Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα
ΣυντομογραφίαGCF
Ίδρυση2010
Νομική υπόστασηΕνεργή
ΈδραΊντσον, Νότια Κορέα
ΙστότοποςGreenClimate.fund
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα (GCF) είναι ένα ταμείο που ιδρύθηκε από τη Σύμβαση Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC). Είναι μια λειτουργική οντότητα του χρηματοοικονομικού μηχανισμού για να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να μπορούν να αντιμετωπίσουν μέσω πρακτικών προσαρμογής και μετριασμού την κλιματική αλλαγή. Το Ταμείο εδρεύει στο Ίντσον της Νότιας Κορέας, διοικείται από ένα συμβούλιο 24 μελών, και υποστηρίζεται από ανεξάρτητη γραμματεία.[1] Ο εκτελεστικός διευθυντής του είναι ο Yannick Glemarec.[2]

Ο στόχος του Πράσινου Ταμείου για το Κλίμα είναι η "υποστήριξη έργων, προγραμμάτων, πολιτικών και άλλων δραστηριοτήτων των αναπτυσσόμενων χωρών που χρησιμοποιούν θεματικά παράθυρα χρηματοδότησης". To Ταμείο φιλοδοξεί να αποτελέσει το επίκεντρο των προσπαθειών για τη συγκέντρωση της χρηματοδότησης για το κλίμα στο πλαίσιο της UNFCCC.[1]

Ιστορική αναδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πλουσιότερες βιομηχανικές χώρες είναι οι χώρες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για τις περισσότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.[3][4] Κατά συνέπεια, υποστηρίζεται ότι αυτές οι χώρες είναι ηθικά υπεύθυνες να συνεισφέρουν στο κόστος του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής παγκοσμίως και να υποστηρίξουν οικονομικά σε αυτόν τον μετριασμό τις αναπτυσσόμενες και τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες.[5][6] Μέρος χωρών υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα πρέπει να συνεισφέρουν το λιγότερο κατά 54% στο κόστος του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής στον Παγκόσμιο Νότο.[7] Άλλες χώρες υποστήριξαν ότι οι πλουσιότερες χώρες θα πρέπει να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση της μετάβασης των αναπτυσσόμενων και των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, διότι οι πρώτες μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις σημαντικές επενδύσεις που χρειάζονται επειγόντως οι δεύτερες.[8]

Η Συμφωνία της Κοπεγχάγης, η οποία προήλθε από τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή το 2009 (COP-15) στην Κοπεγχάγη, ανέφερε για πρώτη φορά το "Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα της Κοπεγχάγης". Το Ταμείο ιδρύθηκε επίσημα κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή το 2010 στο Κανκούν.[9] Το κυβερνητικό της όργανο εγκρίθηκε στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή το 2011 (COP 17) στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής.[10]

Οργανισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης το 2010 στο Κανκούν, το θέμα της διακυβέρνησης του Ταμείου ανατέθηκε στο νεοσύστατο διοικητικό συμβούλιο του Πράσινου Ταμείου για το Κλίμα και η Παγκόσμια Τράπεζα επιλέχθηκε ως προσωρινός διαχειριστής.[9] Για την ανάπτυξη ενός σχεδιασμού για τη λειτουργία του Ταμείου, ιδρύθηκε στο Κανκούν η "Μεταβατική Επιτροπή Πράσινου Ταμείου για το Κλίμα". Η επιτροπή συναντήθηκε τέσσερις φορές το 2011 και υπέβαλε έκθεση στη Διάσκεψη στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής. Βάσει αυτής της έκθεσης, τα μέλη της Διάσκεψης αποφάσισαν ότι το "Ταμείο θα καταστεί λειτουργική οντότητα του χρηματοοικονομικού μηχανισμού" της UNFCCC και ότι στη Διάσκεψη το 2012 θα πρέπει να υιοθετηθούν οι απαραίτητοι κανόνες για να διασφαλιστεί ότι το Ταμείο " είναι υπόλογο και λειτουργεί υπό την καθοδήγηση της UNFCCC ".[11]

Το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου ανέλαβε την ανάπτυξη κανόνων και διαδικασιών για την εκταμίευση κεφαλαίων, διασφαλίζοντας ότι αυτά θα πρέπει να συνάδουν με τους εθνικούς στόχους των χωρών όπου θα πραγματοποιούνται έργα και προγράμματα. Το συμβούλιο αυτό ήταν επίσης επιφορτισμένο με τη σύσταση ανεξάρτητης γραμματείας και του μόνιμου διαχειριστή του Ταμείου.[11]

Το Ταμείο συνεργάζεται με 84 οργανισμούς, ανάμεσά τους εμπορικές και αναπτυξιακές τράπεζες, κρατικοί οργανισμοί, και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίες δοκιμάζουν και εφαρμόζουν καινοτόμες προσεγγίσεις για τα κλιματικά προγράμματα.[12]

Πηγές χρηματοδότησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνεισφορές από τη Συμφωνία του Παρισιού ανά χώρα (ή περιοχή στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Το Ταμείο είχε θέσει ως στόχο να συγκεντρώσει 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως έως το 2020, κάτι που δεν αποτελεί επίσημο μέγεθος για το ίδιο το Ταμείο. Η αβεβαιότητα σχετικά με το από που θα προέρχονταν αυτά τα χρήματα οδήγησε στη δημιουργία Συμβουλευτικής Ομάδας Υψηλού Επιπέδου για τη Χρηματοδότηση του Κλίματος (AGF) από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν τον Φεβρουάριο του 2010. Δεν υπήρχε επίσημη σύνδεση μεταξύ της Συμβουλευτικής Ομάδας και του Ταμείου, αν και η έκθεσή του ήταν μια πηγή για συζητήσεις σχετικά με την "κινητοποίηση πόρων" για το Ταμείο. Παρέμεναν επίσης διαφορές ως προς το αν ο στόχος χρηματοδότησης θα βασιζόταν σε δημόσιες πηγές ή εάν η χρηματοδότηση από ιδιώτες θα είχε προσμετρηθεί στο σύνολο.[13]

Στις 31 Ιουλίου 2020, είχαν δεσμευτεί συνολικά 10,3 δισ. δολάρια και επιβεβαιώθηκαν 8,32 δισ. δολάρια, στο πλαίσιο της περιόδου αρχικής κινητοποίησης των πόρων (IRM).[14][15]

Η έλλειψη δεσμευμένων κεφαλαίων και η πιθανή εξάρτηση από τον ιδιωτικό τομέα ήταν αμφιλεγόμενη και είχε επικριθεί από τις αναπτυσσόμενες χώρες.[16]

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα είχε δεσμευθεί ότι οι ΗΠΑ θα συνεισέφεραν με 3 δισ. δολάρια στο Ταμείο. Τον Ιανουάριο του 2017, στις τελευταίες 3 μέρες στο γραφείο του, ο Ομπάμα ξεκίνησε τη μεταφορά μιας δεύτερης δόσης 500 εκ. δολαρίων στο Ταμείο, με υπόλοιπο 2 δισ. δολάρια να παραμένει προς μελλοντική μεταφορά. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στην ανακοίνωσή του για απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού την 1η Ιουνίου 2017, επέκρινε το Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα, χαρακτηρίζοντάς το ένα σχέδιο για την ανακατανομή του πλούτου από πλούσιες προς φτωχές χώρες.[17]

Οικονομική Συνεισφορά στο Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα ανά Χώρα[18]
Χώρα Ανακοίνωση
($Εκατομμύρια)		 Υπογραφή
($Εκατομμύρια)		 Υπογραφή κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά κεφαλήν Εκπομπές κατά κεφαλήν
(τόνοι CO2e)
ΗΠΑ $3,000 $3,000 $9.41 $55,000 17
Ιαπωνία $1,500 $1,500 $11.80 $36,000 9
ΗΒ $1,211 $1,211 $18.77 $46,000 7
Γαλλία $1,035 $1,035 $15.64 $43,000 5
Γερμανία $1,003 $1,003 $12.40 $48,000 9
Σουηδία $581 $581 $59.31 $59,000 6
Καναδάς $277 $277 $7.79 $50,000 14
Ιταλία $334 $268 $4.54 $35,000 7
Νορβηγία $258 $258 $50.20 $97,000 9
Αυστραλία $187 $187 $7.92 $62,000 17
Ισπανία $161 $161 $3.46 $30,000 6
Ολλανδία $134 $134 $7.94 $52,000 10
Ελβετία $100 $100 $12.21 $85,000 5
Νότια Κορέα $100 $100 $1.99 $28,000 12
Δανία $71.8 $71.8 $12.73 $61,000 7
Βέλγιο $66.9 $66.9 $6.18 $48,000 9
Φιλανδία $107 $46.4 $8.49 $50,000 10
Αυστρία $34.8 $34.8 $4.09 $51,000 8
Λουξεμβούργο $46.8 $33.4 $58.63 $111,000 21
Μεξικό $10.0 $10.0 $0.08 $10,000 4
Τσεχία $5.32 $5.32 $0.57 $20,000 10
Ουγγαρία $4.30 $4.30 $0.43 $14,000 5
Νέα Ζηλανδία $2.56 $2.56 $0.57 $42,000 7
Εσθονία $1.30 $1.30 $0.99 $20,000 14
Μονακό $1.08 $1.08 $28.89 $163,000 –
Παναμάς $1.00 $1.00 $0.25 $12,000 3
Ισλανδία $1.00 $0.50 $1.55 $52,000 6
Λετονία $0.47 $0.47 $0.24 $16,000 4
Χιλή $0.30 $0.30 $0.02 $15,000 5
Κολομβία $6.00 $0.30 < $0.01 $8,000 2
Ινδονησία $0.25 $0.25 < $0.01 $4,000 2
Μάλτα $0.20 $0.20 $0.47 $23,000 6
Πολωνία $0.11 $0.11 < $0.01 $14,000 8
Λιθουανία $0.10 $0.10 $0.04 $16,000 5
Βουλγαρία $0.10 $0.10 $0.02 $8,000 7
Ρουμανία $0.10 $0.10 < $0.01 $10,000 4
Λίχτενσταϊν < $0.1 < $0.1 $1.48 $135,000 1
Κύπρος $0.50 – 0 $27,000 7
Ιρλανδία $2.70 – 0 $53,000 8
Βιετνάμ $0.10 – 0 $2,000 2
Πορτογαλία $2.68 – 0 $22,000 5
Περού $6.00 – 0 $7,000 2
Μογγολία < $0.1 – 0 $4,000 7

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Green Climate Fund». unfccc.int. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  2. ↑ Foundation, Thomson Reuters. «Green Climate Fund names France's Glemarec as new chief». news.trust.org. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  3. ↑ «Developed Countries Are Responsible for 79 Percent of Historical Carbon Emissions». Center For Global Development (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  4. ↑ «Changing our ways? Behaviour change and the climate crisis» (PDF). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  5. ↑ Saran, Shyam (23 Νοεμβρίου 2015). «Paris climate talks: Developed countries must do more than reduce emissions | Shyam Saran». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  6. ↑ Facebook· Twitter· options, Show more sharing· Facebook· Twitter· LinkedIn· Email· URLCopied!, Copy Link· Print (15 Σεπτεμβρίου 2019). «Editorial: Wealthy countries are responsible for climate change, but it's the poor who will suffer most». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  7. ↑ «Can climate change fuelled loss and damage ever be fair?». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  8. ↑ Lynn, William (2015-12-08). «Who’s Most Responsible for Climate Change?». The New Republic. ISSN 0028-6583. https://newrepublic.com/article/125279/whos-responsible-climate-change. Ανακτήθηκε στις 2021-06-18. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Report of the Conference of the Parties on its sixteenth session, held in Cancun from 29 November to 10 December 2010» (PDF). web.archive.org. 28 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  10. ↑ «Green Climate Fund ñ report of the Transitional Committee» (PDF). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 IISD (13 December 2011). "Summary of the Durban Climate Change Conference: 28 November - 11 December 2011". Earth Negotiations Bulletin. 12 (534).
  12. ↑ Rowling, Megan (2019-05-03). «Green Climate Fund must take risks in warming fight, says new head» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/article/us-global-climatechange-finance-intervie-idUSKCN1S91LL. Ανακτήθηκε στις 2021-06-18. 
  13. ↑ «A National Summit on Smart Grid & Climate Change» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  14. ↑ Yeo, Sophie (2019-11-01). «Green Climate Fund attracts record US$9.8 billion for developing nations» (στα αγγλικά). Nature. doi:10.1038/d41586-019-03330-9. https://www.nature.com/articles/d41586-019-03330-9. 
  15. ↑ Fund, Green Climate (31 Ιουλίου 2020). «Status of Pledges and Contributions (Initial Resource Mobilization)». Green Climate Fund (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  16. ↑ «A green climate fund but no money at Durban». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  17. ↑ Sengupta, Somini; Eddy, Melissa; Buckley, Chris; Rubin, Alissa J. (2017-06-01). «As Trump Exits Paris Agreement, Other Nations Are Defiant» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/06/01/world/europe/climate-paris-agreement-trump-china.html. Ανακτήθηκε στις 2021-06-18. 
  18. ↑ Fund, Green Climate (5 Νοεμβρίου 2020). «Resource Mobilisation». Green Climate Fund (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πράσινο_Ταμείο_για_το_Κλίμα&oldid=9616511"