Ο δράκος του Λονδίνου
| Ο δράκος του Λονδίνου | |
|---|---|
.jpg) | |
| Σκηνοθεσία | Τζόζεφ Λόουζι |
| Παραγωγή | Seymour Nebenzal |
| Σενάριο | Νόρμαν Ράιλι Ρέιν, Leo Katcher και Γουόλντο Σολτ |
| Βασισμένο σε | Ο Δράκος του Ντίσελντορφ |
| Πρωταγωνιστές | Ντέιβιντ Γουέιν, Χάουαρντ Ντα Σίλβα, Μάρτιν Γκάμπελ, Λούθερ Άντλερ, Ρέιμοντ Μπερ, Γκλεν Άντερς, Νόρμαν Λόιντ, Jim Backus, Κάρεν Μόρλεϊ, Τζον Μίλγιαν, Ρόμπιν Φλέτσερ, Ρόι Έιντζελ, Στιβ Μπρόντι και Γουόλτερ Μπερκ |
| Μουσική | Μισέλ Μισελέ |
| Φωτογραφία | Έρνεστ Λάζλο |
| Διανομή | Columbia Pictures |
| Πρώτη προβολή | Μάρτιος 1951 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) και 8 Φεβρουαρίου 1952 (Γαλλία) |
| Διάρκεια | 88 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| δεδομένα () | |
Ο δράκος του Λονδίνου είναι Αμερικανική αστυνομική δραματική ταινία του 1951 σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Λόουζι και σενάριο των Νόρμαν Ράιλι Ρέιν και Λίο Κάτσερ και αποτελεί ριμέικ της γερμανικής Ο Δράκος του Ντίσελντορφ (1931) του Φριτς Λανγκ. Πρωταγωνιστούν οι Ντέιβιντ Γουέιν, Μάρτιν Γκάμπελ, Χάουαρντ Ντα Σίλβα και Λούθερ Άντλερ.
Η ταινία αναφέρεται σε έναν δολοφόνο μικρών παιδιών, όπως και η αρχική έκδοση του 1931, με την διαφορά ότι η ιστορία διαδραματίζεται από το Βερολίνο στο Λος Άντζελες και αλλάζει το όνομα του δολοφόνου από αυτό του Χανς Μπέκερτ σε Μάρτιν Χάροου. Και οι δύο εκδόσεις παρήχθησαν από τον Σέιμουρ Νέμπενζαλ, του οποίου ο γιος, Χάρολντ, ήταν συνεργάτης της παραγωγής του 1951.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια σειρά από δολοφονίες μικρών κοριτσιών έχουν αναστατώσει την κοινωνία του Λος Άντζελες και η αδυναμία εντοπισμού του δράστη επιφέρει κύμα αντιδράσεων και οργής των πολιτών κατά της αστυνομίας, η οποία θα περιοριστεί μόνο σε μία σειρά συστάσεων προς τους γονείς για την προστασία των παιδιών τους. Βαθύτατα ενοχλημένος ο δήμαρχος της πόλης θα πιέσει τον Αρχηγό της αστυνομίας και θα απαιτήσει τον άμεσο εντοπισμό και σύλληψη του δράστη. Η αστυνομία θα απαντήσει με συνεχείς επιδρομές και εφόδους σε διάφορα μπαρ, καταγώγια και ύποπτα καταστήματα ελπίζοντας να βρει τα ίχνη του δολοφόνου. Οι ενέργειες αυτές της αστυνομίας όμως θα πλήξουν άμεσα την εύρυθμη λειτουργία της τοπικής μαφίας και του υποκόσμου ευρύτερα. Και παρόλο που ο τοπικός Τύπος δεν ασχολείται πλέον μαζί τους, οι δουλειές τους ωστόσο θα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Τότε ο αρχηγός του εγκληματικού συνδικάτου Τσάρλι Μάρσαλ θα αποφασίσει ότι επιβάλλεται να βρουν αυτοί οι ίδιοι τον δολοφόνο των παιδιών για να σταματήσουν οι επιδρομές της αστυνομίας στις επιχειρήσεις τους. Έχοντας στη διάθεση του το πολυδαίδαλο δίκτυο του υποκόσμου, θα εντοπίσει τον δράστη να κρύβεται παγιδευμένος στο περίφημο κτίριο Μπράντμπουρι. Τότε με μία εντυπωσιακή εισβολή τα μέλη του υποκόσμου θα τον βρουν και θα τον απαγάγουν με πρόθεση να τον παραδώσουν στην αστυνομία, αφού όμως πρώτα συμφωνήσουν ο Τύπος να μην ασχολείται με τις δουλειές τους.
Ο ψυχωτικός δολοφόνος Μάρτιν Χάροου κατά την διάρκεια της κράτησης του από τη μαφία θα οδηγηθεί σε ένα άτυπο δικαστήριο αποτελούμενο από κάθε είδους κακοποιό του υπόκοσμου. Κατά την συγκλονιστική ομολογία του και κάτω από τον κίνδυνο του λιντσαρίσματος, θα προσπαθήσει να δικαιολογήσει τις πράξεις του, αναφερόμενος στην παιδική του ζωή.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ντέιβιντ Γουέιν ως Μάρτιν Χάροου
- Χάουαρντ Ντα Σίλβα ως Επιθεωρητής Κάρνεϊ
- Λούθερ Άντλερ ως Νταν Λάνγκλεϊ
- Μάρτιν Γκάμπελ ως Τσάρλι Μάρσαλ
- Στηβ Μπρόντι ως Ντετέκτιβ Μπέκερ
- Ρέιμοντ Μπαρ ως Πότσι
- Γκλεν Άντερς ως Ρίγκερτ
- Κάρεν Μόρλεϊ ως κυρία Κόστερ
- Νόρμαν Λόιντ ως Σούτρο
- Γουόλτερ Μπαρκ ως Μακμάχαν
- Ρί Έιντζελ ως Αρχηγός αστυνομίας Ρίγκαν
- Μπένι Μπαρτ ως Τζάνσεν
- Λέοναρντ Μπρέμεν ως Λεμπρέ
- Τζιμ Μπάκους ως ο δήμαρχος
- Τζάνιν Περό ως μικρό κορίτσι
- Φράνσις Κάραθ ως μικρό κορίτσι
- Ρόμπιν Φλέτσερ ως Έλσι Κόστερ
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γερμανός παραγωγός Σέιμουρ Νέμπενζαλ διατήρησε τα δικαιώματα, όταν έφυγε από τη Ναζιστική Γερμανία και άρχισε να κάνει ταινίες στο Χόλυγουντ, κατά κύριο λόγο «B Movies» για τα μεγάλα στούντιο και ανεξάρτητες εταιρείες χαμηλού προϋπολογισμού. Ο Νέμπενζαλ αποφάσισε το 1950 να ξαναδημιουργήσει τον δράκο του Ντίσελντορφ, στο Λος Άντζελες - ίσως εμπνευσμένος από την αντικομμουνιστική μαζική υστερία που κυριαρχούσε τότε στη χώρα - και πλησίασε τον Λανγκ για να το σκηνοθετήσει, αλλά ο Λανγκ ήταν απογοητευμένος και εξοργισμένος από την ιδέα οποιουδήποτε να ξανακάνει μια ταινία που θεωρούσε το αριστούργημά του. Στη συνέχεια, ο Νέμπενζαλ πλησίασε έναν άλλο απόδημο Γερμανό σκηνοθέτη, τον Ντάγκλας Σερκ, ο οποίος τον απέρριψε. Ωστόσο ο Τζόζεφ Λόουζι, ανέλαβε την σκηνοθεσία, παρά την υποψία ότι ήταν Κομμουνιστής από το FBI και την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Δραστηριοτήτων. Το cast του Λόουζι περιελάμβανε ηθοποιούς που υπήρχαν επίσης υπόνοιες.[1] Ο Λόουζι αργότερα έφυγε από τις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο για να κάνει ταινίες εκεί, συνεργαζόμενος με τον συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ.[2]
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν κυκλοφόρησε η ταινία, ένας ανώνυμος κριτικός στο Variety έγραψε: «Ο Ντέιβιντ Γουέιν, ως δολοφόνος μικρών παιδιών, είναι αποτελεσματικός και πειστικός. Ο Λούθερ Άντλερ, ως αλκοολικός δικηγόρος μέλος μιας συμμορίας γκάνγκστερ, αποδίδει μια εξαιρετική παράσταση, όπως και ο Μάρτιν Γκάμπελ, ως αρχηγός της συμμορίας, και ο Χάουαρντ ντα Σίλβα και ο Στιβ Μπρόντι ως αξιωματικοί της αστυνομίας... Η σκηνοθεσία του Τζόζεφ Λόουζι έχει καταλάβει το τρομακτικό θέμα με επιδεξιότητα».[3] Ο Γουέιν έλαβε ιδιαίτερα καλές κριτικές.[2]
Ο Φριτς Λάνγκ παρατήρησε ότι η κυκλοφορία της ταινίας του 1951 κέρδισε την πρωτότυπη του 1931 η οποία είχε και τις καλύτερες κριτικές της καριέρας του.[2]
Λογοκρισία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο δράκος του Λονδίνου δέχθηκε μποϊκοτάρισμα σε ορισμένες πόλεις λόγω των πολιτικών απόψεων του σκηνοθέτη Λόουζι.[1] Η ταινία χαρακτηρίστηκε από τους λογοκριτές του Οχάιου ως απαράδεκτη για δημόσια προβολή. Στο τέλος του 1953, οι παραγωγοί της ταινίας προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ , και το 1954 η ταινία εγκρίθηκε για προβολή στο Οχάιο χωρίς περικοπές.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Muller, Eddie (April 28, 2019) Intro to the Turner Classic Movies presentation of M
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Muller, Eddie (April 28, 2019) Outro to the Turner Classic Movies presentation of M
- ↑ Variety film review (1951); accessed July 17, 2013.
- ↑ Staff (January 1, 1954). «High Court to See Two Banned Films / Appeals From Rulings on 'M' and 'La Ronde' Call States' Action Unconstitutional». The New York Times. https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1954/01/01/83743609.html?pageNumber=15. Ανακτήθηκε στις February 17, 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο δράκος του Λονδίνου στην IMDb (Αγγλικά)
- Ο δράκος του Λονδίνου στο AllMovie (Αγγλικά)
- Ο δράκος του Λονδίνου στο TCMDB (Αγγλικά)
- Ο δράκος του Λονδίνου στο AlloCine (Γαλλικά)
- Ο δράκος του Λονδίνου στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου
