Πιερ Αλεσίνσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πιερ Αλεσίνσκι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Pierre Alechinsky (Γαλλικά)
Γέννηση19  Οκτωβρίου 1927[1][2][3]
Σάαρμπεκ ή Βρυξέλλες[4]
ΨευδώνυμοAlshinski, Piyer[5]
Χώρα πολιτογράφησηςΒέλγιο[6][7]
Γαλλία[8][9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[10][11]
ΣπουδέςÉcole nationale supérieure des arts visuels de La Cambre
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[12][13][14]
σκιτσογράφος[15]
χαράκτης
συγγραφέας
εικονογράφος[16]
οξυγράφος[17]
κεραμουργός[7]
ΕργοδότηςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Αξιοσημείωτο έργοAl Alimón
Επηρεάστηκε απόΖαν Ντιμπιφέ
Ιαπωνική γραφή
Περίοδος ακμής1977[17] και 1974[18]
Περίοδος ακμής1947[19] - 2010[19]
Οικογένεια
ΤέκναΝικολά Αλκίν
Ιβάν Αλεσίν
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (14  Απριλίου 2006)[20]
Αυτοκρατορικό βραβείο (2018)[21]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Λιέγης (2010)[22]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πιερ Αλεσίνσκι (γαλλικά: Pierre Alechinsky‎‎, γεννημένος στις 19 Οκτωβρίου 1927) είναι Βέλγος καλλιτέχνης. Ζει και εργάζεται στη Γαλλία από το 1951. Το έργο του σχετίζεται με τον τασισμό, τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και τη λυρική αφαίρεση.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλεσίνσκι γεννήθηκε στο Σάαρμπεκ. Το 1944 φοίτησε στην Εθνική Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτονικής και Διακοσμητικών Τεχνών της Λα Καμπρ των Βρυξελλών, όπου σπούδασε τεχνικές εικονογράφησης, εκτύπωση και φωτογραφία. Το 1945 ανακάλυψε το έργο των Ανρί Μισώ, Ζαν Ντυμπυφέ και ανέπτυξε φιλία με τον κριτικό τέχνης Ζακ Πουτμάν.[23]

Καλλιτεχνική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1949 συνεργάστηκε με τους Κριστιάν Ντοτρεμόν, Καρέλ Απέλ, Κονστάν, Γιαν Νιουβενχάις και Άσγκερ Γιορν για να σχηματίσουν την καλλιτεχνική ομάδα COBRA. Συμμετείχε τόσο στις εκθέσεις της COBRA και το 1951 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει χαρακτική στο Atelier 17 υπό την καθοδήγηση του Στάνλεϊ Γουίλιαμ Χέιτερ.[24]

Το 1954 πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση στο Παρίσι και άρχισε να ενδιαφέρεται για την κινεζική και την ιαπωνική καλλιγραφία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ήταν ανταποκριτής στο Παρίσι για το ιαπωνικό περιοδικό Bokubi (Η ομορφιά του μελανιού) που εξέδιδε ο Μορίτα Σιργιού της ομάδας Bokujinkai. Το 1955, ενθαρρυμένος από τον Χένρι Στορκ και τον Λουκ ντε Χόις, έφυγε για την Ιαπωνία με τη σύζυγό του. Διοργάνωσε την έκθεση Night, 1952 (Μουσείο Τέχνης Οχάρα, Κουρασίκι) και γύρισε μια ταινία.[25]

Μέχρι το 1960 είχε πραγματοποιήσει εκθέσεις στο Λονδίνο, στη Βέρνη και στη Μπιενάλε της Βενετίας και στη συνέχεια στο Πίτσμπεργκ, στη Νέα Υόρκη, στο Άμστερνταμ και στο Σίλκεμποργκ, μιας και η διεθνής φήμη του αυξανόταν.

Συνεργάστηκε με τον Γουαλάσε Τινγκ και συνέχισε να βρίσκεται κοντά στον Κριστιάν Ντοτρεμόν. Ανέπτυξε επίσης δεσμούς με τον Αντρέ Μπρετόν. Η διεθνής σταδιοδρομία του συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 και το 1983 έγινε καθηγητής ζωγραφικής στην Εθνική Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Για τη θεατρική περίοδο 2018/2019 στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ο Πιερ Αλεσίνσκι σχεδίασε τον πίνακα μεγάλης κλίμακας (176 τ.μ.) Loin d'ici στο πλαίσιο της εκθεσιακής σειράς Safety Curtain.[26]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1994 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών και το 1995 ένα από τα σχέδιά του χρησιμοποιήθηκε σε γραμματόσημο των Βελγικών Ταχυδρομείων.

Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα του βρίσκονται στις συλλογές των Βασιλικών Μουσείων Καλών Τεχνών του Βελγίου, της Tate,[27] του Μουσείου Λούντβιχ στην Κολωνία, του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης,[28] του Κέντρου Τέχνης Γουόκερ στη Μινεάπολη,[29] του Μουσείου Τέχνης του Νοτιοανατολικού Τέξας στο Μπομόντ του Τέξας, του Μουσείου Τέχνης Φορτ Λόντερντεϊλ, του Πανεπιστημίου Νόβα Σαουθίστερν στο Φορτ Λόντερντεϊλ της Φλόριντα.[30] Ο αστεροειδής της κύριας ζώνης 14832 Αλεσίνσκι ονομάστηκε προς τιμήν του τον Οκτώβριο του 2000.[31]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 11864792X. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Pierre Alechinsky». (Ολλανδικά) RKDartists. 1025.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Pierre Alechinsky». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00002537. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  4. ↑ aa.xtraz.net/ca/cerca.
  5. ↑ mix-n-match.toolforge.org#/entry/115927014.
  6. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 107. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  7. ↑ 7,0 7,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 1025. Ανακτήθηκε στις 18  Νοεμβρίου 2021.
  8. ↑ www.lalibre.be/archives-journal/2018/10/22/bio-express-7FKG5YNLKRGBFGSIXWADRMEGCQ/.
  9. ↑ «Le Monde» (Γαλλικά) Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. architecture/article/2018/07/11/trois-francais-recompenses-par-le-prix-praemium-imperiale_5329841_1809550.html.
  10. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118883619. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  11. ↑ CONOR.SI. 99210083.
  12. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Μαρτίου 2019. 500027985. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  13. ↑ «De bondgenoten». Ανακτήθηκε στις 5  Ιουλίου 2021.
  14. ↑ Mu.ZEE - Kunstmuseum aan Zee. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2022.
  15. ↑ «(Zonder titel)». Ανακτήθηκε στις 7  Σεπτεμβρίου 2021.
  16. ↑ 9316. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  17. ↑ 17,0 17,1 «z.t.». Ανακτήθηκε στις 14  Μαρτίου 2021.
  18. ↑ Mu.ZEE - Kunstmuseum aan Zee. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2022.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/1025. Ανακτήθηκε στις 25  Σεπτεμβρίου 2022.
  20. ↑ Légifrance.
  21. ↑ www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2022.
  22. ↑ www.uliege.be/cms/c_9266244/fr/docteurs-honoris-causa-sur-proposition-des-autorites-de-l-uliege.
  23. ↑ «Pierre Alechinsky biographie - Pierre Alechinsky oeuvres, Alechinsky cobra». www.moreeuw.com. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  24. ↑ «Pierre Alechinsky Cobra Expressionnism». www.galeriedesmodernes.art (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  25. ↑ «Pierre Alechinsky - Praemium Imperiale». www.praemiumimperiale.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  26. ↑ «Eiserner Vorhang 2018/2019». museum in progress (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  27. ↑ «Pierre Alechinsky born 1927». Tate (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  28. ↑ «Pierre Alechinsky | MoMA». The Museum of Modern Art (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  29. ↑ «Pierre Alechinsky | Walker Art Center | Collections and Resources». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  30. ↑ http://www.moafl.org Αρχειοθετήθηκε 2013-04-24 στο Wayback Machine.
  31. ↑ Schmadel, Lutz D. (2012). Dictionary of Minor Planet Names. Heidelberg: Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-642-29718-2. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πιερ_Αλεσίνσκι&oldid=9882255"