Πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος Β΄
| Πατριάρχης Παρθένιος Β΄ Παγκώστας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1735 Πάτμος |
| Θάνατος | 9 Σεπτεμβρίου 1805 Ρόδος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αίγυπτος |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Αιγυπτιακά Αραβικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά Αιγυπτιακά Αραβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής |
Ο Παρθένιος Παγκώστας ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας (ως Παρθένιος Β΄) από το 1788 έως το 1805.
Γεννήθηκε στην Πάτμο περί το 1735. Διετέλεσε αρχικά πρωτοσύγκελλος του Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως και κατόπιν του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως[1]. Εκμεταλλευόμενος την εκστρατεία των οθωμανικών στρατευμάτων ενάντια στους Μαμελούκους και τη δύσκολη πολιτική κατάσταση στην Αίγυπτο, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Προκόπιος πέτυχε την εκλογή του πρωτοσυγκέλλου του ως Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Η εκλογή του, πρώτα σε Μητροπολίτη Πηλουσίου και κατόπιν σε Πατριάρχη Αλεξανδρείας[1], έγινε στις 13 Σεπτεμβρίου 1788[2].
Η εν γένει εκκλησιαστική του δράση δεν είναι γνωστή. Επισκεύασε την Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου και ανασυγκρότησε την Πατριαρχική Βιβλιοθήκη.
Το καλοκαίρι του 1798, ο γαλλικός στρατός υπό τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη εισέβαλε στην Αίγυπτο, κατέλαβε την Αλεξάνδρεια στις 2 Ιουλίου και εισήλθε στο Κάιρο πέντε ημέρες αργότερα. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1801 εγκαθιδρύθηκε ένα καθεστώς κατοχής στη χώρα. Παρά τις φιλο-ισλαμικές δηλώσεις, ο μουσουλμανικός πληθυσμός ήταν επιφυλακτικός και εχθρικός απέναντι στους εισβολείς, ενώ οι ντόπιοι Χριστιανοί έγιναν αξιόπιστοι υποστηρικτές της νέας κυβέρνησης. Η κατάργηση από τους Γάλλους των περιορισμών των νοικοκυριών που είχαν επιβληθεί νωρίτερα στους Ζιμμήδες, η κυριαρχία των «απίστων» στον κρατικό μηχανισμό, το εμπόριο και ακόμη και στην αστυνομία, που στελεχώθηκαν από Έλληνες και Σύριους, η υπέρβαση εξουσίας ορισμένων χριστιανών φορολογικών υπαλλήλων επιδείνωσε απότομα τις διαθρησκευτικές σχέσεις στην Αίγυπτο. Κατά τη διάρκεια των αντι-γαλλικών εξεγέρσεων που ξέσπασαν, πλήθη μουσουλμάνων κατέστρεψαν χριστιανικές συνοικίες. Μετά την απόσυρση των γαλλικών στρατευμάτων από την Αίγυπτο, οι οθωμανικές αρχές προσπάθησαν να αποτρέψουν ένα κύμα πογκρόμ εναντίον χριστιανών, αλλά δεν κατέστη δυνατόν να διατηρηθεί η τάξη στη χώρα και από το 1801 η Αίγυπτος παραδόθηκε σε αναταραχές[3].
Προκειμένου να αποφύγει τα επεισόδια και τους διωγμούς, ο Πατριάρχης Παρθένιος Β’ αναγκάστηκε να καταφύγει αρχικά στο Ραχήτιο και κατόπιν στη Ρόδο, όπου και πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 1805[4][3].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Μητροπολίτης από Μ.Πρωτοσυγκέλλων, Αθηναγόρας (1932). «Ο θεσμός των συγκέλλων εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω». Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών: 271. https://ir.lib.uth.gr/xmlui/bitstream/handle/11615/19053/article.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2022.
- ↑ Μακραίος 1872, σελ. 358.
- ↑ 3,0 3,1 «АЛЕКСАНДРИЙСКАЯ ПРАВОСЛАВНАЯ ЦЕРКОВЬ». Православная энциклопедия. Церковно-научный центр «Православная энциклопедия». Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Sokolov, Ivan Ivanovich. «Краткий обзор жизни и деятельности предстоятелей Александрийской церкви в XIX веке». История Православной Церкви в XIX веке. Издание Московского Подворья Свято-Троицкой Сергиевой Лавры. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δικτυακός τόπος Πατριαρχείου Αλεξανδρείας
- Μακραίος, Σέργιος (1872). Εκκλησιαστική Ιστορία. Βενετία: Τύποις του Χρόνου.
