Ο θάλαμος αρ. 6
 | |
| Συγγραφέας | Άντον Παύλοβιτς Τσέχωφ |
|---|---|
| Τίτλος | Палата № 6 |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1892 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1892 |
| Μορφή | διήγημα |
| Θέμα | τρέλα ιατρική |
| Χαρακτήρες | Andrey Ragin |
| Τόπος | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Πρώτη έκδοση | Russian Mind |
| Δημοσιεύθηκε στο | Russian Mind[1] |
| δεδομένα () | |
Ο θάλαμος αρ. 6 (ρωσικός τίτλος: Палата № 6) είναι νουβέλα του Αντόν Τσέχωφ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1892. Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα ρωσικό επαρχιακό ψυχιατρείο, εξερευνά το θέμα του εγκλεισμού και παρακολουθεί τις αλληλεπιδράσεις που συμβαίνουν μεταξύ ενός γιατρού και ενός ψυχασθενούς.[2]
Η ιστορία έκανε τεράστια εντύπωση όταν πρωτοδημοσιεύτηκε. Ο ψυχιατρικός θάλαμος αρ. 6 θεωρήθηκε σύμβολο για την ίδια τη Ρωσία και την αδιαφορία της άρχουσας τάξης, η οποία, αντί να ασχοληθεί με τα προβλήματα της χώρας, επέλεξε να τα παρακολουθεί από απόσταση.[3]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία ξεκινά με την περιγραφή του θαλάμου αρ. 6, που στεγάζεται σε ένα μικρό οίκημα στην αυλή του νοσοκομείου μιας ρωσικής επαρχιακής πόλης και είναι η ψυχιατρική πτέρυγα. [4]Ο θάλαμος φιλοξενεί πέντε ψυχικά διαταραγμένους τρόφιμους - μεταξύ των οποίων και ο Ιβάν Ντμίτριτς Γκρόμοφ, ένας έξυπνος νεαρός με πανεπιστημιακή μόρφωση που υποφέρει από μανία καταδίωξης και παραισθήσεις - υπό την επίβλεψη του σκληρού φύλακα Νικήτα ο οποίος τους χτυπά συχνά. Το νοσοκομείο διευθύνεται επί μια 20ετία από τον γιατρό Αντρέι Εφίμιτς Ράγκιν, έναν άνθρωπο που έγινε γιατρός για να ικανοποιήσει την επιθυμία του πατέρα του, ενώ η κλίση του ήταν να γίνει ιερέας. Ο Ράγκιν άρχισε την καριέρα του με υψηλά ιδανικά και φρόντιζε τους ασθενείς του με τη μεγαλύτερη προσοχή. Ωστόσο, σύντομα απογοητεύτηκε από τη «ματαιότητα» του έργου του, δεν επισκεπτόταν πια τους ασθενείς και αδιαφορούσε απόλυτα για τα δεινά τους.[5]
Ο γιατρός Ράγκιν γεμίζει το χρόνο του διαβάζοντας βιβλία και συζητώντας φιλοσοφικά θέματα με τον ταχυδρόμο Μιχαήλ, στον οποίο εκφράζει την άποψη ότι η ζωή είναι «μια ενοχλητική παγίδα» και η μόνη παρηγοριά είναι η συντροφιά έξυπνων ανθρώπων. Καθώς ο Ράγκιν ασχολείται περισσότερο με τον θάνατο και το νόημα της ζωής, απομακρύνεται από τον Μιχαήλ και στρέφεται προς τον Γκρόμοφ για πνευματική συντροφιά. Αρχικά εχθρικός, ο τρελός κοροϊδεύει τον γιατρό για τη στωική φιλοσοφία του αλλά στη συνέχεια μαλακώνει σε μια «συγκαταβατική ειρωνεία», οι συζητήσεις τους συνεχίζονται καθημερινά καθώς ο γιατρός εκτιμά τις απόψεις του. Το προσωπικό του νοσοκομείου ανησυχεί για τη λογική του Ράγκιν. [6]
Ο Ράγκιν έχει βοηθό τον Δρ Χομπότοφ, ο οποίος εποφθαλμιά τη θέση του διευθυντή και αρχίζει να συνωμοτεί εναντίον του. Συγκαλείται μια επιτροπή τοπικών γιατρών, που είναι στην πραγματικότητα μια έρευνα για την ψυχική υγεία του Ράγκιν, του παίρνουν συνέντευξη και καταλήγουν, χωρίς ουσιαστικά στοιχεία, ότι είναι τρελός. Του προτείνουν να πάει διακοπές. Κατά την επιστροφή του, ο γιατρός διαπιστώνει ότι τη θέση του έχει καταλάβει ο γιατρός Χομπότοφ και τον έχουν απολύσει χωρίς σύνταξη. Ο Ράγκιν δεν έχει οικονομίες, βρίσκεται σχεδόν άπορος και βυθίζεται σε μια μοιρολατρική κατάθλιψη. Ο Χομπότοφ τον ξεγελά και κανονίζει την εισαγωγή του στον θάλαμο αρ. 6. Εξαπατημένος και εγκαταλειμμένος από τον κόσμο που περιφρονούσε, ο Ράγκιν διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να φύγει και τον θεωρούν ψυχοπαθή. Η στωική αδιαφορία για τις εξωτερικές συνθήκες που υποστήριζε κάποτε, τώρα δεν του δίνει καμία παρηγοριά. Η ειρωνική συμβουλή του Γκρόμοφ είναι να το πάρει φιλοσοφικά. Διαμαρτύρεται για τον εγκλεισμό του αλλά ο φύλακας τον χτυπά αλύπητα. Πέφτει αναίσθητος και πεθαίνει την επόμενη μέρα από εγκεφαλικό. Στην κηδεία παρευρίσκονται μόνο η παλιά του μαγείρισσα και ο πιστός του φίλος Μιχαήλ.[7]
Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έργο έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο.[8]
- 2009: ρωσική ταινία σε σκηνοθεσία Karen Chakhnazarov.[9]
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο θάλαμος αρ. 6, μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου (μεταφράστηκε το 1964), εκδόσεις Γκοβόστης, 2012 [10]
- Ο θάλαμος Νο. 6, μετάφραση: Βασίλης Ντινόπουλος, εκδόσεις Ερατώ, 2019 [11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ viewer
.rusneb .ru /ru /rsl60000300247?page=84. - ↑ . «guglielmi.fr/IMG/Tchekhov_salle_no6_.pdf» (PDF).
- ↑ . «britannica.com/topic/Ward-Number-Six».
- ↑ . «crowtreebooks.com/2019/07/23/review-chekhovs-ward-no-6-as-a-discourse-on-privilege/».
- ↑ . «sparknotes.com/lit/chekhov/Ward No. six».
- ↑ . «ncbi.nlm.nih.gov/Ward No. 6».
- ↑ . «crimeorpunishment.jvergara.digital.brynmawr.edu/ward-no-6».
- ↑ . «elculture.gr/Θάλαμος αρ. 6».
- ↑ . «allocine.fr/film/La Salle n°6».
- ↑ . «politeianet.gr/books/chekhov-anton-gkobostis-o-thalamos-ar-6».
- ↑ . «politeianet.gr/books/chekhov-anton-erato-o-thalamos-no-6-».
|