Πέδρο Μιρ

Πέδρο Μιρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	3 Ιουνίου 1913; Σαν Πέδρο ντε Μακορίς
Θάνατος	11 Ιουλίου 2000; Σάντο Ντομίγκο
Χώρα πολιτογράφησης	Δομινικανή Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά
Σπουδές	Autonomous University of Santo Domingo
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής; συγγραφέας; δικηγόρος
Περίοδος ακμής	1930
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τάγμα του Χριστόφορου Κολόμβου
	δεδομένα

Ο Πέδρο Χούλιο Μιρ Βαλεντίν (Pedro Julio Mir Valentín, 3 Ιουνίου 1913 – 11 Ιουλίου 2000) ήταν Δομινικανός ποιητής και συγγραφέας, που χαρακτηρίσθηκε επισήμως «εθνικός ποιητής» (Poeta Nacional) της Δομινικανής Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο της χώρας το 1984.

Ζωή και σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας του ποιητή ήταν Κουβανός μηχανολόγος μηχανικός, που μετανάστευσε στη Δομινικανή Δημοκρατία στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, ώστε να εργασθεί ως αρχιμηχανικός στο Εργοστάσιο Ζάχαρης «Cristóbal Colón». Σύντομα πήρε ως σύζυγό του μια νεαρή Πορτορικανή και απέκτησαν έναν γιο, τον μελλοντικό ποιητή. Ο Πέδρο Χούλιο γεννήθηκε στην πόλη Σαν Πέδρο δε Μακορίς και πέρασε τη νεανική του ηλικία στο εργοστάσιο της ζάχαρης, που ήταν εκεί κοντά. Η μητέρα του πέθανε πρόωρα, το 1917, γεγονός που χάραξε μέσα του ένα βαθύ αίσθημα απώλειας, το οποίο αργότερα θα θεωρούσε τη ρίζα της ποιητικής του.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ο Μιρ άρχισε να γράφει και να δημοσιεύει ποιήματα σε δομινικανές εφημερίδες (ως «Πέδρο Χούλιο Μιρ»), αλλά και να τα δείχνει σε φίλους του. Κάποιος από αυτούς τους φίλους έδειξε χωρίς τη συγκατάθεση του ποιητή μερικούς στίχους του στον διακεκριμένο συγγραφέα Χουάν Μπος. Ο Μπος πρόσεξε το φυσικό ποιητικό ταλέντο του νεαρού, αλλά είπε ότι ο ποιητής, αν και ταλαντούχος, θα έπρεπε «να στρέψει τα μάτια του προς τη χώρα του». Μόλις ο Μιρ πληροφορήθηκε για την αντίδραση του Μπος, απεφάσισε να γράψει τα πρώτα ποιήματά του με κοινωνικό θέμα, και αυτή τη φορά τα έστειλε ο ίδιος στον Μπος. Ο Μπος δεν προέβη αμέσως σε κάποιο σχόλιο, ωστόσο τα δημοσίευσε σύντομα στη στήλη του στη Listín Diario, τη σημαντικότερη τότε εφημερίδα της χώρας. Τα συνόδευσε με το σχόλιο που αργότερα θεωρήθηκε προφητικό: «Είναι τούτος ο νεαρός ο κοινωνικός ποιητής τον οποίο περιμέναμε τόσο καιρό;»^[3]

Τα επόμενα χρόνια ο Μιρ συνέχισε να γράφει αλλά και να σπουδάζει, παίρνοντας πτυχίο νομικής από το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Σάντο Ντομίνγκο (UASD) το 1941 και αρχίζοντας πρακτική εξάσκηση σε δικηγορικό γραφείο στην πρωτεύουσα Σάντο Ντομίνγκο. Ωστόσο, η πίεση του δικτατορικού καθεστώτος του Τρουχίγιο γινόταν αφόρητη για οποιονδήποτε με κάποιες κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες. Τα ποιήματα του Μιρ τον έφερναν αντιμέτωπο με το καθεστώς, οπότε όταν έλαβε απειλές και αισθάνθηκε ότι η ζωή του κινδύνευε, διέφυγε στην Κούβα το 1947. Εκεί θα διέμενε επί 16 χρόνια, μέχρι την πτώση της δικτατορίας, αν και κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του ταξίδεψε και σε αρκετές άλλες χώρες.

Ο Μιρ έγραψε στην Κούβα το περίφημο ποίημά του «Hay un país en el mundo» (= «Υπάρχει μια χώρα στον κόσμο...», δημοσιεύθηκε το 1949), που έχει μεταφρασθεί σε δεκάδες γλώσσες. Το 1952 δημοσίευσε στη Γουατεμάλα το «Contracanto a Walt Whitman (canto a nosotros mismos)», δηλαδή «Κόντρα Ωδή στον Ουώλτ Ουίτμαν (τραγούδι των εαυτών μας)», που θεωρείται ως ένα από τα πλέον ολοκληρωμένα έργα του.

Ο ποιητής επέστρεψε στη Δομινικανή Δημοκρατία το 1963, επί δημοκρατικής κυβερνήσεως που είχε ως Πρόεδρο τον ίδιο τον παλαιό του γνώριμο, τον Χουάν Μπος. Ωστόσο η κυβέρνηση αυτή ανατράπηκε το ίδιο έτος και ο Μιρ, αν και άρρωστος, ταξίδεψε και πάλι για καιρό, επιστρέφοντας οριστικά πλέον στην πατρίδα του το 1968, όταν διορίσθηκε καθηγητής της Αισθητικής στο UASD.

Ο Μιρ ασχολήθηκε και με την ιστορική έρευνα: το δοκίμιό του Las raíces dominicanas de la doctrina Monroe (= «Οι δομινικανές ρίζες του Δόγματος Μονρόε», 1974) κέρδισε το Ετήσιο Βραβείο Ιστορίας του Υπουργείου Παιδείας της Δομινικανής Δημοκρατίας. Το 1975 το ποίημά του «El huracán Neruda» (= «Ο τυφώνας Νερούδα») κέρδισε αντιστοίχως το Ετήσιο Βραβείο Ποιήσεως του Υπουργείου Παιδείας.

Το μοναδικό μυθιστόρημα του Μιρ, με τίτλο Cuando amaban las tierras comuneras (= «Όταν αγάπησαν την κοινή τους γη»), εκδόθηκε για πρώτη φορά στο Μεξικό το 1978 και χαίρει επίσης μεγάλης εκτιμήσεως.

Το 1984 το Κοινοβούλιο της Δομινικανής Δημοκρατίας ανακήρυξε τον Πέδρο Μιρ «Εθνικό ποιητή της Δομινικανής Δημοκρατίας». Επτά χρόνια αργότερα, ο Μιρ πήγε στη Νέα Υόρκη για να ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτορας των επιστημών του ανθρώπου από το Κολέγιο Χάντερ του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης. Το 1993 τιμήθηκε με το Δομινικανό Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.

Ο Πέδρο Μιρ απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 87 ετών στο Σάντο Ντομίνγκο, περιβαλλόμενος από τα μέλη της οικογένειάς του, αν και σε νοσοκομείο, μετά από μακρά πνευμονική ασθένεια. Ο Πρόεδρος της χώρας Λεονέλ Φερνάντες κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος. Το 2013 το όνομά του δόθηκε σε έναν σταθμό του μετρό της πόλης.