Πάρκο του Σανσουσί

Το Πάρκο του Σανσουσί είναι μεγάλο πάρκο που περιβάλλει το Ανάκτορο Σανσουσί στο Πότσδαμ της Γερμανίας.

Μετά τη διαμόρφωση του αμπελώνα σε αναβαθμίδες και την ολοκλήρωση του ανακτόρου στα μέσα του 18ου αιώνα, δημιουργήθηκε ένας ανθόκηπος σε ρυθμό μπαρόκ με γρασίδι, παρτέρια με ανθοφόρα φυτά, θαμνοφράκτες και δένδρα. Σε τμήμα διαχωρισμένο από θαμνοφράκτες φυτεύθηκαν τρεις χιλιάδες οπωροφόρα δένδρα. Τα θερμοκήπια των αρκετών διαφορετικών φυτωρίων περιείχαν πορτοκαλιές, πεπονιές, ροδακινιές, ακόμα και μπανανιές. Στην ανατολική είσοδο του πάρκου στήθηκαν διακοσμητικοί κλασικοί κίονες με αγάλματα των ρωμαϊκών θεοτήτων Φλόρας και Πομόνας, που τονίζουν τη σύνδεση ενός ανθόκηπου με έναν παραγωγικό κήπο φρούτων και λαχανικών.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την επέκταση του κτήματος μετά την ανέγερση περισσότερων κτισμάτων, διανοίχθηκε μια ευθεία κεντρική λεωφόρος μήκους 2,5 χιλιομέτρων. Αρχίζει μέσα από την ανατολική είσοδο με ορόσημο έναν οβελίσκο που ανεγέρθηκε το 1748, και σταδιακά επεκτάθηκε μέχρι το Νέο Ανάκτορο στο δυτικό άκρο. Το 1764 ανεγέρθηκε στο πάρκο η Πινακοθήκη του Σανσουσί και το 1774 οι «Νέες Αίθουσες» (Neue Kammern). Αυτές πλαισιώνουν το κυρίως ανάκτορο και ανοίγουν την αλλέα μέχρι τους κυκλικούς πυργίσκους με τα σιντριβάνια, που περιβάλλονται από μαρμάρινα αγάλματα. Από εκεί ξεκινούν μονοπάτια που οδηγούν σε μια αστερόμορφη διάταξη με ψηλούς θαμνοφράκτες, που αποτελούν τα «πέρα μέρη» του πάρκου.

Στη διαμόρφωση του Πάρκου του Σανσουσί, ο Μέγας Φρειδερίκος συνέχισε αυτό που είχε αρχίσει στο Νεουρουπίν και στο Ράινσμπεργκ: Κατά τη διαμονή του ως διάδοχος του θρόνου στο Νεουρουπίν, όπου διοικούσε ένα σύνταγμα στρατού από το 1732 έως το 1735, διέταξε τη δημιουργία ενός κήπου με άνθη, οπωροφόρα δέντρα και λαχανικά γύρω από την κατοικία του. Σε αυτόν παρέκκλινε ήδη από την κλασική οργάνωση των μπαρόκ κήπων (που είχαν ως πρότυπο τους κήπους των Βερσαλλιών), καθώς συνδύασε το όμορφο με το χρήσιμο. Ακολούθησε την ίδια αρχή και στο Ράινσμπεργκ.

Ο Φρειδερίκος επένδυσε πολύ στο σύστημα των σιντριβανιών του Πάρκου του Σανσουσί, καθώς τα υδάτινα χαρακτηριστικά αποτελούσαν μια σταθερά συνιστώσα των κήπων μπαρόκ. Αλλά με την τεχνολογία της εποχής (έλλειψη δυνατότητας αντλήσεως νερού) το «Ποσειδώνειο άντρο» (Neptungrotte), που ολοκληρώθηκε το 1757 στην ανατολική πλευρά του πάρκου, λειτούργησε εξίσου ελάχιστα με τα σιντριβάνια του πάρκου. Στην κορυφή του λόφου Ρούινενμπεργκ, περίπου 600 μέτρα μακριά, υπήρχε μια δεξαμενή νερού από την οποία δεν μπορούσε να φθάσει το νερό στο πάρκο. Χρειάσθηκε να περάσουν κάπου εκατό χρόνια, μέχρι την άφιξη μιας αντλίας που λειτουργούσε με ατμομηχανή.^[1] Συγκεκριμένα, τον Οκτώβριο του 1842 μια ατμομηχανή ισχύος 81,4 ίππων, κατασκευασμένη από τον Άουγκουστ Μπόρσιχ, εγκαταστάθηκε στο πάρκο και άρχισε να λειτουργεί, κάνοντας τον πίδακα νερού του Μεγάλου Σιντριβανιού κάτω από τον αμπελώνα να φθάνει σε ύψος τα 38 μέτρα. Ειδικά για αυτή την ατμομηχανή κατασκευάσθηκε ένα αντλιοστάσιο στο Χάβελμπουχτ, το οποίο ανέθεσε ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ στον αρχιτέκτονα Φρήντριχ Λούντβιχ Πέρσιους και ανεγέρθηκε κατά τον νεομαυριτανικό ρυθμό που ήταν τότε της μόδας, ώστε να μοιάζει με «τουρκικό τζαμί, με τον μιναρέ σε ρόλο καμινάδας».

Πολλά χρόνια νωρίτερα, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ είχε αγοράσει την έκταση προς τα νότια του πάρκου και την είχε χαρίσει στον γιο του και διάδοχο Φρειδερίκο Γουλιέλμο Δ΄ ως δώρο για τα Χριστούγεννα του 1825. Εκεί ο Καρλ Φρίντριχ Σίνκελ μαζί με τον Πέρσιους έκτισαν το Ανάκτορο Σαρλότενχοφ στη θέση μιας πρώην αγροικίας, ενώ ο Πέτερ Γιόζεφ Λενέ επιφορτίσθηκε με τον σχεδιασμό των κήπων. Κρατώντας στον νου τους ανθόκηπους-οπωρόκηπους-λαχανόκηπους της εποχής του Μεγάλου Φρειδερίκου, ο Λενέ μετέτρεψε την επίπεδη και μερικώς βαλτώδη αυτή έκταση σε ένα ανοικτό σε όλους πάρκο με διαμόρφωση τοπίου. Ευρείες εκτάσεις χλόης δημιουργούσαν «οπτικές λεωφόρους» ανάμεσα στο Σαρλότενχοφ, τα Ρωμαϊκά Λουτρά και το Νέο Ανάκτορο με τον Ναό της Φιλίας, έργο της εποχής του Μεγάλου Φρειδερίκου. Φαινομενικά τυχαία τοποθετημένες ομάδες θάμνων και δέντρων, καθώς και μια τάφρος που πλάταινε στο νοτιοανατολικό άκρο της σε λιμνούλα, διακοσμούσαν το μεγάλο πάρκο. Ο Λενέ χρησιμοποίησε το υλικό από την εκσκαφή για τη δημιουργία της λιμνούλας για να πλάσει μια έκταση με απαλούς λοφίσκους, στις κορυφές των οποίων συναντιούνταν μονοπάτια.

Κτίσματα στο Πάρκο του Σανσουσί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατασκευής της εποχής του Φρειδερίκου Β΄ του Μέγα:

Κατασκευής της εποχής του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄:

Ρωμαϊκά Λουτρά
Ναός της Ειρήνης με τη γειτονική ομάδα κτισμάτων

Στη γύρω περιοχή:

Σύνολο διακοσμητικών «ερειπίων» στον λόφο Ρούινενμπεργκ
Μπελβεντέρε του Κλάουσμπεργκ
Σπίτι του Δράκου
Ανάκτορο της Ορανζερί (ή «Νέα Ορανζερί») στο Κλάουσμπεργκ
Ανάκτορο Σαρλότενχοφ
Σιδηροδρομικός Σταθμός «Potsdam Park Sanssouci»

Επιπλέον αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικός μύλος του Σανσουσί
Βοτανικός Κήπος του Πότσδαμ (ιδρύθηκε το 1950)
Πράσινη Πύλη (η κύρια είσοδος του Πάρκου)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Paul Sigel, Silke Dähmlow, Frank Seehausen & Lucas Elmenhorst: Architekturführer Potsdam - Architectural Guide, Dietrich Reimer Verlag, Βερολίνο 2006, ISBN 3-496-01325-7