Πάσια Αγγέλινα
Η Πάσια Αγγέλινα (Ρωσικά: Паша Ангелина, εκλατινισμένο ώς Pasha Angelina, Прасковья Никитична Ангелина στα Ρωσικά και Парасковія Микитівна Ангеліна στα Ουκρανικά) έμεινε γνωστή ως μια από τις πρώτες γυναίκες στη Σοβιετική Ένωση που οδήγησε τρακτέρ, το 1929, και οργανώτρια γυναικείων ομάδων οδηγών τρακτέρ στα μετέπειτα χρόνια. Υποστηρίζοντας από το 1946 το σύνθημα "Εκατό χιλιάδες φιλενάδες στα τρακτέρ!" η Αγγέλινα τιμήθηκε ως ουντάρνικος (υπερπαραγωγικός εργάτης που ξεπερνά κατά πολύ τα πλάνα και το καθήκον του), δυο φορές ως Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας, έλαβε τρεις φορές το παράσημο του Τάγματος του Λένιν και μια το παράσημο του Τάγματος της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας. Εκλέχτηκε δε τρεις φορές στο Ανώτατο Σοβιέτ, το 1937, το 1946 και το 1950.
Γεννήθηκε το 1912 στο Ντονέτσκ σε μια οικογένεια Ελλήνων αγροτών.
Η ζωή της περιγράφεται σε εκτενές ποίημα του Λεόντιου Κυριάκοβ, Ρωμιού ποιητή από το χωριό Σαρτανά (κοντά στη Μαριούπολη Ουκρανίας).
Ο πατέρας της ήταν αγρότης και η μητέρα της ασβέστωνε καλύβες.[3] Το 1929 δούλευε σε μια φάρμα γαλακτοκομικών προϊόντων και άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα οδήγησης τρακτέρ.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε σε μια οικογένεια ελλήνων αγροτών στο Σταρομπέσεβο, στις 12 Ιανουαρίου 1913. Όταν ήταν μικρή δούλευε στα χωράφια ενός πλούσιου γαιοκτήμονα. Το 1928 έγινε μέλος ενός καλχόζ στο χωριό της. Το 1929 το χωριό της απέκτησε τέσσερα τρακτέρ Φόρντσον-Πουτίλαβιτς. Εκείνη έδειξε ενδιαφέρον για τις μηχανές αυτές και εστάλη για εκπαίδευση στην οδήγηση τρακτέρ από την τοπική οργάνωση της κομμουνιστικής νεολαίας. Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευση της ξεκίνησε να οδηγεί τρακτέρ. Στην αρχή οι χωρικοί την αντιμετώπιζαν με κάποια εχθρότητα λόγω της δουλειάς της αλλά αργότερα την αποδέχθηκαν. Αφού εργάστηκε για ένα μικρό διάστημα ως οδηγός τρακτέρ, μετατέθηκε σε ένα κατάστημα, για να επιστρέψει στην θέση του οδηγού τρακτέρ μετά από δική της επιμονή.[4][5][6][7][8]
Το 1933, οργάνωσε μια γυναικεία ομάδα οδηγών τρακτέρ η οποία πέτυχε το 129% του πλάνου παραγωγής της και έτσι κατετάγη πρώτη ανάμεσα στις άλλες ομάδες. Έγινε διάσημη, έλαβε κάλυψη από τα μέσα και το πρόσωπο της απεικονίστηκε σε αφίσες προπαγάνδας. Το 1935, ήταν μια από τους «Πρωταθλητές της Αγροτικής Εργασίας» που επελέγησαν να συμμετάσχουν σε ένα συνέδριο με τους ηγέτες του κόμματος και του κράτους στο Κρεμλίνο. Σε αυτό το συνέδριο υποσχέθηκε να οργανώσει στην περιοχή της άλλες δέκα γυναικείες ομάδες οδηγών τρακτέρ. Το 1938 υπέγραψε ένα κείμενο με τίτλο "Εκατό χιλιάδες φίλες- στο τρακτέρ!" (στα ρώσικα: "Сто тысяч подруг - на трактор!", διαβάζεται: Στο τισιάτς παντρούγκ - να τρακτόρ). Η εμπλοκή των γυναικών στα τρακτέρ επέτρεψε σε περισσότερους άντρες να γραφτούν στο Σοβιετικό Στρατό πριν και κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά την διάρκεια του πολέμου σπούδασε γεωπονική στην Μόσχα και ήταν αρχηγός μιας ομάδας στο Καζακστάν για δύο χρόνια ως το τέλος των συγκρούσεων. Μετα τον πόλεμο συνέχισε την δουλειά της στο Σταρομπέσεβο. Το 1948, η Ανγκέλινα έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Οι άνθρωποι των χωραφιών καλχόζ» (ρωσ. Люди колхозных полей, διαβάζεται: Λιουντί καλχόζνιχ παλιέι). Ήταν μέλος του ανωτάτου σοβιέτ της ΕΣΣΔ.[9]
Στην μεραρχία των τρακτέρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1933 οργάνωσε την πρώτη ταξιαρχία γυναικών οδηγών τρακτέρ της Σοβιετικής Ένωσης στο σταθμό μηχανών και τρακτέρ του Σταρομπέσεβε. Η ταξιαρχία αποτελούνταν αρχικά από μόλις οκτώ γυναίκες και οι κάτοικοι της περιοχής τηρούσαν αρνητική στάση για αυτήν, αλλά η στάση των κατοίκων άλλαξε σταδιακά καθώς η ταξιαρχία ήταν επιτυχημένη σε όρους απόδοσης. Το 1934 η ταξιαρχία της εργαζόταν ήδη σε επτά συλλογικές φάρμες. Έθεσαν στόχο να παράγουν το 150% της παραγωγής που τους είχε οριστεί και οργάνωσαν μια σχολή να εκπαιδεύσουν γυναίκες οδηγούς τρακτέρ. Μέχρι το 1936, πάνω από 100 γυναίκες εγγράφηκαν στη σχολή και η ταξιαρχία έγινε διάσημη σε όλη τη Σοβιετική Ένωση.[10][11] Το 1938 η Ανγκέλινα έκανε έκκληση στις γυναίκες της Σοβιετικής Ένωσης να γίνουν οδηγοί τρακτέρ, με στόχο 100.000 γυναίκες να γίνουν οδηγοί τρακτέρ. Μέχρι το τέλος του έτους 200.000 γυναίκες είχαν αρχίσει να οδηγούν τρακτέρ.[12][13] Η ίδια εκπαίδευσε τουλάχιστον 100 οδηγούς γυναίκες.[14] Λόγω του πολέμου τον Οκτώβριο του 1941 έφυγε για το δυτικό Καζακστάν, όπου εργάστηκε στο Μπουντένι. Εργάστηκε στις σιτοκαλλιέργειες και προμήθευε με ψωμί τον στρατό, για να επιστρέψει μετά τον πόλεμο στο Ντανμπάς.[15][16] Μετά τον πόλεμο αυτή και οι συντρόφισσες στην ταξιαρχία των οδηγών τρακτέρ αντιμετώπισαν δυσκολίες με τα τρακτέρ τους και αναγκάστηκαν να πάρουν για ανταλλακτικά κομμάτια από διαλυμένο στρατιωτικό εξοπλισμό. Στα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο οι σοδειές της ΕΣΣΔ ήταν χαμηλότερες από τα προπολεμικά επίπεδα, αλλά η ομάδα της Ανγκέλινας ήταν εξαίρεση. Στις 26 Φεβρουαρίου 1958 βραβεύτηκε για δεύτερη φορά με τον τίτλο του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας για τις υψηλές αποδόσεις τις ομάδας της. Επίσης.[17][18]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο σύζυγος της Σιργκέι Τσερνίσεφ ήταν βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δεύτερος γραμματέας της επαρχιακής επιτροπής του κόμματος. Είχαν τρία παιδιά και υιοθέτησαν τον γιο του αδερφού της, ενώ τα παιδιά σπούδασαν στο πανεπιστήμιο. Ο άνδρας της την χώρισε, εκνευρισμένος από την φήμη που είχε στην Σοβιετική Ένωση, με αποτέλεσμα η Ανγκέλινα να δώσει το επώνυμο στα παιδιά της. Πέθανε από κίρρωση στις 21 Ιανουαρίου 1959 στη Μόσχα, και τάφηκε στο χωριό της. Η αιτία του θανάτου της είναι, κατά πάσα πιθανότατα, η συνεχή εισπνοή τοξικών αερίων λόγω της συνεχούς χρήσης του τρακτέρ, κάτι που επηρέασε την υγεία της.[5][19][20]
Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1935 ήταν εκπρόσωπος στο Πανενωσιακό Συνέδριο Αγροτών των Καλχόζ, όπου έδωσε ομιλία παρακινώντας τους εργάτες να αυξήσουν την παραγωγή στα 1.200 εκτάρια, με κάθε μέλος από την ομάδα της να οργώνει 1.230 εκτάρια. Στις 27 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους συναντήθηκε με τον Στάλιν όπου τον ενημέρωσε για το σχέδιο της.[21][22][23] Το 1936 στο 10ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Νεολαίας της ΕΣΣΔ φωτογραφήθηκε με τον Στάλιν.[24] Έγινε μέλος του ΚΚΣΕ το 1937,[25] και έγινε μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ για την υπόλοιπη ζωή της έως το 1959. Ήταν σύνεδρος στο 18ο, το 19ο και το 20ό συνέδριο του κόμματος.[26]
Επιρροή, κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ανγκέλινα ήταν σύμβολο για τις γυναίκες σε χειρονακτικά επαγγέλματα στην Σοβιετική Ένωση και ενθάρρυνε χιλιάδες γυναίκες να ακολουθήσουν ανδροκρατούμενα επαγγέλματα.[27] Η Τουρσουνόι Αχούνοβα, και άλλες γνωστές γυναίκες οδηγοί τρακτέρ στην Σοβιετική Ένωση, αναφέρουν ότι τους έμπνευσε η Ανγκέλινα.[28] Η Ανγκέλινα έγινε γνωστή και εκτός Σοβιετικής Ένωσης με την Λιάνγκ Τσουν να μιμείται το πρότυπο της και να δημιουργεί ομάδες γυναικών οδηγών τρακτέρ στην Κίνα αφού άκουσε το παράδειγμα της.[29] Το 1966 θεμελιώθηκε χάλκινη προτομή προς τιμήν της στη γενέτειρα της. [30] Μια οδός στο Ντανιέτσκ και ένα ατμόπλοιο στο κανάλι της Μόσχας πήραν το όνομα της.[15]
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (19 Μαρτίου 1947 και 26 Φεβρουαρίου 1958)
- Τάγμα του Λένιν (30 Δεκεμβρίου 1935, 9 Μαρτίου 1947, και 8 Φεβρουαρίου 1954)
- Τάγμα του Κόκκινου Λάβαρου της Εργασίας (7 Φεβρουαρίου 1939)
- Βραβείο Στάλιν τρίτης τάξης (1946)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000600256. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000600256. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Sergei Tretyakov, «Девять девушек», Вчера и сегодня: очерки русских советских писателей, Vol. 1, p. 306; tr. as "Nine Girls," in James Von Geldern and Richard Stites (eds.), Mass Culture in Soviet Russia: Tales, Poems, Songs, Movies, Plays, and Folklore, 1917-1953 (Indiana University Press, 1995: (ISBN 0-253-32893-4)), p. 218.
- ↑ Από άρθρο στο περιοδικό Знамя, εκδοτικός οίκος Гослитиздат. 1973.
- ↑ 5,0 5,1 Klimovich, Yelena (11 Δεκεμβρίου 2013). «Держаться надо за землю. Трактор низкий, ниже не упадешь». sb.by (στα Ρωσικά).
- ↑ Vyltsan, Mikhail (1959). Укрепление материально-технической базы колхозного строя во второй пятилетке, 1933-1937 гг (στα Ρωσικά). Изд-во Академии наук СССР.
- ↑ Книга о Донбассе: Природа, Люди, Дела (στα Ρωσικά). Donbass. 1977. σελ. 257.
- ↑ Kravets, Olesya (1967). Путешествие в страну семидесяти двух тысяч рек (στα Ρωσικά). Детская литература.
- ↑ ««Весну встречаем во всеоружии»». Καμσαμόλσκαγια Πραβντά. 9 Μαρτίου 1945. «Паша АНГЕЛИНА, депутат верховного совета СССР, бригадир тракторной бригады Старобешевской МТС.».
- ↑ Denisova, Lyubov (2010). Rural Women in the Soviet Union and Post-Soviet Russia. Routledge. σελ. 25.
- ↑ Slavutsky, Arkady (1966). Прасковья Ангелина (στα Ρωσικά). Молодая гвардия.
- ↑ Edmondson, L. (2001). Gender in Russian History and Culture (στα Αγγλικά). Springer.
- ↑ Zalessky, Konstantin (2000). Империя Сталина: биографический энциклопедический словарь (στα Ρωσικά). Veche.
- ↑ «A Famed Farm Woman» (στα αγγλικά). USSR Information Bulletin (The Embassy): 14. 1946. https://books.google.com/books?id=Y8hgRjS5EVEC.
- ↑ 15,0 15,1 USSR Information Bulletin (στα Αγγλικά). The Embassy. 1947.
- ↑ Ward, Harry (1944). The Soviet Spirit. International publishers. σελ. 86.
- ↑ Khoba, Yuri (14 January 2013). [https://donbass.ua/news/region/2013/01/14/pashe- angelinoi-ispolnilos-by-100-let.html «Паше Ангелиной исполнилось бы 100 лет»] (στα ru). donbass.ru. https://donbass.ua/news/region/2013/01/14/pashe- angelinoi-ispolnilos-by-100-let.html.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Ангелина Прасковья». greekmos.ru. 19 Αυγούστου 2020.
- ↑ Kuzmina, Larisa. «Почему муж ревновал знатную трактористку Пашу Ангелину к Сталину». eg.ru.
- ↑ Makarenkov, Nikita; Khanarin, Pavel (19 March 2021). «Как простая советская трактористка Паша Ангелина прославилась на весь мир» (στα ru). Komsomol Pravda. https://www.donetsk.kp.ru/daily/27254.5/4384438/.
- ↑ Berkhin, Ilya (1979). История СССР, 1917- 1978 (στα Ρωσικά). Высш. школа. σελ. 320.
- ↑ Что дала советская власть молодежи (στα Ρωσικά). Молодая гвардия. 1947.
- ↑ Вестник сельскохозяйственной литературы: ежемесячный критико-библиографический журнал (στα Ρωσικά). 1938.
- ↑ Revyakina, Anna (2 September 2020). «Женщина на железном коне. Судьба Прасковьи Ангелиной» (στα ru). ukraina.ru. https://ukraina.ru/20200902/1028756132.html.
- ↑ Человек трудом славен: Очерки о героях труда (στα Ρωσικά). Politizdat. 1981. σελ. 339.
- ↑ Musatov, Aleksey (1971). Паша Ангелина: Докум. повесть (στα Ρωσικά). Molodaya gvardiya. σελ. 206.
- ↑ Проблемы советского искусства 1930- 50 гг: к 100-летию А.А. Дейнеки. Изд-во Курского госпедуниверситета. 1999. σελ. 27.
- ↑ Averchenko, V. (1963). Сказание о Голодной степи. Гос изд-во Узбекской СССР.
- ↑ Liang, Jun (1951). «Здравствуй, Паша Ангелина!» (στα ru). Ogonyok (2): 16.
- ↑ В помосчь местномы радиовешчанию (στα Ρωσικά). 1973.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gershuni, Mikhail (1958). «Комуністка». Радянська жінка (6): 14-15.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pasha Angelina στο Wikimedia Commons- Η λεπτομερής, ρεαλιστική και συνάμα ποιητικά διατυπωμένη αυτή βιογραφία μεταφρασμένη στην κοινή Νεοελληνική
- Το ποίημα του Λεόντιου Κυριάκοβ που περιγράφει τη ζωή της Πάσιας Αγγέλινα στη ρωμαίικη διάλεκτο της Ουκρανίας (μέσα στο όλο έργο θα πρέπει να γίνει αναζήτηση με "ΠΆςΑ ΑΝΓΕΛΗΝΑ")
- Συνέντευξη με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και φωτογραφίες Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.
- Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την Π. Αγγέλινα κ άλλους επιφανείς Ρωμιούς του Donetsk Ουκρανίας[νεκρός σύνδεσμος]
|