Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1852)
Τμήματα της Χερσονήσου της Γιουτλάνδης Βόρεια Γιουτλανδική Νήσος (Δανική) Βόρεια Γιουτλάνδη (Δανική) Βόρειο Σλέσβιχ (Δανικό έως το 1864, Γερμανικό από το 1864 έως το 1920 και Δανικό από το 1920) Νότιο Χόλσταϊν (Δανικό έως το 1864 και Γερμανικό από το 1864) Χόλσταϊν |
Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου υπογράφηκε στις 8 Μαΐου 1852, μετά το πέρας του Πρώτου Πολέμου του Σλέσβιχ. Η συγκεκριμένη διεθνής συνθήκη αποτελούσε αναθεώρηση προγενέστερου πρωτοκόλλου, το οποίο είχε επικυρωθεί στις 2 Αυγούστου 1850, από τις σημαντικότερες γερμανικές κρατικές οντότητες, την Αυστρία και την Πρωσία. Το δεύτερο Πρωτόκολλο του Λονδίνου έγινε αποδεκτό από τις πέντε σημαντικότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις, την Αυστρία, τη Γαλλία, την Πρωσία, τη Ρωσία, καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως επίσης και τις σημαντικότερες βαλτικές δυνάμεις, τη Δανία και τη Σουηδία.
Το Πρωτόκολλο επιβεβαίωνε την ακεραιότητα των εδαφών της Δανίας ως «ευρωπαϊκή αναγκαιότητα και αρχή». Αναλόγως, τα δουκάτα του Σλέσβιχ (Δανικό φέουδο), του Χόλσταϊν και του Λάουενμπουργκ (Γερμανικά φέουδα) προσαρτήθηκαν μέσω προσωπικής ένωσης από το Βασίλειο της Δανίας. Ωστόσο, ο Φρειδερίκος Ζ΄ της Δανίας ήταν άτεκνος, με αποτέλεσμα μια μεταβολή ως προς τη δυναστεία να είναι προσεχής και οι γραμμές διαδοχής των δουκάτων και της Δανίας να διαφοροποιηθούν. Το γεγονός αυτό σήμαινε πως, αντιθέτως ως προς το Πρωτόκολλο, ο νέος Βασιλέας της Δανίας δεν θα ήταν, επίσης, Δούκας του Χόλσταϊν και Δούκας του Λάουενμπουργκ. Για τον συγκεκριμένο λόγο, η γραμμή διαδοχής των δουκάτων τροποποιήθηκε. Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε πως τα δουκάτα θα παρέμεναν ως ανεξάρτητες οντότητες, καθώς και πως το Σλέσβιχ δεν θα είχε μεγαλύτερη συνταγματική σχέση με τη Δανία, συγκριτικά με το Χόλσταϊν.
Οι μεγάλες δυνάμεις επιθυμούσαν, αρχικώς, να διασφαλίσουν, μέσω της εκ μέρους τους εγγύησης της εδαφικής ακεραιότητας της Δανίας, πως το στρατηγικής σημασίας λιμάνι του Κίελου δεν θα έπεφτε στα χέρια των Πρώσων.[1] Έντεκα χρόνια αργότερα, η συγκεκριμένη συνθήκη αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα του Γερμανικού-Δανικού Πολέμου του 1864. Η Πρωσία και Αυστρία διακήρυξαν πως η Δανία είχε παραβιάσει το Πρωτόκολλο μέσω της έκδοσης του Νοεμβριανού Συντάγματος, το οποίο υπεγράφη από τον Χριστιανό Θ΄ της Δανίας, στις 18 Νοεμβρίου 1863.[2] Έπειτα από μια αρχική περίοδο από κοινού Αυστριακής και Πρωσικής διοίκησης, το Κίελο, τελικώς, παραχωρήθηκε στην Πρωσία, το 1867.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) Hjelholt, Holger (1971). Great Britain, the Danish–German conflict and the Danish succession 1850–1852: From the London Protocol to the Treaty of London (the 2nd of August 1850 and the 8th of May 1852). Κοπεγχάγη, Δανία: Munksgaard. σελ. 38.
- ↑ Holt & Chilton 1917, σελίδες 75–76.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) Holt, Lucius Hudson· Chilton, Alexander Wheeler (1917). The History of Europe from 1862 to 1914: From the Accession of Bismarck to the Outbreak of the Great War. Macmillan. Ανακτήθηκε διαδικτυακά στο Google Books.
|