Το Πριγκιπάτο της Οράγγης (γαλλικά: Principauté d'Orange) ήταν από το 1163 έως το 1713 ένα φεουδαρχικό κράτος στην Προβηγκία, νότια της σημερινής Γαλλίας, στην ανατολική όχθη του ποταμού Ροδανού, βόρεια της πόλης Αβινιόν, και περιβάλλονταν από την ανεξάρτητη παπική κατάσταση του Κομτά Βεναισάν.
Συστάθηκε το 1163, όταν ο Φρειδερίκος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανέθεσε την Κομητεία της Οράγγης της Βουργουνδίας (αποτελούμενη από την πόλη της Οράγγης και τη γη που την περιέβαλλε) σε ένα κυρίαρχο πριγκιπάτο μέσα στην αυτοκρατορία. Το πριγκηπάτο έγινε μέρος των διασκορπισμένων εκμεταλλεύσεων του Οίκου της Οράγγης-Νασσάου από τη στιγμή που ο Γουλιέλμος Α΄ «ο Σιωπηλός» κληρονόμησε τον τίτλο του πρίγκιπα της Οράγγης από τον εξάδελφό του το 1544, έως ότου τελικά παραχωρήθηκε στη Γαλλία το 1713 βάσει της Συνθήκης της Ουτρέχτης. Αν και χάθηκε μόνιμα από τους Νασσάου, το φέουδο έδωσε το όνομά της στο Βασιλικό Οίκο των Κάτω Χωρών. Η περιοχή του πριγκηπάτου είχε έκταση περίπου 12 μίλια (19 χλμ.) με μήκος 9 μίλια (14 χλμ.) ή 108 τετραγωνικά μίλια (280 χλμ.).[1]
↑George Ripley And Charles A. Dana (1873). The New American Cyclopædia. 16 volumes complete. article on Principality of Orange: D. Appleton And Company.
Jacques de Font-Réaulx, Le trésor des chartes des Baux, σ. 141-150, dans Provence historique, tome 4, fascicule 17, 1954 (lire en ligne)
Rémy Porte, L’héritage de la principauté d’Orange. Enjeu entre le protecteur des Provinces-Unies et le roi de France, dans Revue historique des armées, 2008, no 253 (lire en ligne)
