Παλλάς και Κένταυρος (Μποτιτσέλι)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παλλάς και Κένταυρος
Pallas and the Centaur
ΟνομασίαΠαλλάς και Κένταυρος
Pallas and the Centaur
ΔημιουργόςQ5669
Έτος δημιουργίας1482
ΕίδοςΤέμπερα σε καμβά
Ύψος208 
Πλάτος147,5 εκ.
ΠόληΦλωρεντία
ΜουσείοΟυφίτσι
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Παλλάς και Κένταυρος είναι πίνακας του ζωγράφου της Αναγέννησης Σάντρο Μποτιτσέλι. Φιλοξενείται στη γκαλερί Ουφίτσι της Φλωρεντίας. Βρέθηκε το 1895 σε δωμάτιο του παλατιού Πίττι και εκτίθεται στην γκαλερί από το 1922.[1] . Πρόκειται για τέμπερα σε καμβά 207 χ 148 εκατοστά.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεωρείται ότι ο πίνακας είναι παραγγελία το 1482 μ.Χ στον καλλιτέχνη, του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπή των Μεδίκων (κυβερνήτη της Φλωρεντίας), για δώρο στο γάμο του ξαδέλφου του Lorenzo di Pierfrancesco. Το 1975 ανακαλύπτεται μια λίστα απογραφών έργων τέχνης του 1499 η οποία πιστοποιεί την έκθεση του πίνακα στο ίδιο δωμάτιο μαζί με την Άνοιξη του Μποτιτσέλι στο οικογενειακό παλάτι των Μεδίκων.

Θέμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα χρώματα είναι λιτά με αντιθέσεις οι οποίες τονίζουν την πλαστικότητα των μορφών. Μεγάλη προσοχή δίνεται στην βαθμονόμηση των χειρονομιών και τη συστροφή των μορφών.Γενικά η ματιά του θεατή εστιάζεται στις δύο μορφές του πίνακα. Ένας Κένταυρος έχει εισέλθει σε απαγορευμένο μέρος. Κρατά φαρέτρα και τόξο. Η γυναικεία μορφή δίπλα του έχει αναγνωριστεί ως η θεά Παλλάδα Αθηνά. Κρατά με το αριστερό της χέρι πολεμικό Δόρυ με πέλεκυ και στην πλάτη της έχει κρεμάσει την ασπίδα της. Φορά στεφάνι ελιάς και είναι ντυμένη με κομψό διαφανές φόρεμα στολισμένο με κλωνάρια ελιάς και κεντημένο με εμβληματικό σύμπλεγμα τριών η τεσσάρων δακτυλιδιών μπριγιάν. Έχει απλώσει το δεξί της χέρι πάνω από το κεφάλι του Κένταυρου και κρατά μια τούφα από τα μαλλιά του ενώ αυτός έχει το κεφάλι του σκυμμένο σαν ένδειξη κατευνασμού. Στο τοπίο που είναι βάθος αναγνωρίζει κανείς τον κόλπο της Νάπολης.

Ανάλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γενικώς επικρατούσα άποψη[2] είναι ότι πρόκειται για αλληγορία του θριάμβου του πνεύματος και της λογικής πάνω στο πρωτόγονο ένστικτο και την άγνοια. Μια πιο εξειδικευμένη ερμηνεία του θέματος αναφέρεται στο πολιτικό έργο του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπή των Μεδίκων ως ειρηνοποιού της εποχής εκείνης και την δέσμευσή του να διαπραγματευτεί μια ξεχωριστή ειρήνη για το βασίλειο της Νάπολης.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Streeter, A. (1903). Botticelli. Original from the University of California: G. Bell and Sons. σελ. 11. 
  2. Επιμέλεια: Διονυσία Στεφανοπούλου (2006). «σελίδα 82». Πινακοθήκη Ουφίτσι Φλωρεντία. Αθήνα: Πήγασος Εκδοτική ΑΕ. σελ. 162. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]