Περδίκκας Β΄ της Μακεδονίας
| Περδίκκας Β' της Μακεδονίας | |
|---|---|
 Αργυρός στατήρας του Περδίκκα Β' | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Περδίκκας (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 5ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 413 π.Χ. Μακεδονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μακεδονία |
| Θρησκεία | Αρχαία ελληνική θρησκεία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Cleopatra Simicha |
| Τέκνα | Αρχέλαος Α΄ της Μακεδονίας Αεροπός II |
| Γονείς | Αλέξανδρος Α' της Μακεδονίας |
| Αδέλφια | Αλκέτας Β' της Μακεδονίας Στρατονίκη (αδελφή Περδίκκα Β') Φίλιππος |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Αργεαδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Περδίκκας Β΄ ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας από το 448 έως το 413 π.Χ. Διαδέχθηκε τον πατέρα του Αλέξανδρο Α΄ και ήταν αδελφός του Αλκέτα Β´, του Φιλίππου, του Αμύντα και της Στρατονίκης.
Δυναστική διαμάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, το Μακεδονικό κράτος άρχισε να αποσυντίθεται. Τα διάφορα μακεδονικά φύλα αυτονομήθηκαν σχεδόν πλήρως και υπήρχε μόνο μια χαλαρή συμμαχία γύρω από τον βασιλιά. Το 434, ο αδελφός του Περδίκκα Β΄, Φίλιππος, διεκδίκησε τον θρόνο και ζήτησε τη συνδρομή των Αθηναίων και του βασιλιά των Ελιμών, Δέρδα, για να πετύχει τον σκοπό του. Ο Περδίκκας αντέδρασε προκαλώντας εξεγέρσεις σε μερικές υποτελείς πόλεις των Αθηνών, όπως η Ποτίδαια. Η Αθήνα αμέσως έστειλε 1000 οπλίτες και 30 πλοία και κατέλαβαν τη Θέρμη. Προχώρησαν και στην πολιορκία της Πύδνας, όπου βρήκαν ενισχύσεις από άλλους 2000 οπλίτες και 40 πλοία. Οι Αθηναίοι έλυσαν την πολιορκία όταν πληροφορήθηκαν την άφιξη 1600 Κορίνθιων οπλιτών και 400 ψιλών με σκοπό να ενισχύσουν τους εξεγερμένους της Ποτίδαιας. Οι Αθηναίοι, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον νέο κίνδυνο, τάχθηκαν με τον Περδίκκα Β΄ και ξεκίνησαν για την Ποτίδαια. Ο Περδίκκας Β΄ στη συνέχεια, αφού είχε αφαιρέσει το κυριότερο στήριγμα του Φίλιππου, βοήθησε τους Αθηναίους στη νίκη και καταστολή της εξέγερσης[1]. Το 432 π.Χ., στις αρχές του Πελοποννησιακού Πολέμου, πείθει τους κατοίκους πόλεων της Χαλκιδικής να αποστατήσουν από τη Δηλιακή Συμμαχία και να καταφύγουν στην Όλυνθο[2].
Συμμαχία με Σπάρτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Περδίκκας Β΄ δεν παρέμεινε πιστός για πολύ στη συμμαχία με τους Αθηναίους και το 429 π.Χ. έστειλε 1000 άνδρες για να βοηθήσει τους Σπαρτιάτες σε μια επίθεση των τελευταίων κατά της Ακαρνανίας, αλλά έφτασε πολύ αργά για να φανεί χρήσιμος. Σε απάντηση, ο Σιτάλκης, βασιλιάς της Θράκης και σύμμαχος των Αθηναίων, εισέβαλε στη Μακεδονία με την υπόσχεση βοήθειας από τους Αθηναίους. Η υπόσχεση βοήθειας από τους Αθηναίους δεν πραγματοποιήθηκε και ο Περδίκκας Β΄, με διπλωματία, έσωσε το βασίλειό του από τον κίνδυνο (έταξε την αδελφή του Στρατονίκη για σύζυγο στον Σεύθη, ανιψιό του Σιτάλκη και ο τελευταίος αποσύρθηκε).[3][4]
Το 424 π.Χ. βοήθησε τον Σπαρτιάτη Βρασίδα να καταλάβει την Αμφίπολη, μια από τις σπουδαιότερες αποικίες των Αθηναίων, λόγω της ξυλείας που προμήθευε τον Αθηναϊκό στόλο. Αυτό ήταν βαρύ πλήγμα για τους Αθηναίους, οι οποίοι για χρόνια θα εξαρτώνταν από τη Μακεδονική ξυλεία, μεγάλο διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια του Μακεδόνα βασιλιά.
Για να ανταμείψουν τους Μακεδόνες, οι Σπαρτιάτες βοήθησαν τον Περδίκκα Β΄ να διασφαλίσει τα σύνορά του, ηγούμενοι μίας επίθεσης κατά του βασιλιά Αρραβαίου των Λυγκηστών, με την υπόσχεση βοήθειας και από τους Ιλλυριούς. Οι Ιλλυριοί όμως άλλαξαν στρατόπεδο και επιτέθηκαν στον Περδίκκα Β΄ και τους Σπαρτιάτες. Οι ελλιπώς εκπαιδευμένοι Μακεδόνες τράπηκαν σε φυγή και κατ' ανάγκη οι Σπαρτιάτες υποχώρησαν, μάλιστα από την αγανάκτησή τους επιτέθηκαν στις αποσκευές των Μακεδόνων. Το τελευταίο περιστατικό ψύχρανε τις σχέσεις Μακεδόνων και Πελοποννησίων και έκαναν τον Περδίκκα Β΄ να προσεγγίσει ξανά την Αθήνα και τελικά να συμμαχήσει ξανά μαζί της το 423/2 π.Χ.
Το 417 ο Περδίκκας Β΄ αφήνει για ακόμα μια φορά τους Αθηναίους και μπαίνει στη συμμαχία Σπάρτης-Άργους. Τέσσερα χρόνια αργότερα υπέκυψε στις αθηναϊκές πιέσεις, διέκοψε τις σχέσεις του με τους Πελοποννήσιους και βοήθησε την Αθήνα στην επίθεσή της κατά της Αμφίπολης.
Πέθανε το 413 π.Χ. και τον διαδέχτηκε ο γιος του Αρχέλαος Α΄.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Θουκυδίδης, Ιστορίαι, Βιβλίο Α', κεφ.56-57.
- ↑ Μ.Α. Τιβέριος (1 Νοεμβρίου 1998). «Η αρχαία Όλυνθος ζωντανεύει». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2009.
- ↑ Θουκυδίδης, Ιστορίαι, κεφ. 29.
- ↑ Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, βιβλίο Β´, 101.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
