Πιέρ ντε Πολινιάκ
| Πιερ ντε Πολινιάκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pierre de Polignac (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 24 Οκτωβρίου 1895[1][2][3] castle of Kerscamp[4] |
| Θάνατος | 10 Νοεμβρίου 1964[1][2][3] Νεγί-συρ-Σεν |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία Μονακό |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αθλητικός αξιωματούχος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Καρλόττα του Μονακό (από 1920)[6] |
| Τέκνα | Αντωνία του Μονακό Ρενιέ Γ΄[7] |
| Γονείς | Μαξάνς Μελκιόρ ντε Πολινιάκ και Suzanne de La Torre y Mier |
| Οικογένεια | House of Polignac και Οίκος των Γκριμάλντι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρόεδρος (1952–1964, Comité Olympique Monégasque)[7] |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Αγίου Καρόλου Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Πιέρ, πρίγκιπας του Μονακό (24 Οκτωβρίου 1895 - 10 Νοεμβρίου 1964) από τον Οίκο των Πολινιάκ ήταν δούκας του Βαλεντινουά. Νυμφεύτηκε την τελευταία απόγονο του προηγούμενου Οίκου Γκουαγιόν ντε Ματινιόν. Προώθησε την τέχνη, τη μουσική και τη λογοτεχνία στο Μονακό και υπηρέτησε ως επικεφαλής της αντιπροσωπείας της χώρας στον ΟΗΕ για την Εκαπίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation, UNESCO) και στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (International Olympic Comittee, IOC).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η καταγωγή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιέρ-Μαρία-Ξαβιέ-Ραφαέλ-Αντουάν-Μελχιόρ κόμης ντε Πολινιάκ γεννήθηκε στο Σατώ ντε Κερσάμπ, στο Εννεμπόν του Μορμπιάν (στη Βρετάνη) ως ο τέταρτος γιος (και μικρότερο τέκνο) του Μαξένς-Μελχιόρ-Εντουάρ-Μαρί-Λουίς κόμη ντε Πολινιάκ (1857-1936) και της Σουζάνας-Μαριάνας-ΕΣτεφανίας-Φρανσίσκας δε Πάουλα δελ Κοραθόν δε Ζεσού δε λα Τόρρε υ Μιέρ (1858-1913) γεννημένης στο Μεξικό. Οι γονείς του παντρεύτηκαν στο Παρίσι το 1881. Ο παππούς του ήταν εξάδελφος τού Καμίγ Αρμάντ Ζυλ Μαρί πρίγκιπα του Πολινιάκ, αντιστράτηγου των Συνομοσπονδιακών Κρατών της Αμερικής. Εκ μητρός θείος του ήταν ο Χοσέ Ιγνάθιο Μαριάνο Σαντιάγο Ζοακίν Φρανθίθκο δε λα Τόρρε υ Μίερ, Μεξικανός πολιτικός. Ως απόμαχος του Α΄ Π. Π. είχε γίνει συνάδελφος στους αριστοκρατικούς κύκλους και καλός φίλος του Μαρσέλ Προυστ και του Ζαν Κοκτώ.
Γίνεται πρίγκιπας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε πολιτικά στις 19 Μαρτίου και θρησκευτικά στις 20 Μαρτίου 1920 στο Μονακό την Καρλόττα, νόθη κόρη του Λουδοβίκου Β΄ πρίγκιπα του Μονακό και της Μαρί Ζουλιέτ Λουβέ. Η οικογένειά του ανήκε σε πλάγιο κλάδο σε έναν από τους πιο διάσημους δουκικούς Οίκους της Γαλλίας, ο οποίος ήταν ευγενής τουλάχιστον από τον 12ο αι. και μέλη του έγιναν δούκες από το 1780 και μπήκε στον κατάλογο των ευγενών από το 1817. Επίσης ο Πιέρ ήταν απόγονος της Γιολάντ ντε Πολαστρόν δούκισσας του Πολινιάκ, ευνοούμενης της Μαρίας Αντουανέττας. Ο Πιέρ άλλαξε το όνομά του και τον θυρεό του σε αυτά του Οίκο των Γκριμάλντι με διάταγμα του Μονακό, που εκδόθηκε στις 18 Μαρτίου 1920, μία ημέρα πριν τον γάμο. Από την ημέρα του θρησκευτικού γάμου, η Αυλή του Μονακό αναφερόταν σε αυτόν ως δούκα του Βαλεντινουά jure auxoris. O τίτλος αυτός είχε δοθεί στη σύζυγό του ως μόνης διαδόχου στις 20 Μαΐου 1919. Το επώνυμο και ο θυρεός άλλαξαν με διάταγμα, σύντομα μετά που έγινε πολίτης του Μονακό, για να διασφαλιστεί ότι οι απόγονοί του θα φέρουν το επώνυμο Γκριμάλντι και θα έχουν έτσι δικαίωμα στη διαδοχή σύμφωνα με το άρθρο 1 του Οίκου του Μονακό. Ο Πιέρ έμεινε στη διαδοχή για τον γαλλικό τίτλο του δούκα του Πολινιάκ, όπως και οι εξ αρρενογονίας απόγονοί του.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1920 την Καρλόττα δούκισσα του Βαλεντινουά, τελευταία του Οίκου των Γκουαγιόν ντε Ματινιόν, νόθη κόρη και μόνο τέκνο του Λουδοβίκου Β΄ πρίγκιπα του Μονακό. Είχε τέκνα:
- Αντωνία 1920-2011, βαρόνη του Μασσύ. Παντρεύτηκε 1. τον Αλέξανδρο-Αθανάσιο Νοζέ, 2. τον δρ Ζαν-Σαρλ Ρεΰ, 3. τον Τζων Μπράιαν Γίλπιν.
- Ρενιέ Γ΄ 1923-2005, πρίγκιπας του Μονακό.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Braude, Mark. 2016. Making Monte Carlo: A History of Speculation and Spectacle. Simon & Schuster. New York. pp. 136-137, 169-170,179-180, 184-188, 198-203, 209, 213-214. ISBN 978-1-4767-0969-7.
- Velde, Francois. The Succession Crisis of 1918. Heraldica.org. Retrieved 19 June 2010.
Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb122664117. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10128.htm#i101280. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00009244.
- ↑ chateau-fort-manoir-chateau
.eu /chateaux-morbihan-chateau-a-hennebont-chateau-de-kerscamp .html. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb122664117. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ p10128.htm#i101280. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 7,0 7,1 «Olympedia» (Αγγλικά) 2006. 899292. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022.