Πλανητικός δακτύλιος

Πλανητικοί δακτύλιοι ονομάζονται οι δακτύλιοι γύρω από έναν πλανήτη που αποτελούνται από στερεό υλικό όπως σκόνη ή/και φεγγάρια, και είναι ένα κοινό συστατικό των δορυφορικών συστημάτων γύρω από γιγάντιους πλανήτες. Ένα σύστημα δακτυλίου γύρω από έναν πλανήτη είναι επίσης γνωστό ως σύστημα πλανητικών δακτυλίων.^[1]

Οι πιο διάσημοι πλανητικοί δακτύλιοι στο Ηλιακό μας σύστημα είναι εκείνοι γύρω από τον Κρόνο, αλλά οι άλλοι τρεις γιγαντιαίοι πλανήτες (Δίας, Ουρανός και Ποσειδώνας) έχουν επίσης συστήματα πλανητικών δακτυλίων. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι δακτύλιοι μπορεί επίσης να βρεθούν γύρω από άλλους τύπους αστρονομικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων μικρών πλανητών, φεγγαριών και καφέ νάνων, καθώς επίσης και των διαπλανητικών χώρων μεταξύ πλανητών όπως η Αφροδίτη και ο Ερμής.^[1]

Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν τρεις τρόποι που έχουν προταθεί από τους επιστήμονες για να σχηματιστούν παχύτεροι πλανητικοί δακτύλιοι (οι δακτύλιοι γύρω από τους πλανήτες): από υλικό του πρωτοπλανητικού δίσκου που ήταν εντός του ορίου Roche του πλανήτη και επομένως δεν μπορούσε να συνενωθεί για να σχηματίσει φεγγάρια, από τα συντρίμμια ενός φεγγαριού που είχε διαταραχθεί από μεγάλο αντίκτυπο ή από τα συντρίμμια ενός φεγγαριού που διαταράχθηκε από παλιρροιακές πιέσεις όταν πέρασε εντός του ορίου Roche του πλανήτη. Τα περισσότερα δαχτυλίδια θεωρήθηκαν ασταθή και εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια δεκάδων ή εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών, αλλά τώρα φαίνεται ότι τα δαχτυλίδια του Κρόνου μπορεί να είναι αρκετά παλιά, που χρονολογούνται στις αρχές του Ηλιακού μας συστήματος.^[2]

Τι θα απογίνουν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν διάφορα σενάρια για το πώς θα καταλήξει ένας δακτύλιος. Αυτά είναι τα πιο πιθανά:

Να παραμείνουν έτσι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο είναι να παραμείνουν έτσι.

Να ξεφύγουν από το βαρυτικό πεδίο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι πιθανό να ξεφύγουν από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και να αφεθούν ελεύθερα στο απέραντο διάστημα.

Να συγκρουστούν στον πλανήτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπορεί να υπάρξει μία διαταραχή ή να καταστραφεί το μαγνητικό πεδίο που τα συγκρατεί σε τροχιά και να πέσουν επάνω στον πλανήτη.

Να δημιουργηθεί ένας φυσικός δορυφόρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σενάριο να ενωθούν τα σώματα αυτά και να αποτελέσουν έναν φυσικό δορυφόρο, όπως η Σελήνη, είναι απολύτως εφικτό. Για την ακρίβεια, οι επιστήμονες θεωρούν πως έτσι δημιουργήθηκε η Σελήνη. Όταν σχηματιζόταν η Γη (πριν περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια) συγκρούστηκε με έναν πλανήτη, που είχε το ίδιο μέγεθος με τον Άρη. Από τη σύγκρουση σχηματίστηκαν δακτύλιοι, από τους οποίους σταδιακά σχηματίστηκε η Σελήνη.