Πολιτική της Ισημερινής Γουινέας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ισημερινή Γουινέα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Ο σημερινός Πρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας είναι ο απόστρατος Ταξίαρχος Τεοδόρο Ομπιάνγκ Νγκέμα Μπασόνγκο. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση, ενώ η νομοθετική από την κυβέρνηση και τη Βουλή. Το δικαστικό σύστημα βασίζεται στο ισπανικό Δίκαιο αλλά και στο εθιμικό Δίκαιο των φυλών.

Πρόσφατη πολιτική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με το Σύνταγμα του 1982 ο Πρόεδρος απέκτησε πολλές εξουσίες, ανάμεσα στις οποίες είναι ο διορισμός των μελών του υπουργικού συμβουλίου, η θέσπιση νόμων με διατάγματα, η διάλυση της Βουλής των Αντιπροσώπων, η διαπραγμάτευση και επικύρωση συμφωνιών, καθώς επίσης και η προκήρυξη βουλευτικών εκλογών. Ο Ομπιάνγκ παραμένει και Αρχηγός του Στρατού, όπως επίσης και επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας. Ο πρωθυπουργός διορίζεται από τον Πρόεδρο, ο οποίος ορίζει και τις εξουσίες του. Ο ρόλος του πρωθυπουργού είναι συντονιστικός σε θέματα της κυβέρνησης, εκτός από την εξωτερική πολιτική, την εθνική άμυνα και την ασφάλεια.

Στις 17 Νοεμβρίου του 1991 εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα ένα νέο Σύνταγμα, το οποίο κατοχύρωσε τον πολυκομματισμό, στην ουσία όμως εξακολούθησε η μονοκομματική κυριαρχία του Δημοκρατικού Κόμματος της Ισημερινής Γουινέας. Το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε τον Ιανουάριο του 1995.

Στις 15 Δεκεμβρίου του 2002,[1] τα τέσσερα κυριότερα κόμματα της Αντιπολίτευσης αποσύρθηκαν από τις βουλευτικές εκλογές. Σε αυτές νικητής αναδείχθηκε ο Ομπιάνγκ, ενώ οι Δυτικοί παρατηρητές έκαναν λόγο για νοθεία.

Ένα μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η διαφθορά, που σοβεί ανάμεσα σε διπλωματικούς και πολιτικούς εκπροσώπους. Ακόμα και υπουργοί έχουν συλληφθεί για εμπόριο ναρκωτικών, πολλές φορές χρησιμοποιώντας διπλωματικούς σάκους ακόμα και τις αποσκευές του προέδρου σε επίσημες επισκέψεις. Ο σημερινός πρόεδρος δεν έφτασε τη φήμη του αιμοβόρου δικτάτορα, που είχε ο προκάτοχός του, Φρανσίσκο Μασίας Νγκέμα, τον οποίο ανέτρεψε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ωμότητας του Μασίας Νγκέμα ήταν η εκτέλεση 150 υπόπτων για σχεδιασμό πραξικοπήματος, ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1975, υπό τους ήχους μπάντας, που έπαιζε το τραγούδι της Μαίρης Χόπκινς Those Were the Days σε εθνικό στάδιο.[2] Μεγάλο μέρος από το κρατικό εισόδημα (370 εκατομ. δολαρίων) δημεύτηκε από τον πρόεδρο, τη στιγμή που μισό εκατομμύριο άτομα ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, υπάρχουν προβλήματα με την αποχέτευση στην πρωτεύουσα και η χώρα στερείται μέσων μαζικής μεταφοράς. Επίσης, ελάχιστοι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό και νερό.[3]

Η πολιτική ζωή στη χώρα κυριαρχείται από τις εντάσεις ανάμεσα στο γιο του Ομπιάνγκ, Τεοδορίν, και σε άλλους στενούς συγγενείς με ισχυρά αξιώματα[4] στις δυνάμεις ασφαλείας . Η δραματική αύξηση της παραγωγής πετρελαίου, από το 1997 και έπειτα, ευθύνεται κάπως για την ένταση αυτή.

Το Νοέμβριο του 2004 [5] ο γιος της πρώην Πρωθυπουργού της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, Μαρκ, κατηγορήθηκε ως υποστηρικτής και χρηματοδότης σχεδίου με σκοπό την ανατροπή του Ομπιάνγκ, με πραξικόπημα. Ως οργανωτής φερόταν ο Σάιμον Μαν. Επίσης, για το θέμα κατηγορήθηκαν και μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Ισπανίας.[6] Ωστόσο, σε έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, τον Ιούνιο του 2005 αναφέρθηκε ότι η εισαγγελική αρχή απέτυχε να αποδείξει ότι είχε σχεδιαστεί απόπειρα πραξικοπήματος[7]

Τον Ιούνιο του 2008 μισθοφόρος κατέθεσε στη δίκη των επίδοξων πραξικοπηματιών και επιβεβαίωσε την εμπλοκή του Μαρκ Θάτσερ, της Ισπανίας και της Νότιας Αφρικής. Νοτιαφρικανικό δικαστήριο καταδίκασε σε πρόστιμο το Θάτσερ, επειδή είχε χρηματοδοτήσει το πραξικόπημα εν αγνοία του. [8] Ο μισθοφόρος Σάιμον Μαν καταδικάστηκε τον Ιούλιο σε ποινή φυλάκισης 34 ετών και 4 μηνών[9]. Έπειτα από την παραίτηση του Ρικάρδο Μάνγκε Ομπάμα Νφουμπέα, ανέλαβε νέος πρωθυπουργός ο Ιγνάσιο Μιλάμ Τανγκ, από το Δημοκρατικό Κόμμα Ισημερινής Γουινέας (PDGE), στις 8 Ιουλίου του 2008.[10]

Ο Ομπιάνγκ επανεξελέγη με 95% των ψήφων, στις προεδρικές εκλογές του 2009 και στις εκλογές του 2016.

Πρόεδρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος διορίζει τον Πρωθυπουργό. Η θητεία του Προέδρου είναι επταετής και απεριόριστη ως προς τις επανεκλογές. Από το 1979 Πρόεδρος είναι ο Τεοδόρο Ομπιάνγκ Νγκέμα Μπασόνγκο.

Πρόεδροι της Ισημερινής Γουινέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόεδρος Διάρκεια θητείας Σημειώσεις
Από Μέχρι
Φρανσίσκο Μασίας Νγκέμα 12 Οκτωβρίου 1968 3 Αυγούστου 1979 Πρώτος Πρόεδρος, εκτελέστηκε έπειτα από πραξικόπημα
Τεοδόρο Ομπιάνγκ Νγκέμα Μπασόνγκο 3 Αυγούστου 1979 σήμερα σημερινός, κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα. Ήταν αρχηγός Στρατιωτικού Συμβουλίου την περίοδο από 3 Αυγούστου 1979 ως το 1987, Πρόεδρος από το 1987.

Πρωθυπουργός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εξουσίες του Πρωθυπουργού είναι πολύ μικρές. Διορίζεται και παύεται από τον Πρόεδρο.

Πρωθυπουργοί της Ισημερινής Γουινέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος Πρωθυπουργός ήταν ο Μπονιφάσιο Οντό Έδου, ο οποίος υπηρέτησε στο αξίωμα πριν την ανεξαρτησία της χώρας. Από τις 12 Οκτωβρίου του 1968 ως τις 15 Αυγούστου του 1982 η θέση είχε καταργηθεί.

Πρωθυπουργός - Κόμμα στο οποίο πρόσκειται Διάρκεια θητείας Σημειώσεις
Από Μέχρι
Μπονιφάσιο Οντό Έδου (πέθανε στις 5 Μαρτίου 1969) - MUNGE 15 Δεκεμβρίου 1963 12 Οκτωβρίου 1968 Αρχηγός κυβέρνησης (επί αυτοδιοίκησης, πριν από την ανεξαρτησία). Μετά την παράδοση της εξουσίας "αυτοκτόνησε" στη φυλακή, όπου βρισκόταν ως πολιτικός κρατούμενος, το 1969. Τα πραγματικά αίτια του θανάτου του πιθανότατα δε θα βρεθούν ποτέ.
Κριστίνο Σερίτσε Μπιόκο (γενν. 1940;) - κανένα κόμμα ως το 1987, στο PDGE από το 1987 ως το 1992 15 Αυγούστου 1982 4 Μαρτίου 1992
Σιλβέστρε Σιάλε Μπιλέκα (γενν. 1939;) - PDGE 4 Μαρτίου 1992 1 Απριλίου 1996
Άνχελ Σεραφίν Σερίτσε Ντούγαν (γενν. 1946) - PDGE 1 Απριλίου 1996 4 Μαρτίου 2001
Κάντιδο Μουατετέμα Ρίβας (γενν. 20 Φεβρουαρίου 1960 - θ. 16 Ιουνίου 2014) - PDGE 4 Μαρτίου 2001 14 Ιουνίου 2004 Σχημάτισε υπουργικό συμβούλιο απαρτιζόμενο από 50 συνολικά υπουργούς.
Μιγκέλ Άμπια Μπιτέο Μπορικό (γενν. 1961 - θ. 6 Δεκεμβρίου 2012) - PDGE 14 Ιουνίου 2004 14 Αυγούστου 2006 Όταν πέθανε ήταν υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφαλείας.
Ρικάρδο Μάνγκε Ομπάμα Νφουμπέα - PDGE 14 Αυγούστου 2006 8 Ιουλίου 2008 ο πρώτος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας που κατάγεται από τη φυλή Φανγκ.
Ιγνάσιο Μιλάμ Τανγκ 8 Ιουλίου 2008 21 Μαΐου 2012 πρώην πρεσβευτής στην Ισπανία, Πρώτος Αντιπρόεδρος το 2012
Βιθέντε Εχάτε Τόμι 21 Μαΐου 2012 22 Ιουνίου 2016 Πρώην υπουργός Μεταφορών, Ταχυδρομείων και Τηλεπικοινωνιών
Φρανσίσκο Πασκουάλ Ομπάμα Ασούε 22 Ιουνίου 2016 Σήμερα

Εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Εκλογές στην Ισημερινή Γουινέα

Στη χώρα διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές το 1968, 1973, 1989, 1996 , το 2002 , το 2009 και το 2016.

Πολιτικά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενώ η χώρα είναι πολυκομματική δημοκρατία από το 1991, με βάση το Σύνταγμα αυτής της χρονιάς, μόνο ένα πραγματικό κόμμα της Αντιπολίτευσης δρα ανοικτά. Επίσης, στις κατά καιρούς εκλογικές αναμετρήσεις έχουν καταγγελθεί πολλά περιστατικά εκτεταμένης νοθείας από πλευράς κυβερνώντος κόμματος.

Κυβερνών κόμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Δημοκρατικό Κόμμα της Ισημερινής Γουινέας (Partido Democrático de Guinea Ecuatorial)

Μικρότερα κόμματα που δημιουργήθηκαν μετά το 1991[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κόμματα αυτά ανήκουν σε τρεις κατηγορίες: εκείνα που τάσονται με την κυβέρνηση για να δίνουν μια επίφαση δημοκρατίας, το CpDS, που επιτρέπεται να λειτουργεί ανοικτά αλλά γίνεται αντικείμενο διώξεων και αυτά τα κόμματα τα οποία θεωρούνται παράνομα, καθώς δεν είναι εγγεγραμμένα με την κυβέρνηση.

Μεγαλύτερα κόμματα ήσσονος σημασίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το μοναδικό νόμιμο κόμμα της Αντιπολίτευσης είναι η Συσπείρωση για την Κοινωνική Δημοκρατία (Convergencia para la Democracia Social).

Άλλα κόμματα είναι:

  • Κίνημα για τον Αυτοπροσδιορισμό του Νησιού Μπιόκο (Movimiento para la Auto-determinación

de la Isla de Bioko).

  • Εθνική Δημοκρατική Ένωση της Ισημερινής Γουινέας (Unión Democrática Nacional de Guinea

Ecuatorial)

  • Προοδευτικός Δημοκρατικός Συνασπισμός (Alianza Democrática Progresista)
  • Κόμμα Προόδου της Ισημερινής Γουινέας (Partido del Progreso de Guinea Ecuatorial)

Διεθνείς σχέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1977 επί καθεστώτος του Μασίας Νγκέμα, η χώρα διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις της με την Ισπανία. Δύο χρόνια μετά, ο Μασίας ανατράπηκε με πραξικόπημα και το νέο καθεστώς του Ομπιάνγκ κινήθηκε προς την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με την άλλοτε αποικιοκρατική δύναμη. Έτσι, υπεγράφησαν συμφωνίες για οικονομική και τεχνολογική συνεργασία. Το 2001 ο Πρόεδρος Ομπιάνγκ πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Μαδρίτη.

Η Ισημερινή Γουινέα έχει δεσμούς φιλίας με το Καμερούν, παρά τις καταγγελίες των εργατών από το Καμερούν ότι δέχθηκαν κακομεταχείριση το 2000. Διατηρεί θερμότερες σχέσεις με τη Νιγηρία της οποίας ο Πρόεδρος επισκέφθηκε επίσημα το Μαλάμπο το 2001. Το 2003 οι ΗΠΑ επαναλειτούργησαν την πρεσβεία τους στο Μαλάμπο, η οποία είχε κλείσει για οικονομικούς λόγους το 1995. Η Ισημερινή Γουινέα έχει προξενείο στην Ελλάδα[11].

Γενικά η πολιτική της αφρικανικής χώρας είναι αδέσμευτη. Έγινε το 126ο μέλος του ΟΗΕ στις 12 Νοεμβρίου του 1968. Η χώρα είναι επίσης μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας, από το 1989. Η διαμάχη για τα θαλάσσια σύνορά της με το Καμερούν τέθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο. Επίσης, η Ισημερινή Γουινέα ερίζει με την Γκαμπόν για την κυριαρχία των νησιών στον Όρμο Κορίσκο. Τέλος, διεκδικεί δικαιοδοσία από τη Νιγηρία και το Καμερούν επί των περιοχών που είναι πλούσιες σε πετρέλαιο στον Κόλπο της Γουινέας.

Αναλυτικά, η χώρα είναι μέλος των εξής διεθνών οργανισμών: ACCT, ACP, AfDB, AU, BDEAC, CEMAC, FAO, FZ, G-77, IBRD, ICAO, ICRM, IDA, IFAD, IFC, IFRCS, ILO, IMF, IMO, Interpol, IOC, ITSO, ITU, MIGA, NAM, OAS (παρατηρητής), OIF, OPCW, UN, UNCTAD, UNESCO, UNIDO, UNWTO, UPU, WHO, WIPO, WTO (παρατηρητής).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Equatorial Guinea: Obiang Sure to Win As Opposition Quits Poll». allAfrica. 2002-12-16. http://allafrica.com/stories/200212160112.html. 
  2. ↑ «Oil Gives African Nation a Chance for Change». The Washington Post. 2001-05-13. http://www.hartford-hwp.com/archives/35/238.html. 
  3. ↑ «Playboy waits for his African throne». The Sunday Times. 2006-09-03. http://www.timesonline.co.uk/article/0,,2089-2340345,00.html. 
  4. ↑ «Profile: Equatorial Guinea's great survivor». BBC News. 2004-03-17. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/3516588.stm. 
  5. ↑ «Thatcher faces 15 years in prison». The Sydney Morning Herald. 2004-08-27. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-10-13. https://web.archive.org/web/20041013103101/http://www.sundayherald.com/print44412. Ανακτήθηκε στις 2008-05-09. 
  6. ↑ «The US knew, Spain knew, Britain knew. Whose coup was it?». Sunday Herald. 2004-08-29. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-09-19. https://web.archive.org/web/20040919211930/http://www.sundayherald.com/print44412. Ανακτήθηκε στις 2008-05-09. 
  7. ↑ «Equatorial Guinea, A trial with too many flaws». Amnesty International. 7 Ιουνίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008. 
  8. ↑ «Εμπλοκή του Μαρκ Θάτσερ στο πραξικόπημα στην Ισημερινή Γουινέα καταγγέλλει μισθοφόρος». in.gr. 18 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2008. 
  9. ↑ «Βαριά ποινή στον Βρετανό μισθοφόρο για το πραξικόπημα στην Ισημερινή Γουινέα». in.gr. 7 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2008. 
  10. ↑ «Guinée Equatoriale: Ignacio Milam Tang, nouveau Premier ministre». Jeuneafrique.com (στα Γαλλικά). AFP. 8 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2008. 
  11. ↑ «Πρεσβείες στην Ελλάδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2008. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πολιτική_της_Ισημερινής_Γουινέας&oldid=9597100"