Ούγος ο Αββάς (υιός του Κορράδου)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ούγος ο Αββάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ος αιώνας |
| Θάνατος | 12 Μαΐου 886 Ορλεάνη |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κορράδος Α΄ του Ωσέρ και Αδελαΐδα του Τουρ |
| Αδέλφια | Κορράδος Β΄ της Βουργουνδίας Βέλφος Β´ |
| Συγγενείς | Ροβέρτος ο Ισχυρός, Εύδης Α΄ της Γαλλίας και Ροβέρτος Α΄ της Γαλλίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Παλαιών Γουέλφων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας (864–870) Αββάς του Σαιν-Μαρτέν της Τουρ (866–886) Αββάς του Σαιν-Βαστ του Αράς (874) Αββάς του Σαιντ-Αινιάν της Ορλεάν (876–886) Αββάς του Σαιν-Ζυλιέν του Οσέρ (877–886) |
Ο Ούγος ο ηγούμενος (γερμ.: Hugh, πέθανε στις 12 Μαΐου 886) μέλος του Οίκου των Παλαιών Γουέλφων ήταν αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας 864, Μαρκήσιος της Βρετάνης (866 - 886) και ηγούμενος του Αββαείου του Σαιν-Ζερμαίν στο Οσέρ. Προερχόταν από τον .
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του Κορράδου Α΄ κόμη του Ωσέρ, Άαργκαου & Παρισιού και της Αδελαΐδας, κόρης του Ούγου κόμη του Τουρ.
Όταν το 864 απεβίωσε ο πατέρας του η μητέρα του έκανε δεύτερο γάμο με τον Ροβέρτο τον ισχυρό αξιωματούχο του Καρόλου Β΄ της Δυτικής Φραγκίας.
Ο Ούγος εισήλθε σε μονή και ανεδείχθη ηγούμενος του αββαείου του Σαιν-Ζερμαίν στο Ωσέρ (Auxerre). Παρά τους όρκους του, δεν ήταν ειρηνικός και στοχαστικός μοναχός, αλλά η επιτομή του πολεμιστή. Ο Κάρολος Β΄ τον έστειλε σε στρατιωτική αποστολή στο Νιβερναί. Παρατηρεί κανείς την τάση των κληρικών να υποστηρίζουν τη δυναστεία ενάντια στους υποτελείς. Ο Ούγος υποδέχθηκε τον Κάρολο Β΄, όταν αυτός διέφυγε το 858 την εισβολή του αδελφού του Λουδοβίκου Β΄ της Ανατολικής Φραγκίας· οι υποτελείς του αρνήθηκαν την επικουρία τους και εξεγέρθηκαν υπό τον Ροβέρτο τον ισχυρό. Επικράτησε ο Ροβέρτος, που εξόρισε τον Ούγο στη Λοθαριγγία· εκεί έγινε αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας το 864, αλλά τελικά κλήθηκε πίσω στη Γαλλία.
Το 866 ο Ροβέρτος απεβίωσε και ο Ούγος έλαβε τις προηγούμενες ηγουμενίες του, όπως τού Νουαρμουτιέ και του Σαιν-Μαρτίν ντε Τουρ, κομητείες, όπως της Τουρ και τη μαρκιωνία μεταξύ του Σεν (Σηκουάνα) και Λουάρ (Λίγηρα) στη Νευστρία. Οι γιοί του Ροβέρτου, Όντο και Ροβέρτος Α΄ κληρονόμησαν μόνο το Μπως και το Τουραίν. Αν και ο Ούγος ήταν αντίπαλος του Ροβέρτου όσο εκείνος ζούσε, τώρα έγινε κηδεμόνας των τέκνων τού Ροβέρτου. Ήταν προικσμένος με μεγάλο πολιτικό ταλέντο και πολέμησε τους Βίκινγκς δραστήρια. Ήταν ο πρωθιερέας της Αυλής και ένας από τους κύριους υπουργούς του Λουδοβίκου Γ΄ της Δυτικής Φραγκίας και του συμβασιλιά αδελφού του Καρλομάν Β΄ (εγγονών του Καρόλου Β΄).
Προσπάθησε να κρατήσει τη συμμαχία που είχαν οι Καρολίδες μεταξύ τους ενάντια στους Βίκινγκς. Ένωσε όλα τα επιμέρους βασίλεια των Καρολιδών ενάντια στον σφετεριστή Μπόζο της Προβηγκίας. Υποστήριξε τον Κάρολο Γ΄ (τρίτο αδελφό των Λουδοβίκου Γ΄ και Καρλομάν Β΄) στη διαδοχή του το 884 στη Δυτική Φραγκία, αλλά απεβίωσε πριν μπορέσει να συνδράμει στην πολιορκία του Παρισιού του 885-886.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- MacLean, Simon. Kingship and Politics in the Late Ninth Century: Charles the Fat and the end of the Carolingian Empire. Cambridge University Press: 2003.
|