Παραπόταμος Θεσπρωτίας
Συντεταγμένες: 39°32′53″N 20°19′23″E / 39.54806°N 20.32306°E
| Παραπόταμος Θεσπρωτίας | |
|---|---|
  Παραπόταμος Θεσπρωτίας | |
 | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Ηγουμενίτσας |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Ήπειρος |
| Πληθυσμός | 634 (2021) |
Ο Παραπόταμος (πρώην Βάρφανη[1]) είναι χωριό του δήμου Ηγουμενίτσας, στον νομό Θεσπρωτίας. Βρίσκεται 10 χλμ. ΒΑ της Ηγουμενίτσας σε υψόμετρο 100 μέτρων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 754 κατοίκους[2].
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με την τελευταία διοικητική διαίρεση (Σχέδιο Καλλικράτης) καταργήθηκε από ομώνυμος δήμος που είχε αναδειχθεί (Παραποτάμου τέως Δήμος), αποτελώντας πλέον έδρα τοπικής κοινότητας, ομώνυμης δημοτικής ενότητας, του δήμου Ηγουμενίτσας. Ο πληθυσμός του το 1971 ήταν 663 κάτοικοι, το 2001 αριθμούσε 1004 κατοίκους. Εκκλησιαστικά υπάγεται στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας και η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Άγιο Μηνά.
Το 1925, ο μουσουλμάνος πρόεδρος της κοινότητας, Χουσεΐν Ρουστάν, δολοφονήθηκε από κύκλους προσκείμενους στην αλβανική κυβέρνηση, καθώς είχε ταχθεί ανοικτά υπέρ της μετανάστευσης των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας στην Τουρκία, στα πλαίσια της ελληνοτουρκικής συμφωνίας περί ανταλλαγής πληθυσμών[3]. Τρία χρόνια αργότερα, στον οικισμό λειτουργούσε ανεπίσημο μουσουλμανικό σχολείο, όπου διδάσκονταν θρησκευτικά, αραβικά και λίγα αλβανικά[4]. Σύμφωνα με την απογραφή του 1940, στον Παραπόταμο κατοικούσαν 802 άτομα, εκ των οποίων τα 762 ήταν Τσάμηδες[5].
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, κάτοικοι του οικισμού προερχόμενοι από τη συγκεκριμένη μειονότητα συμμετείχαν σε δοσιλογικές οργανώσεις[6]. Την ίδια περίοδο, υπολογίζεται πως άλλοι τέσσερις κάτοικοι του Παραποτάμου σκοτώθηκαν εξαιτίας της δράσης των κατοχικών στρατευμάτων και των συνεργατών τους[7]. Μεταπολεμικά, έπειτα από την αποχώρηση των Τσάμηδων, εγκαταστάθηκαν στον οικισμό οικογένειες βλαχόφωνων νομαδοκτηνοτρόφων[8].
Απογραφές πληθυσμού
Ο ακόλουθος πίνακας περιλαμβάνει τη δημογραφική εξέλιξη του οικισμού:
| Απογραφή | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 841[9] | 802[5] | 657[9] | 832[9] | 683[9] | 663[9] | 739[9] | 1004 | 754[2] |
Παραπομπές
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές της Τ.Α.: Παραπόταμος (Θεσπρωτίας)». eetaa.gr. Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 «Πόσοι κατοικούμε στην Ήπειρο - Όλη η απογραφή του 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ Λένα Διβάνη, Ελλάδα και μειονότητες. Το σύστημα διεθνούς προστασίας της Κοινωνίας των Εθνών, εκδόσεις Νεφέλη, β΄ έκδοση, Αθήνα 1995, σελ. 231.
- ↑ Ελευθερία Μαντά, Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923 - 2000), Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 54-55.
- ↑ 5,0 5,1 Αθανάσιος Γκότοβος, Τσαμουριά. Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016, σελ. 92.
- ↑ Μαντά, 2004, σελ. 148-149.
- ↑ Γκότοβος, 2016, σελ. 111.
- ↑ Αστέριος Ι. Κουκούδης, Μελέτες για τους Βλάχους, τόμος Β΄. Οι Μητροπόλεις και η Διασπορά των Βλάχων, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2000, σελ. 294.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001, σελ. 592.
Πηγές
- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Laousse Britannica" τομ. 48ος, σελ. 167.
| ||||||||||||||||||||