Πλεονεξία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πλεονεξία ονομάζεται η ανθρώπινη τάση για υπερβολική απόκτηση υλικών αγαθών και εξουσίας, για απόκτηση περισσότερων αγαθών από όσα έχει κανείς ή από όσα δικαιούται. Πρόκειται για αρνητική ιδιότητα[1] με την οποία ασχολήθηκαν και οι αρχαίοι Έλληνες σε πολλά τους κείμενα, αλλά και πολλοί συγγραφείς του Χριστιανισμού, δεδομένου ότι μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις ατομικές και κοινωνικές σχέσεις, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε ανταγωνιστικότητα, ζήλια και γενικά σε συμπεριφορές που διακυβεύουν την αλληλεγγύη και την κοινωνική αρμονία.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. λήμμα «πλεονεξία», Λεξικό της Κοινής Ελληνικής [1]

Περαιτέρω μελέτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Keimpe Algra (Αυγούστου 1996). «Observations on Plato's Thrasymachus: The Case for Pleonexia». Στο: Keimpe A. Algra, Pieter W. van der Horst, and David T. Runia. Polyhistor: Studies in the History and Historiography of Ancient Philosophy, Presented to Jaap Mansfeld on his Sixtieth Birthday. Leiden: Brill Academic Publishers. σελίδες 41–59. ISBN 90-04-10417-8. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: editors list (link)
  • Timothy D. Roche, επιμ. (1989). «Injustice and Pleonexia in Aristotle: A Reply to Charles Young». Aristotle's Ethics, supplementary volume of The Southern Journal of Philosophy: 251–257. 
  • Ryan Balot (2001). «Aristotle's critique of phaleas : Justice, equality, and pleonexia». Hermes (Stuttgart: Steiner Verlag) 129 (1): 32–44. 
  • Ryan K. Balot (2001). «1: Introduction». Greed and Injustice in Classical Athens. Princeton University Press. ISBN 0-691-04855-X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2015.