Προς υπεράσπιση του Αναρχισμού (βιβλίο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Προς υπεράσπιση του Αναρχισμού
ΣυγγραφέαςΡόμπερτ Πολ Βολφ
ΤίτλοςIn Defense of Anarchism
ΥπότιτλοςWith a Reply to Jeffrey H. Reiman's In Defense of Political Philosophy
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1970
Ημερομηνία δημοσίευσης1970[1]
Θέμααναρχισμός
φιλοσοφία
LC ClassOL1866784W
LΤ ID25151

Το βιβλίο Προς υπεράσπιση του Αναρχισμού (αγγλικά: In Defense of Anarchism‎‎) γράφτηκε από τον φιλόσοφο Ρόμπερτ-Πολ Βολφ και είναι έργο «κλασικό» της δεκαετίας του 1960.[2] Σύμφωνα με τον Βολφ, η εξουσία του σύγχρονου κράτους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, διότι έρχεται σε σύγκρουση με την ιδέα της αυτονομίας του ατόμου. Η σύγκρουση μεταξύ της κρατικής εξουσίας και της ατομικής αυτονομίας είναι κεντρικό σημείο της φιλοσοφικής αναρχικής κριτικής για το κράτος, μία θέση-κλειδί που απέκτησε σημαντική θέση και ευρεία αποδοχή στη σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία [3]. Το βιβλίο εκδόθηκε αρχικά από τον εκδοτικό οίκο Harper and Row το 1970 με τίτλο In Defense of Anarchism: With a Reply to Jeffrey H. Reiman's In Defense of Political Philosophy, (Προς Υπεράσπιση του Αναρχισμού: Με Απάντηση στο Προς Υπεράσπιση της Πολιτικής Φιλοσοφίας του Τζέφρι Χ. Ράιμαν). Έκτοτε επανεκδόθηκε πέντε φορές με τελευταία έκδοση αυτή του University of California Press το 1998 [4].

Περίληψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη: Στο πρώτο μέρος αναλύεται «Η σύγκρουση μεταξύ Εξουσίας και Αυτονομίας», στο δεύτερο αναλύεται κριτικά «η Λύση της Κλασικής Δημοκρατίας» και σε ένα τρίτο, που τιτλοφορείται «Πέρα από το Νόμιμο Κράτος». Το έργο κλείνει με το παράρτημα «Μια πρόταση για ταχύτατη Άμεση Δημοκρατία».[2]

Αρχικά ο Βολφ υποστηρίζει ότι η αποδοχή της πολιτικής εξουσίας συνεπάγεται την μερική ή ολική παραίτηση από την αυτονομία του ατόμου[5]. Επί τη βάσει του αρχικού ισχυρισμού του πιστεύει ότι η μόνη νόμιμη κυβέρνηση είναι εκείνη που ταυτίζεται με την έννοια της ατομικής αυτονομίας, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μόνο είδος «δίκαιου κράτους», δηλαδή του κράτους που κατέχει νόμιμη εξουσία, είναι η ομόφωνη άμεση δημοκρατία[6]. Καταδεικνύοντας την αντινομία που παράγει το δίπολο εξουσία-αυτονομία στο τρίτο μέρος προβάλλει την ιδέα μιας ακραίας οικονομικής αποκέντρωσης, που απαιτεί μεν προηγμένη παραγωγική τεχνολογία, αλλά είναι εφικτή στο πλαίσιο ενός εθελοντικού οικονομικού συντονισμού, σύμφωνα με τα ιδανικά του αναρχισμού και της ευημερίας [7].

Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξαιτίας κυρίως του γεγονότος ότι ανοίχθηκε φιλοσοφικά σε πολλά θέματα το έργο του σχολιάστηκε ως επί το πλείστον δυσμενώς. Αρκετοί σχολιαστές του τον κατηγόρησαν ότι δεν είναι πραγματικός αναρχικός, όπως παράδειγμα η Perkins[8], ο Frankfurt [9], o Sterba [10] και ο Horton[11]. Ένα άλλο σημείο στο οποίο επικεντρώθηκαν οι σχολιαστές του ήταν η ανεπαρκής κατά την άποψή τους υπεράσπιση της ομόφωνης άμεσης δημοκρατίας, ανάμεσά τους οι Sanders[12] και Reiman[13]. Άλλοι, επίσης, θεώρησαν ασύμβατο τον ισχυρισμό ότι το δίκαιο κράτος είναι «λογικά αδύνατο», κάτι που θεωρήθηκε εμμονή στην ηθική αυτονομία εις βάρος άλλων αρετών, ανάμεσά τους οι Beauchamp and Witkowski[14] και ο Pritchard[15]

Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Προς υπεράσπιση του Αναρχισμού. Μετάφραση: Παναγιώτης Καλαμαράς, Αθήνα: Ελευθεριακή Κουλτούρα, 2000.[16]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. OL1866784W.
  2. 2,0 2,1 Martin, Thomas; Ravanat, Jean-Luc; Medeiros, Marisa H. G.; Cadet, Jean; Di Mascio, Paolo (Φθινόπωρο–Χειμώνας 2000). «Book Review: In Defense of Anarchism». Social Anarchism 122 (27): 10212. doi:10.1021/ja0016452. http://library.nothingness.org/articles/SA/en/display/348. Ανακτήθηκε στις 2008-06-19. 
  3. Stilz A. R. (2016 «Paul Wolff, In Defense of Anarchism», στο Jacob T. Levy (ed.) The Oxford Handbook of Classics in Contemporary Political Theory, Oxford Handbooks Online, σσ. 1-15
  4. «In defense of anarchism. (All editions)». Worldcat.org. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2008. 
  5. Wolff, R. P. (1970). In Defense of Anarchism: With a Reply to Jeffrey Reiman's In Defense of Political Philosophy. New York: Harper & Row, σσ. 16-17
  6. Martin R. (1974) Wolff's Defence of Philosophical Anarchism, The Philosophical Quarterly, (24)95, σσ. 140-149 (141)
  7. Wolff, R. P. (1989). In Defense of Anarchism. Berkeley: Unioversity of California Press, σσ. 81-82
  8. Perkins, L. S. (1972) On Reconciling Autonomy and Authority. Ethics 82(2): σσ. 114-123
  9. Frankfurt, Harry G. (1973) The Anarchism of Robert Paul Wolff, Political Theory 1(4), σσ. 405-414.
  10. Sterba, J. P. (1977) The Decline of Wolff's Anarchism. The Journal of Value Inquiry, 11(3), σσ. 213-217.
  11. Horton, J. (1992) Political Obligation. Atlantic Highlands: Humanities Press, σ. 127.
  12. Sanders, J. T. (1996) The State of Statelessness, στο Sanders, J. T. and J. Narveson (eds.) For and Against the State, Lanham: Rowman & Littlefield, σσ. 255-288.
  13. Reiman, J. (1978) Anarchism and Nominalism: Wolff's Latest Obituary for Political Philosophy. Ethics 89(1), σσ. 95-110.
  14. Beauchamp, T. L., and K. Witkowski (1973) A Critique of Pure Anarchism. Canadian Journal of Philosophy 2(4) σσ. 533-539.
  15. Pritchard, M. S. (1973) Wolff's Anarchism. The Journal of Value Inquiry 7(4), σσ. 296-302.
  16. Ελευθεριακή Κυλτούρα, «Κατάλογος εκδόσεων 1989-2010» Αρχειοθετήθηκε 2016-10-21 στο Wayback Machine.. Αναρχείο. Ανακτήθηκε στις 2018-11-25.

Επιπλέον Μελέτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]