Σαλούβαρδος
| Σαλούβαρδος | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Phycis phycis Λινναίος, 1766 | ||||||||||||||
 Κατανομή.
|
Ο σαλούβαρδος, ποντικός ή πετροσαλούβαρδος (επιστημονική ονομασία: Phycis phycis) είναι είδος ψαριού της οικογένειας των Φυκίδων. Απαντά στη Μεσόγειο, καθώς και στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού, από τον Βισκαϊκό κόλπο μέχρι το Μαρόκο, καθώς και στις Αζόρες και το Πράσινο Ακρωτήριο.[2]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο σαλούβαρδος φτάνει συνήθως σε μήκος 25 εκατοστών, αλλά το μέγιστο που έχει καταγραφεί είναι 65 εκατοστά.[3] Το μέγιστο βάρος που έχει καταγραφεί είναι 3,9 κιλά.[2] Έχει μεγάλο στόμα με παχιά χείλη. Το κάτω σαγόνι φέρει μουστάκια. Το χρώμα του σώματος είναι σκούρο καφέ ή γκρι στη ράχη, αλλά το χρώμα γίνεται πιο αχνό προς την κοιλιά. Τα πτερύγια δεν φέρουν άκανθες. Το ραχιαίο πτερύγιο είναι διπλό και αποστρογγυλοποιημένο. Το πρώτο τμήμα του έχει 9 με 11 μαλακές ακτίνες ενώ το δεύτερο 56 ή 65. Το ουραίο πτερύγιο είναι στρογγυλεμμένο και έχει 27 ή 29 ακτίνες. Τα πτερύγια είναι σκούρα, μερικές φορές με πιο ανοιχτόχρωμα όρια.[2][4]
Βιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι σαλούβαρδοι είναι νυκτόβια ζώα, και κατά τη διάρκεια της ημέρας κρύβονται στους βράχους. Ζουν σε σκληρούς και σε αμμώδεις-λασπώδεις βυθούς κοντά σε βράχους, σε βάθος 10 με 650 μέτρα, αλλά συνηθέστερα σε βάθος ανάμεσα στα 100 και 200 μέτρα. Η επιστημονική του ονομασία προέρχεται από την ελληνική λέξη φύκια, όπου βρίσκεται πολλές φορές.[2]
Η διατροφή τους αποτελείται από μικρά ψάρια και διάφορα είδη ασπόνδυλων, με τα δεκάποδα να κυριαρχούν σε δείγματα που έχουν αλιευθεί στην περιοχή του Καστελόριζου. Τρέφονται περισσότερο την άνοιξη.[5]
Η αναπαραγωγή λαμβάνει χώρα από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάιο. Αναπτύσσονται σχετικά αργά και ζουν πολύ.
Αλιεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο σαλούβαρδος χαρακτηρίζεται ως ελάσσονος οικονομικής σημασίας στην αλιεία. Οι κύριες μέθοδοι αλίευσής του είναι οι τράτες, τα δίχτυα, τα παραγάδια και οι καθετές. Τα στατιστικά αλίευσης του είδους δεν θεωρούνται αξιόπιστα, καθώς περιλαμβάνουν και ψάρια άλλων ειδών του ίδιου γένους.[1] Σαν ψάρι είναι φθηνό αν και σπάνιο και μπορεί να φιλεταριστεί ή να γίνει ψαρόσουπα μαζί με σκορπίνα.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Iwamoto, T. (2015). «Phycis phycis». The IUCN Red List of Threatened Species 2015: e.T198604A60811743. doi:.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Phycis phycis». FishBase (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020.
- ↑ Göthel, H., 1992. - "Fauna marina del Mediterráneo". Ed. Omega, S.A., Barcelona.
- ↑ Cohen, D.M.; T. Inada, T. Iwamoto y N. Scialabba (1990). - «FAO species catalogue. Vol. 10. Gadiform fishes of the world (Order Gadiformes). An annotated and illustrated catalogue of cods, hakes, grenadiers and other gadiform fishes known to date». - FAO Fish. Synop 10 (125): 442.
- ↑ Papaconstantinou, C.; Caragitsou, E. (1989-06). «Feeding interaction between two sympatric species Pagrus pagrus and Phycis phycis around Kastellorizo Island (Dodecanese, Greece)» (στα αγγλικά). Fisheries Research 7 (4): 329–342. doi:. https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/0165783689900659.
- ↑ Μορόπουλος, Νίκος (3 Ιουλίου 2017). «Σαλούβαρδος στο πιάτο!». Bostanistas.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020.