Παλάτσο Μοντετσιτόριο

Παλάτσο Μοντετσιτόριο
Είδος	παλάτσο
Αρχιτεκτονική	μπαρόκ αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες	41°54′4″N 12°28′43″E
Διοικητική υπαγωγή	Τομέας 2 της Ρώμης
Χώρα	Ιταλία
Ιδιοκτήτης	Ιταλία
Αρχιτέκτονας	Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι και Κάρλο Φοντάνα
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Το Παλάτσο Μοντετσιτόριο (ιταλικά: Palazzo Montecitorio) είναι ανάκτορο στη Ρώμη, το οποίο σήμερα αποτελεί την έδρα της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κτήριο αρχικά σχεδιάσθηκε από τον Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι για τον νεαρό καρδινάλιο Λουντοβίκο Λουντοβίτσι, ανεψιό του Πάπα Γρηγόριου ΙΕ΄. Όμως, με τον θάνατο του Γρηγορίου ΙΕ΄ το 1623, οι εργασίες σταμάτησαν και δεν ξανάρχισαν έως τη βασιλεία του Πάπα Ιννοκέντιου ΙΒ΄ (κατά κόσμον Antonio Pignatelli), οπότε το κτήριο ολοκληρώθηκε από τον αρχιτέκτονα Κάρλο Φοντάνα, ο οποίος τροποποίησε το σχέδιο του Μπερνίνι με την προσθήκη ενός αετώματος σε σχήμα καμπάνας άνωθεν της κύριας εισόδου. Το κτήριο προοριζόταν για δημόσιες και κοινωνικές λειτουργίες από τον Ιννοκέντιο ΙΒ΄, ο οποίος ήταν αντίθετος με τον νεποτισμό που διέκρινε τους προκατόχους του.

Το 1696 η Κουρία (δικαστήρια του παπικού νόμου) εγκαταστάθηκε εκεί. Αργότερα ήταν έδρα του Governatorato di Roma (της διοίκησης της πόλης κατά την παπική περίοδο) και το αρχηγείο της αστυνομίας. Ο οβελίσκος του Solarium Augusti, γνωστός τώρα ως Οβελίσκος του Μοντετσιτόριο, που είχε καταχωθεί με το πέρασμα των αιώνων, εγκαταστάθηκε μπροστά στο παλάτι από τον Πίο ΣΤ' το 1789.

Με την Ενοποίηση της Ιταλίας το 1861 και την μεταφορά της πρωτεύουσας στην Ρώμη το 1870, το Μοντετσιτόριο επιλέχθηκε ως έδρα της Camera dei Deputati (Κάτω Βουλής), μετά την μελέτη διάφορων πιθανών κτηρίων. Η πρώην εσωτερική αυλή στεγάστηκε και μετατράπηκε σε ένα ημικυκλικό δωμάτιο συνελεύσεων.

Αλλά το αρχικό παλάτι δεν ταίριαζε ιδανικά στον νέο του ρόλο και ξανακτίστηκε κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1900, αφήνοντας μόνο την πρόσοψη ανέπαφη. Ο αρχιτέκτονας Ερνέστο Μπαζίλε, ήταν ένας υποστηρικτής της Αρ Νουβώ. Προσέθεσε το αποκαλούμενο Transatlantico, ένα μακρύ και εντυπωσιακό σαλόνι, το οποίο περιβάλλει την αίθουσα συζητήσεων και σήμερα είναι το ανεπίσημο κέντρο της Ιταλικής πολιτικής.

Η αίθουσα συζητήσεων χαρακτηρίζεται από πολυάριθμες διακοσμήσεις σε στυλ Αρ Νουβώ: ο εντυπωσιακός θόλος χρωματιστού γυαλιού (έργο του Τζιοβάννι Μπελτράμι), το εικονογραφημένο διάζωμα που ονομάζεται "Οι Ιταλοί" (από τον Τζιούλιο Αριστίντε Σαρτόριο) το οποίο περιβάλλει την αίθουσα, οι μπρούντζινες φιγούρες να βρίσκονται στα πλευρά των προεδρικών και κυβερνητικών καθισμάτων και οι πίνακες, που απεικονίζουν "Τη Δόξα της δυναστείας της Σαβοΐας" του Νταβίντε Καλάντρα.