Παλάτσο Στρότσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εξωτερικό του Παλάτσο Στρότσι
Εσωτερική αυλή

Το Παλάτσο Στρότσι (ιταλικά: Palazzo Strozzi) είναι ένα αναγεννησιακό παλάτι στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Διαθέτει ένα επιβλητικό μέγεθος (15 κτίρια καταστράφηκαν για να δημιουργηθεί ο χώρος για την κατασκευή του) και τρεις μεγαλοπρεπείς πύλες, μία επί της οδού Στρότσι, μία επί της πλατείας Στρότσι και μία επί της οδού Τορναμπουόνι. Πρόκειται για ένα αριστούργημα της πολιτιστικής αρχιτεκτονικής της Αναγεννησιακής Φλωρεντίας, που ξεκίνησε να κατασκευάζεται μετά από εντολή του Φιλίπο Στρότσι, ενός εμπόρου που ανήκε σε μία από τις πλουσιότερες οικογένειες της πόλης και ήταν παραδοσιακά εχθρική προς την οικογένεια των Μεδίκων.[1][2]

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κατασκευή του παλατιού άρχισε το 1489 από τον Μπενεντέτο ντα Μαϊάνο, για τον Φιλίπο Στρότσι τον Πρεσβύτερο, ενός αντιπάλου των Μεδίκων που είχε επιστρέψει στην πόλη το Νοέμβριο του 1466 και επιθυμούσε ένα μεγαλοπρεπές παλάτι, που θα υποδήλωνε την αξία και πολιτική δύναμη της οικογένειάς του.[3][4][5] Προκειμένου να κατασκευαστεί, αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1470 ένας μεγάλος αριθμός άλλων κτηρίων, τα οποία και κατεδαφίστηκαν για να παρέχουν αρκετό χώρο για τη νέα κατασκευή.[6] Ο Τζουλιάνο ντα Σανγκάλο δημιούργησε ένα ξύλινο μοντέλο του παλατιού, μεταξύ 1489 και 1490. Ο Φιλίπο Στρότσι πέθανε το 1491, πολύ πριν από την ολοκλήρωση της κατασκευής το 1538. Ο Δούκας Κοσμάς Α΄ των Μεδίκων προχώρησε το ίδιο έτος στην κατάληψη του κτιρίου, το οποίο επέστρεψε στους Στρότσι τριάντα χρόνια αργότερα.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Παλάτσο Στρότσι είναι ένα παράδειγμα αστικής αρχιτεκτονικής από ρουστίκ πέτρα, εμπνευσμένο από το Παλάτι των Μεδίκων, αλλά με πιο αρμονικές αναλογίες.[7] Σε αντίθεση με το Παλάτι των Μεδίκων, το οποίο κατασκευάστηκε σε ένα γωνιακό οικόπεδο και έτσι έχει μόνο δύο πλευρές, το Παλάτσο Στρότσι περιβάλλεται και από τις τέσσερις πλευρές από δρόμους και είναι μια ελεύθερη δομή. Η κάτοψη του κτιρίου είναι αυστηρά συμμετρική στους δύο άξονες της, με σαφώς διαφοροποιημένες κλίμακες στα κύρια δωμάτιά του.[8]

Το παλάτι διαθέτει δίθυρα παράθυρα, με ακτινωτά βουσουάρ στις καμάρες που αυξάνουν σε μήκος όσο ανέρχονται στον κεντρικό λίθο της καμάρας, λεπτομέρεια χαρακτηριστική σε αναγεννησιακά μέγαρα. Το επιβλητικό γείσο είναι τυπικό των φλωρεντινών παλατιών της εποχής.

Το παλάτι έμεινε ημιτελές από τον Σιμόνε ντελ Πολλαϊόλο, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του μέχρι το 1504. Στον Πολλαϊόλο αποδίδεται η εσωτερική αυλή που περιβάλλεται από μια στοά, εμπνευσμένη από τον Μικελότσο.[9]

Διάσημα είναι τα αντικείμενα από σφυρήλατο σίδηρο, που κοσμούν το κτίριο. Πολλά από αυτά, όπως βάσεις σημαιών και πυρσών, λαβίδες, φανάρια και κηροστάτες, διακοσμούν το εξωτερικό του παλατιού και τις γωνίες του, ενώ καλύπτουν και λειτουργικές του ανάγκες. Το σιδερένια αντικείμενα δημιουργήθηκαν από τον σιδηρουργό Νικολό Γκρόσο, γνωστό ως «Ιλ Καπάρα».

Το παλάτι παρέμεινε στην κατοχή της οικογένειας Στρότσι μέχρι το 1937. Μεγάλες αλλαγές έγιναν στο κτίριο όταν πέρασε στην ιδιοκτησία του Εθνικού Ασφαλιστικού Ινστιτούτου. Το παλάτι, το οποίο παραχωρήθηκε από το Ινστιτούτο στο ιταλικό δημόσιο το 1999, φιλοξενεί σήμερα το «Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Σπουδών» και το «Ίδρυμα Παλάτσο Στρότσι». Σήμερα, επίσης, το παλάτι χρησιμοποιείται για διεθνείς εκθέσεις, επιδείξεις μόδας και άλλες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Εδώ βρίσκεται ακόμη η έδρα του Εθνικού Ινστιτούτου Αναγέννησης και η διάσημη βιβλιοθήκη Γκαμπινέτο Βιεσέ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. https://flawless.life/en/italy/florence/palazzo-strozzi/
  2. https://www.florenceinferno.com/palazzo-strozzi/
  3. Florence: The city layout. Encyclopædia Britannica. 2007. 
  4. Goldthwaite 1968.
  5. Heather Gregory, "The Return of the Native: Filippo Strozzi and Medicean Politics" Renaissance Quarterly 38.1 (Spring 1985), pp. 1–21.
  6. Richard Goldthwaite, "The building of the Strozzi palace: the construction industry in Renaissance Florence" Studies in Medieval and Renaissance History 10 (1973) pp99-135.
  7. rustication. Encyclopædia Britannica. 2007. 
  8. Amanda Lillie, Florentine Villas in the Fifteenth Century: An Architectural and Social History (Cambridge University Press) 2005:239 and fig. 195.
  9. cortile. Encyclopædia Britannica. 2007. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bullard Melissa M., Filippo Strozzi and the Medici: Favor and Finance in Sixteenth-Century Florence and Rome (Cambridge) 1980.
  • Goldthwaite, Richard, Private Wealth in Renaissance Florence: A Study of Four Families (Princeton) 1968.
  • —, The Building of Renaissance Florence: An Economic and Social History (Baltimore) 1980.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]