Πορτ Ρόγιαλ
Συντεταγμένες: 17°56′15″N 76°50′29″W / 17.93750°N 76.84139°W
| Πορτ Ρόγιαλ | |
|---|---|
| Port Royal | |
 | |
 | |
| Είδος | οικισμός και βυθισμένος οικισμός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 17°56′15″N 76°50′29″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Κίνγκστον |
| Χώρα | Τζαμάικα |
| Προστασία | ενδεικτικός κατάλογος Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 2009) |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
To Πορτ Ρόγιαλ (αγγλικά: Port Royal) ήταν κωμόπολη που βρισκόταν στο τέλος του Παλισάντοους, στις εκβολές του λιμανιού του Κίνγκστον, στη νοτιοανατολική Τζαμάικα. Ιδρύθηκε το 1494 από τους Ισπανούς και κάποτε ήταν η μεγαλύτερη και πιο ακμάζουσα πόλη στην Καραϊβική, λειτουργώντας ως κέντρο ναυτιλίας και εμπορίου στην Καραϊβική Θάλασσα μέχρι το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα.[1] Καταστράφηκε από σεισμό στις 7 Ιουνίου 1692 και το συνοδευτικό τσουνάμι, που οδήγησε στην ίδρυση του Κίνγκστον, της πρωτεύουσας και της πιο πυκνοκατοικημένης και ευημερούσας πόλης στην Τζαμάικα. Σοβαροί τυφώνες έχουν καταστρέψει τακτικά την περιοχή. Ένας άλλος ισχυρός σεισμός σημειώθηκε το 1907.
Το Πορτ Ρόγιαλ έγινε το λιμάνι βάσης για αγγλικά και ολλανδικά κυβερνητικά πειρατικά πλοία, τα οποία ενθαρρύνονταν να επιτεθούν σε ισπανικά πλοία, σε μια εποχή που πολλά ευρωπαϊκά έθνη δίσταζαν να επιτεθούν άμεσα στον ισχυρό ισπανικό στόλο. Ως πόλη-λιμάνι, ήταν διαβόητη για τις φανταχτερές επιδείξεις πλούτου και τα χαλαρά ήθη, με τα πληρώματα των κουρσάρων να ξοδεύουν τον θησαυρό τους στις πολλές ταβέρνες, τα καζίνο και τους οίκους ανοχής που εξυπηρετούσαν τους ναυτικούς. Όταν οι βρετανικές και οι ολλανδικές κυβερνήσεις εγκατέλειψαν επίσημα την πρακτική της έκδοσης επιστολών σήμανσης σε κουρσάρους εναντίον των ισπανικών στόλων θησαυρού και κτήσεων στη Νότια Αμερική στα τέλη του 16ου αιώνα, πολλά από τα πληρώματα έγιναν πειρατές για να συνεχίσουν παράνομα τη λεηλασία τους. Το Πορτ Ρόγιαλ ουσιαστικά έγινε πειρατική δημοκρατία και συνέχισαν να χρησιμοποιούν την πόλη ως κύρια βάση τους κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα. Πειρατές από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονταν στο Πορτ Ρόγιαλ, προερχόμενοι από νερά τόσο μακρινά όσο η Μαδαγασκάρη. Η πόλη έγινε διαβόητη στη λαογραφία ως «η πιο μοχθηρή πόλη στη Γη».
Μετά την καταστροφή του 1692, ο εμπορικός ρόλος του Πορτ Ρόγιαλ αναλήφθηκε σταθερά από την ταχέως αναπτυσσόμενη κοντινή πόλη του Κίνγκστον. Το 1999 αναπτύχθηκαν σχέδια για την ανακατασκευή της μικρής ψαροπόλεως ως τουριστικού προορισμού πολιτιστικής κληρονομιάς για την εξυπηρέτηση κρουαζιερόπλοιων. Το σχέδιο ήταν να αξιοποιηθεί η μοναδική και συναρπαστική κληρονομιά του Πορτ Ρόγιαλ, με αρχαιολογικά ευρήματα από την προ-αποικιακή εποχή και την εποχή της κουρσάρας να αποτελούν τη βάση για πιθανά αξιοθέατα.[1]
Κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Πορτ Ρόγιαλ έχει τροπικό κλίμα σαβάνας κατά την (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν Aw ) με σύντομη ξηρή περίοδο από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο και μακρά υγρή περίοδο από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο. Οι θερμοκρασίες παραμένουν σταθερές καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, με την περίοδο της ξηρασίας να είναι ελαφρώς πιο δροσερή και να κυμαίνεται από 25,5 °C (77,9 °F) τον Ιανουάριο σε 27,7 °C (81,9 °F) τον Μάιο. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 1,345 millimetres (53 in) .[2]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ιστορικοί ιθαγενείς Τάινο της Καραϊβικής κατείχαν αυτήν την περιοχή για αιώνες πριν από την ευρωπαϊκή αποίκηση. Χρησιμοποίησαν την περιοχή, την οποία ονόμασαν Καγκουάι ή Καγκουάγια,[3] κατά τη διάρκεια των αλιευτικών τους αποστολών. Αν και δεν είναι γνωστό αν εγκαταστάθηκαν ποτέ στο σημείο, κατοίκησαν και σε άλλα μέρη της Τζαμάικα.
Αποικισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Ισπανοί αποβιβάστηκαν για πρώτη φορά στην Τζαμάικα το 1494 υπό την ηγεσία του Χριστόφορου Κολόμβου, γεγονός που οδήγησε στην καταστροφή του πληθυσμού των Ταΐνο. Η μόνιμη εγκατάσταση έγινε όταν ο Χουάν ντε Εσκιβέλ έφερε μια ομάδα εποίκων το 1509. Ήρθαν αναζητώντας νέες εκτάσεις και πολύτιμους πόρους, όπως χρυσό και ασήμι. Αντ' αυτού άρχισαν να καλλιεργούν και να επεξεργάζονται το ζαχαροκάλαμο. Όπως και οι Ταΐνο πριν από αυτούς, οι Ισπανοί δεν φάνηκαν να έχουν μεγάλη χρησιμότητα στην περιοχή του Πορτ Ρόγιαλ. Διατήρησαν, ωστόσο, το όνομά τους σε Ταΐνο.[3] Η Ισπανία διατήρησε τον έλεγχο της Τζαμάικα κυρίως για να εμποδίσει άλλες χώρες να αποκτήσουν πρόσβαση στο νησί, το οποίο βρισκόταν σε στρατηγική τοποθεσία εντός των εμπορικών δρόμων της Καραϊβικής. Η Ισπανία διατήρησε τον έλεγχο του νησιού για 146 χρόνια, μέχρι που οι Άγγλοι ανέλαβαν τον έλεγχο μετά την εισβολή τους το 1655.
Η πόλη καταλήφθηκε από την Αγγλία το 1655 κατά την εισβολή στην Τζαμάικα. Μέχρι το 1659 είχαν χτιστεί γύρω από το φρούριο διακόσια σπίτια, καταστήματα και αποθήκες. Μέχρι το 1692 πέντε φρούρια υπερασπίζονταν το λιμάνι. Οι Άγγλοι αρχικά ονόμασαν το μέρος Κάγκγουεϊ, αλλά σύντομα το μετονόμασαν σε Πορτ Ρόγιαλ.[3] Για μεγάλο μέρος της περιόδου μεταξύ της αγγλικής κατάκτησης και του σεισμού του 1692, το Πορτ Ρόγιαλ χρησίμευσε ως η ανεπίσημη πρωτεύουσα της Τζαμάικα, ενώ η Σπάνις Τάουν παρέμεινε η επίσημη πρωτεύουσα. Το 1872 η κυβέρνηση όρισε το Κίνγκστον, τη μεγαλύτερη πόλη, ως πρωτεύουσα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Davis, Nick (25 July 2012). «Jamaica's 'wickedest city' Port Royal banks on heritage». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 September 2018. https://web.archive.org/web/20180929110608/https://www.bbc.com/news/world-latin-america-18601357. Ανακτήθηκε στις 21 June 2018.
- ↑ «Climate Summary for Port Royal». Weatherbase. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Higman, B W· Hudson, B J (2009). Jamaican Place Names (1st έκδοση). Kingston, Jamaica: University of the West Indies Press. σελ. 26. ISBN 978-976-640-217-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Port Royal στο Wikimedia Commons
