Ο Οδυσσέας στην Αυλή του Αλκίνοου
Ο Οδυσσέας στην Αυλή του Αλκίνοου είναι μια ελαιογραφία σε καμβά του Φραντσέσκο Άγιετς, ζωγραφισμένος μεταξύ 1814 και 1816. Επί του παρόντος βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο του Καποντιμόντε στη Νάπολη. Η παραγγελία έγινε για τον Ζοακίμ Μυρά από τον υπουργό Εσωτερικών της Νάπολης Τζουζέπε Ζουρλό, με διαστάσεις, τιμή και θέμα που καθορίστηκαν από τον προστάτη και προστάτη του Άγιετς, Λεοπόλντο Τσικονιάρα, πρόεδρο της Ακαδημίας της Βενετίας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 17 Μαρτίου 1814, όταν βρισκόταν ακόμα στη Φλωρεντία, ο Άγιετς έλαβε μια επιστολή από τον Τζουζέπε Ζουρλό, τον Υπουργό Εσωτερικών της Νάπολης, ο οποίος του ανέθεσε να ζωγραφίσει έναν πίνακα για τον Ζοακίμ Μυρά που θα τοποθετούνταν στο Ανάκτορο του Καποντιμόντε . Το θέμα, οι διαστάσεις και η τιμή του πίνακα έπρεπε να καθοριστούν κατά την κρίση του Λεοπόλντο Τσικονιάρα, προέδρου της Ακαδημίας της Βενετίας και προστάτη του νεαρού Άγιετς, στον οποίο χορηγήθηκε «μια επιταγή πενήντα ρωμαϊκών σκούδων μηνιαίως για ένα έτος από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εσωτερικών Νεάπολης για λογαριασμό της τιμής που θα καθοριζόταν μετά την ολοκλήρωση του έργου». Ωστόσο, ο Άγιετς ολοκλήρωσε τον πίνακα μετά το τέλος της ναπολεόντειας εποχής και την άνοδο των Βουρβόνων στο θρόνο της Νάπολης. Ο Φερδινάνδος Δ', παρόλο πο ανέστειλε τη μηνιαία χρηματοδότησή του, συμφώνησε να αγοράσει τον πίνακα, ο οποίος συμπεριλήφθηκε στις βασιλικές συλλογές του Μουσείου του Καποντιμόντε, όπου εκτίθεται ακόμη και σήμερα. [1]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το θέμα είναι παρμένο από την Οδύσσεια του Ομήρου . Ο Άγιετς, μάλιστα, επιλέγει να υποδυθεί τον Οδυσσέα ενώ τον υποδέχονται φιλόξενα στο παλάτι του Αλκίνοου, βασιλιά των Φαιάκων. Ακούγοντας τα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου που τραγουδά ένας ποιητής, ο Οδυσσέας συγκινείται και μέσα από δάκρυα αποκαλύπτει την ταυτότητά του, αρχίζοντας έτσι να αφηγείται τις ατυχίες του. Οι Φαίακες, λυπούμενοι τις κακοτυχίες του, αποφασίζουν να τον βοηθήσουν φέρνοντάς τον πίσω στο σπίτι με τα πληρώματά τους. Η στιγμή που περιγράφει ο ζωγράφος είναι ακριβώς εκείνη που ο Οδυσσέας, συγκινημένος, καλύπτει το πρόσωπό του με τα δικά του ρούχα κάτω από το συμπονετικό βλέμμα των κατοίκων του νησιού. [1]
Τόσο το θέμα του καμβά, βγαλμένο από το ομηρικό ρεπερτόριο, όσο και η αρχιτεκτονική μνημειακότητα του φόντου (με τους χαρακτήρες σχεδόν να επισκιάζονται από τις πανίσχυρες αυλακωτές δωρικές στήλες) αποκαλύπτουν τον στοχαστικό προβληματισμό του Άγιετς στα κλασικά και νεοκλασικά αρχέτυπα. [2] Από τις σημαντικότερες εικονογραφικές αναφορές πρέπει να αναφέρουμε τους καμβάδες του Βινσένζο Καμουτσίνι, τη νεκρική στήλη του Τζοβάνι Βολπάτο του Αντόνιο Κανόβα (για τις μορφές που κάθονται στα αριστερά), τις γκραβούρες του Τζον Φλάξμαν (για το σύνθετο σκηνικό), τη Σχολή των Αθηνών του Ραφαήλ (υπάρχει ένα σχεδόν κυριολεκτικό απόσπασμα για το αγόρι που κάθεται στη σκάλα στα δεξιά) και τις Ιστορίες της Αγίας Σεσίλια του Ντομενικίνο . [3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Francesco Hayez. Silvana.
- ↑ «Ulisse alla corte di Alcinoo». Museo di Capodimonte. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «La vita e le opere di Francesco Hayez». ArteDossier.