος ήταν το Πρόγραμμα MKUltra, το οποίο ξεκίνησε το 1953.[4]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πρόγραμμα «Αγκινάρα» ήταν ένα πρόγραμμα ελέγχου του μυαλού που συγκέντρωσε πληροφορίες μαζί με τα τμήματα πληροφοριών του Στρατού, του Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας και του FBI. Επιπλέον, το πεδίο του προγράμματος σκιαγραφείται σε ένα υπόμνημα του Ιανουαρίου 1952 που ρωτούσε: «Μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο ενός ατόμου στο σημείο όπου θα κάνει τις επιθυμίες μας παρά τη θέλησή του, ακόμη και κατά των θεμελιωδών νόμων της φύσης, όπως η διατήρηση του εαυτού του;» [5][6][7][8][9]
Στην αρχή οι πράκτορες χρησιμοποιούσαν κοκαΐνη, μαριχουάνα, ηρωίνη και μεσκαλίνη, αλλά έβλεπαν όλο και περισσότερο το LSD ως το πιο πολλά υποσχόμενο ναρκωτικό.[10] Τα άτομα που εγκατέλειψαν αυτό το προόγραμμα υπέστησαν αμνησία, με αποτέλεσμα ελαττωματικές και ασαφείς αναμνήσεις της εμπειρίας τους.[1] Το 1952, το LSD δόθηκε όλο και περισσότερο σε αγνώστους πράκτορες της CIA για να καθορίσει τις επιδράσεις του ναρκωτικού σε ανυποψίαστους ανθρώπους. Ένα αρχείο αναφέρει ότι ένας πράκτορας διατηρήθηκε στο LSD για 77 ημέρες.[10]Το πρόγραμμα ερεύνησε τις δυνατότητες του δάγκειου πυρετού και άλλων ασθενειών. Ένα αποχαρακτηρισμένο υπόμνημα του προγράμματος έγραφε: "Δεν πρέπει όλοι οι ιοί να είναι θανατηφόροι ... ο στόχος περιλαμβάνει εκείνους που δρουν ως βραχυπρόθεσμοι και ως μακροπρόθεσμοι ανίκανοι παράγοντες».[11]
Η CIA αρχικά αμφισβήτησε ποιο τμήμα θα αναλάβει την επιχείρηση, αλλά τελικά, αποφασίστηκε ότι ένας πράκτορας από το ερευνητικό προσωπικό της CIA, ο πρώην ταξίαρχος του αμερικανικού στρατού Πολ Φ. Γκέινορ, θα το επέβλεπε.[12] Η υπηρεσία προσπάθησε να καθιερώσει τον έλεγχο σε αυτό που θεωρούσε ως τα «ασθενέστερα» και «λιγότερο ευφυή» τμήματα της κοινωνίας[12] ή για πιθανούς πράκτορες, αποστάτες, πρόσφυγες, αιχμαλώτους και άλλους.[13] Μια έκθεση της CIA αναφέρει ότι εάν η ύπνωση πετύχαινε, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν δολοφόνοι για να δολοφονήσουν «έναν εξέχοντα πολιτικό ή εάν ήταν απαραίτητο, έναν Αμερικανό αξιωματούχο».[14] Οι υπερπόντιες επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε τοποθεσίες σε όλη την Ευρώπη, την Ιαπωνία, τη Νοτιοανατολική Ασία και τις Φιλιππίνες. [12]Διάφορες ομάδες δημιουργήθηκαν για τη διαχείριση αυτών των επιχειρήσεων και τους είπαν να «διεξάγουν επιχειρησιακά πειράματα στις υπερπόντιες βάσεις χρησιμοποιώντας ανυποψίαστους ανθρώπους ως υποκείμενα».[13]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Maret, Susan. Murky Projects and Uneven Information Policies: A Case Study of the Psychological Strategy Board and CIA. Secrecy and Society, 1, no.2 (2018): 1-85 6.https://scholarworks.sjsu.edu/secrecyandsociety/vol1/iss2/6/
- Ronson, Jon. The Men Who Stare At Goats. New York: Simon & Schuster, 2004.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Goliszek, Andrew. In the Name of Science: A History of Secret Programs, Medical Research, and Human Experimentation. New York: St. Martins, 2003. Print.
- ↑ http://www.gwu.edu/~nsarchnsmskKbdhiv/NSAEBB/NSAEBB54/[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Report» (PDF). documents2.theblackvault.com. 22 Ιανουαρίου 1954. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019.
- ↑ «CIA Project ARTICHOKE "Manchurian Candidate" Documents Published by PaperlessArchives.com». Biotech Week. 15 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ Estabrooks, G.H. "Hypnosis comes of age". Science Digest, 44–50, April 1971.
- ↑ Gillmor, D. I Swear By Apollo: Dr. Ewen Cameron and the CIA-Brainwashing Experiments. Montreal: Eden Press, 1987.
- ↑ Scheflin, A. W., & Opton, E. M. The Mind Manipulators. New York: Paddington Press, 1978.
- ↑ Thomas, G. Journey into Madness: The Secret Story of Secret CIA Mind Control and Medical Abuse. New York: Bantam, 1989 (paperback 1990).
- ↑ Weinstein, H. Psychiatry and the CIA: Victims of Mind Control. Washington, D.C.: American Psychiatric Press, 1990.
- ↑ 10,0 10,1 Kisak, Paul (2005). Encyclopedia of Intelligence and Counter Intelligence. New York: Sharpe Reference. σελίδες 43–44.
- ↑ Martell, Zoe· Albarelli, H.P. Jr. (21 Ιουλίου 2010). «Florida Dengue Fever Outbreak Leads Back to CIA and Army Experiments». truth-out.org. Truth-Out. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2015.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Kaye, Jeffrey· Albarelli Jr, HP (23 Μαΐου 2010). «Cries From the Past: Torture's Ugly Echoes». truth-out.org. TruthOut. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018.
- ↑ 13,0 13,1 Streatfeild, Dominic (2007). Brainwash: The secret history of mind control. United States of America: Thomas Dunne Books. σελίδες 48. ISBN 978-0-312-32572-5.
- ↑ Jones, Nate (23 Απριλίου 2010). «Document Friday: Project ARTICHOKE, or the CIA Attempt to Create an Unwitting Assassin Through Hypnosis». Unredacted.
