Προσωπολατρεία στη Βόρεια Κορέα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Μεγάλο Μνημείο του Λόφου Μανσού όπου βρίσκονται τα ύψους 20 μέτρων χάλκινα αγάλματα του Κιμ Ιλ-σονγκ και ο Κιμ Τζονγκ-ιλ, οι βορειοκορέατες το επισκέπτονται για να υποβάλλουν τα σέβη τους, στους δυο ηγέτες της χώρας.[1]

Η προσωπολατρία στη Βόρεια Κορέα περιστρέφεται γύρω από την οκογένεια Κιμ, η οποία και κυβερνά τη χώρα από το 1948. Η λατρεία των δυο ηγετών της Βόρειας Κορέας εκτιμάται ότι έχει εισχωρήσει σε πολλές εκφάνσεις της πολιτιστικής και όχι μόνο, ζωής της χώρας.[2]

Η κυβέρνηση της βόρειας Κορέας αρνείται την εκδοχή της προσωπολατρείας, εξηγώντας την ως απόδοση του οφειλόμενου σεβασμού στους Αιώνιους Ηγέτες της Βόρειας Κορέας ειδικά, αλλά και σε ολόκληρη τη φιλοσοφία του Τζούτσε γενικά.[3] Οποιαδήποτε ένδειξη έλλειψης σεβασμού προς του ηγέτες - πρώην και νυν - της Βόρειας Κορέας, αντιμετωπίζεται ως ποινικό αδίκημα.[4]

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της βορειο-κορεάτικης προσωπολατρείας, είναι η ένταση των συναισθημάτων που διαφαίνονται, ο λυρισμός της εξύμνησης, η έκταση στην οποία αναπτύχθηκε, η μακρόχρονη διάρκειά της, και κυρίως το ότι είναι συνδεδεμένη με τον κορεάτικο εθνικισμό, χρησιμεύοντας ως σύμβολο του βορειοκορεατικού έθνους.[5][6]

Ο Κιμ Ιλ-σονγκ, που αποκαλείται Ανώτατος Ηγέτης ήταν και είναι ακόμα ο αποδέκτης των μεγαλύτερων τιμών κάθε είδους, έχοντας αναγνωριστεί ως η πιο επιδραστική φυσιογνωμία στη χώρα.[6] Ήδη από το 1949 αγάλματα και προτομές του, τοποθετούνταν σε όλους σχεδόν τους δημόσιους χώρους. [7] Όταν ο Κιμ πέθανε, οι εκδηλώσεις λατρείας απευθύνθηκαν πλέον προς τον διάδοχό του, Κιμ Τζονγκ-ιλ, και τεράστια αγάλματα των δυο πλέον «Ανωτάτων Ηγετών» άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους σε πολλές περιοχές στη Βόρεια Κορέα. Ο σημερινός ηγέτης της χώρας, εγγονός του Κιμ Ιλ-σονγκ, Κιμ Γιονγκ Ουν είναι και αυτός αποδέκτης τιμών, αν και σε μικρότερη κλίμακα. Τέλος, και μέλη της ευρύτερης οικογένειας Κιμ είναι αποδέκτες τιμών καθώς η οικογένεια Κιμ γενικά, έχει αναχθεί σε σύμβολο της ιδανικής οικογένειας στη Βόρεια Κορέα.[5]

Μνημειακή τοιχογραφία του Κιμ Ιλ-σονγκ στην Πιονγιάνγκ. Η τοιχογραφία βρίσκεται στο χώρο που ο Κιμ Ιλ-σονγκ εκφώνησε το πρώτο νικητήριο λόγο του, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Κορέας, τον Οκτώβριο του 1945.

Υπολογίζεται ότι ως το 1992, έχουν κατασκευαστεί περίπου 40.000 αγάλματα και προτομές του Κιμ Ιλ-σονγκ μόνο,[8] ενώ σε μια απεικόνιση της χώρας μέσω δορυφόρων, το 2018, βρέθηκαν περίπου 11.000 σχετικά μνημεία σε εξωτερικούς δημόσιους χώρους.[9]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. North Korea pays homage to the Kim dynasty, past, present (and future?) Justin McCurry. The Guardian. London. 17 December 2012. Accessed 18 August 2017.
  2. Choe, Yong-ho., Lee, Peter H., and de Barry, Wm. Theodore., eds. Sources of Korean Tradition, Chichester, NY: Columbia University Press, p. 419, 2000.
  3. Jason LaBouyer "When friends become enemies — Understanding left-wing hostility to the DPRK" Lodestar. May/June 2005: pp. 7–9. Korea-DPR.com. Retrieved 18 December 2007.
  4. «DPRK, Criminal Penalties». US State Dept. 2 Δεκεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2013. It is a criminal act in North Korea to show disrespect to the country's current and former leaders, Kim Jong-Il and Kim Il-Sung. 
  5. 5,0 5,1 Armstrong, Charles K. (2013). The North Korean Revolution, 1945–1950. Ithaca: Cornell University Press. σελ. 222. ISBN 978-0-8014-6879-7. 
  6. 6,0 6,1 Hunter, Helen-Louise (1999). Kim Il-song's North Korea. Greenwood Publishing Group. σελ. 25. ISBN 9780275962968. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2013. 
  7. Becker, Jasper (2005). Rogue Regime: Kim Jong Il and the Looming Threat of North Korea. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517044-3. 
  8. Cha, Victor (2013). The Impossible State: North Korea Past and Future. New York City, USA: ECCO, Harper Collins. σελ. 73. ISBN 978-0-06-199851-5. 
  9. Jacob Bogle (27 Φεβρουαρίου 2019). «The Monuments of North Korea». AccessDPRK. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2019. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]