Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Αστέγων

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Αστέγων (Homeless World Cup) είναι ένας ετήσιος ποδοσφαιρικός θεσμός street-soccer, ομάδων 4Χ4, με κοινωνικό χαρακτήρα, που θεσμοθετήθηκε με πρωτοβουλία του "Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου" ("International Network of Street Papers"), με σκοπό την κοινωνικοποίηση των αστέγων πολιτών και την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στον εαυτό τους. Διεξήχθη για πρώτη φορά το 2003 στο Γκρατς της Αυστρίας και τον Οκτώβριο του 2012 διεξάγεται η 10η διοργάνωση στην Πόλη του Μεξικού. Το 2013 έχει αποφασιστεί να γίνει στο Πόζναν της Πολωνίας. To 2006 μετείχαν για πρώτη φορά μικτές ομάδες ανδρών-γυναικών ενώ από το 2008 διεξάγεται παράλληλα ξεχωριστό πρωτάθλημα γυναικών.

Η διοργάνωση έχει την ηθική και οικονομική υποστήριξη πολλών διεθνών φορέων, συλλόγων και προσωπικοτήτων, όπως: UEFA, ΟΗΕ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κ.ά. Έχει επεκταθεί σε όλη την υφήλιο και για τη διοργάνωση του 2012 πάνω από 250.000 άστεγοι από 73 χώρες μετείχαν στα εθνικά προκριματικά τουρνουά.

Το ξεκίνημα και οι στόχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την ιδέα και την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση του παγκοσμίου κυπέλλου αστέγων είχαν το 2001 ο Σκοτσέζος δημοσιογράφος Μελ Γιανγκ (Mel Young) πρόεδρος της "International Network of Street Papers" και ο Αυστριακός δημοσιογράφος και ιστορικός Χάραλντ Σμιντ (Harald Schmied) κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου για το πρόβλημα των αστέγων στο Κέιπ Τάουν. Στόχος τους ήταν η ενεργοποίηση των αστέγων ώστε να ξαναβρούν νόημα στη ζωή τους, γι' αυτό επέλεξαν το σύνθημα:

"Beating Homelessness Through Football", δηλαδή "Κατανικώ την έλλειψη στέγης μέσω του ποδοσφαίρου".

Δυο χρόνια αργότερα, το 2003, πραγματοποιήθηκε το πρώτο παγκόσμιο τουρνουά αστέγων στο Γκρατς της Αυστρίας. Χρόνο με το χρόνο η διοργανωση απέκτησε περισσότερα μέλη και το 2012 έχει εξαπλωθεί σε 73 χώρες, στις οποίες πάνω από 250.000 άστεγοι συμμετέχουν σε τοπικά τουρνουά βρίσκοντας ένα νόημα στη ζωή.

Πρόεδρος του "Homeless World Cup" είναι ο Μελ Γιανγκ.

Κανονισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων διαρκούν επτά ημέρες και έχουν ιδιαίτερους κανονισμούς, παραπλήσιους με του street-soccer. Επίσης, διεξάγονται αγώνες γυναικών ή μικτών ομάδων και κάθε αθλητής μπορεί να μετάσχει μόνο μια φορά στη διοργάνωση. Στο επταήμερο τουρνουά γίνονται 200 περίπου ματς. Οι βασικοί κανονισμοί είναι οι εξής:

Τα γήπεδα είναι διαστάσεων 22x16μ, και συνήθως διαμορφώνονται σε κεντρικές πλατείες της διοργανώτριας πόλης.
Τα τέρματα έχουν διαστάσεις 4x1,5μ.
Η περιοχή του πέναλτι είναι ένα ημικύκλιο με ακτίνα 4μ. Σε αυτήν παίζει μόνο ο τερματοφύλακας και δεν επιτρέπεται η είσοδος των υπολοίπων παικτών, ούτε της επιτιθέμενης ομάδας (τιμωρείται με φάουλ) ούτε της αμυνόμενης (τιμωρείται με πέναλτι).
Οι αγώνες έχουν διάρκεια 14΄ (2x7΄).
Υπάρχουν τρεις διαιτητές: ένας επικεφαλής που κινείται σε όλο το γήπεδο και σφυρίζει την έναρξη των ημιχρόνων πετώντας την μπάλα στο τερέν (ελεύθερο) και δύο πίσω από τα τέρματα.
Κάθε ομάδα αγωνίζεται με τέσσερις ποδοσφαιριστές (αγώνες 4x4), από τους οποίους ο ένας είναι τερματοφύλακας, ενώ μπορεί να έχει άλλους τέσσερις αναπληρωματικούς που μπορούν να εναλλάσονται με τους αγωνιζόμενους ανά πάσα στιγμή.
Ο τερματοφύλακας δεν βγαίνει από την περιοχή του πέναλτι. Επίσης, δεν επιτρέπεται να σκοράρει, να πιάσει την μπάλα από πάσα συμπαίκτη του (τιμωρείται με πέναλτι), να κρατά την μπάλα στα χέρια (καθυστέρηση) και να την πετάξει στο γήπεδο σηκώνοντας τα χέρια πάνω από τους ώμους.
Ένας τουλάχιστον παίκτης της ομάδας πρέπει να παραμένει στο αντίθετο μισό τερέν ώστε να μην αμύνονται και οι τρεις (αλλιώς δίνεται φάουλ).
Όλα τα φάουλ πλην του πέναλτι χτυπιούνται έμμεσα.
Τα πλάγια άουτ και τα κόρνερ εκτελούνται με τσούλημα της μπάλας με το χέρι από το επίπεδο του εδάφους.
Δεν επιτρέπεται να αλλάζουν πάσες ο τερματοφύλακας με συμπαίκτες του πάνω από τρεις συνεόμενες φορές. Θεωρείται καθυστέρηση και τιμωρείται με πέναλτι.
Για σοβαρές παραβάσεις γίνεται προειδοποίηση με μπλε κάρτα, που σημαίνει αποβολή του παίκτη για 2΄. Η ομάδα παίζει για 2΄ με έναν παίκτη λιγότερο και στη συνέχεια μπαίνει άλλος στη θέση του. Σε πολύ σοβαρές παραβάσεις (π.χ. βίαιο παιχνίδι κλπ) ο παίκτης αποβάλλεται μόνιμα με κόκκινη κάρτα χωρίς να αντικαθίσταται και η ομάδα συνεχίζει με τρεις παίκτες.
Έπειτα από κάθε γκολ ο αγώνας ξεκινά από τον τερματοφύλακα της ομάδας που δέχτηκε γκολ (δεν γίνεται σέντρα).
Δεν υπάρχει ισοπαλία. Στη φάση των ομίλων η νικήτρια ομάδα παίρνει τρεις βαθμούς και η ηττημένη κανένα. Σε περίπτωση ισοπαλίας ο νικητής αναδεικνύεται με τη διαδικασία των πέναλτι. Κάθε ομάδα χτυπάει από ένα πέναλτι (όχι πέντε όπως ισχύει στις κανονικές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις) μέχρι να αναδειχθεί νικητής. Ο νικητής στα πέναλτι παίρνει δύο βαθμούς και ο ηττημένος έναν. Οι νικήτριες ομάδες των διαφόρων ομίλων συνεχίζουν ως τον τελικό. Σε περιπτώσεις ισοβαθμίας υπερτερεί η ομάδα με τις λιγότερες κάρτες (μπλε ή κόκκινες), δεύτερο κριτήριο είναι το μεταξύ των ισοβαθμούντων αποτέλεσμα και τρίτο κριτήριο (αν ισοβαθμούν τρεις χώρες και υπάρχει ισοβαθμία και στα δύο προηγούμενα κριτήρια) είναι η καλύτερη διαφορά τερμάτων.
Οι ηττημένες ομάδες δεν αποχωρούν αλλά συγκροτούν άλλα γκρουπ διεκδικώντας άλλα τρόπαια. Κανείς ποδοσφαιριστής δεν φεύγει χωρίς να έχει κερδίσει κάποιο μετάλλιο.

Κριτήρια συμμετοχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη διοργάνωση συμμετέχει μια αντιπροσωπεία από κάθε χώρα, χωρίς απαραίτητα να έχει αμιγή εθνική σύνθεση καθώς μπορούν να μετέχουν και πολιτικοί ή οικονομικοί μετανάστες που ζουν στην χώρα αυτή εφόσον πληρούν τα κριτήρια. Μπορούν να συμμετάσχουν ποδοσφαιριστές:

Άνδρες και γυναίκες άνω των 16 ετών που δεν έχουν λάβει μέρος σε προηγούμενη διοργάνωση.
Άστεγοι ή που υπήρξαν άστεγοι στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δυο διοργανώσεις.
Με εισόδημα που προέρχεται μόνο από πώληση εντύπων δρόμου (street papers).
Πρόσφυγες που έχουν λάβει πολιτικό άσυλο.
Ενταγμένοι σε πρόγραμμα απεξάρτησης από ουσίες ή αλκοόλ και υπήρξαν άστεγοι τα προηγούμενα δύο έτη.

Διοργανώσεις-Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος	Διοργανώτρια πόλη	Συμμετοχές Χώρες (παίκτες)	Νικήτριες ομάδες (ανδρών)	Νικήτριες ομάδες (μικτές ή γυναικών)
2003	Γκρατς	18 (144)	1. Αυστρία 2. Αγγλία 3. Ολλανδία
2004	Γκέτεμποργκ	26 (208)	1. Ιταλία 2. Αυστρία 3. Πολωνία
2005	Εδιμβούργο	27 (226)	1. Ιταλία 2. Πολωνία 3. Ουκρανία
2006	Κέιπ Τάουν	48 (496)	1. Ρωσία 2. Καζακστάν 3. Πολωνία	Παραγουάη (μικτή ομάδα)
2007	Κοπεγχάγη	48	1. Σκωτία ! Σκωτία 2. Πολωνία 3. Λιβερία	Λιβερία (μικτή ομάδα)
2008	Μελβούρνη	56 ανδρών 9 γυναικών	1. Αφγανιστάν 2. Ρωσία 3. Γκάνα	1. Ζάμπια 2. Λιβερία 3. Κιργιστάν ! Κιργιστάν
2009	Μιλάνο	48 (500)	1. Ουκρανία 2. Πορτογαλία 3. Βραζιλία
2010	Ρίο ντε Τζανέιρο	43 ανδρών 12 γυναικών	1. Βραζιλία 2. Χιλή 3. Μεξικό	1. Βραζιλία 2. Μεξικό 3. Αϊτή
2011	Παρίσι	48 ανδρών 16 γυναικών	1. Σκωτία ! Σκωτία 2. Μεξικό 3. Βραζιλία	1. Κένυα 2. Μεξικό 3. Βραζιλία
2012	Πόλη του Μεξικού	43 ανδρών 13 γυναικών	1. Χιλή 2. Μεξικό 3. Βραζιλία	1. Μεξικό 2. Βραζιλία 3. Χιλή
2013	Πόζναν	(;) ανδρών 16 γυναικών	1. Βραζιλία 2. Μεξικό 3. Ρωσία	1. Μεξικό 2. Χιλή 3. Ουγγαρία
2014	Σαντιάγο	42 ανδρών 12 γυναικών	1. Χιλή 2. Βοσνία και Ερζεγοβίνη 3. Πολωνία	1. Χιλή 2. Μεξικό 3. Βραζιλία
2015	Άμστερνταμ	48 ανδρών 16 γυναικών	1. Μεξικό 2. Ουκρανία 3. Πορτογαλία	1. Μεξικό 2. Χιλή 3. Νορβηγία
2016	Γλασκόβη	46 ανδρών 16 γυναικών	1. Μεξικό 2. Βραζιλία 3. Ρωσία	1. Μεξικό 2. Κιργιστάν ! Κιργιστάν 3. Χιλή
2017	Όσλο	48 ανδρών 24 γυναικών	1. Βραζιλία 2. Μεξικό 3. Ρωσία	1. Μεξικό 2. Χιλή 3. Κένυα

Η Ελληνική ομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνική Ελληνική Ομάδα Αστέγων (ανδρών) συγκροτήθηκε για πρώτη φορά το 2006, με αφορμή την καμπάνια "Γκολ στη Φτώχεια" που ξεκίνησε το περιοδικό "Γαλέρα". Αρωγοί στα πρώτα βήματα της προσπάθειας υπήρξαν το Ίδρυμα Υποδοχής Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, οι Γιατροί του Κόσμου, η Μονάδα Απεξάρτησης "18 Άνω" και είκοσι συνολικά Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Συντονιστής της προσπάθειας είναι ο Χρήστος Αλεφάντης και το περιοδικό δρόμου "σχεδία". Διεξάγονται προπονήσεις όλο το χρόνο στα δημοτικά γηπεδάκια του Ρουφ και επιλέγονται τα μέλη της αποστολής. Από το 2010 την ομάδα στηρίζει η Σούπερ Λίγκα.