Ουρράκα του Λεόν
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
.svg)
Η Ουρράκα του Λεόν ή Ουρράκα η Τολμηρή (Μπούργος, 1079 - 8 Μαρτίου 1126) ήταν Βασίλισσα της Καστίλης, του Λεόν και της Γαλικίας (1109 - 1126) και διεκδίκησε τον αυτοκρατορικό τίτλο σαν βασίλισσα ολόκληρης της Ιβηρικής και ολόκληρης της Γαλικίας.[5][6] Η Ουρράκα μέλος του Οίκου των Χιμένεθ ήταν κόρη του Αλφόνσου ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης από την δεύτερη σύζυγο του Κωνσταντία της Βουργουνδίας. Ήταν διάδοχος στο Βασίλειο της Καστίλης μέχρι την χρονιά που αναγνώρισε ο πατέρας της τον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό της Σάντσο Αλφόνσεθ (1107). Με τον θάνατο του αδερφού της το 1108 έγινε ξανά διάδοχος και έπειτα βασίλισσα.
Πρώτος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η θέση της Ουρράκας σαν διάδοχος οδήγησε τον πατέρα της στην απόφαση να την παντρέψει με άντρα που θα μπορούσε να του εξασφαλίσει κατάλληλες συμμαχίες πέρα από τα Πυρηναία, επέλεξε τον Ραϋμόνδο της Βουργουνδίας.[7] Η συγγραφέας Μπέρναρντ Ράιλι (γεν. το 1925) σημειώνει ότι ο αρραβώνας της έγινε όταν ήταν η ίδια οκτώ ετών αλλά ο γάμος της δεν έγινε πριν τα 13 της αφού στο μεταξύ ήταν υπό κηδεμονία. Η εγκυμοσύνη και η αποβολή της σε ηλικία 14 ετών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο γάμος της έγινε την προηγούμενη χρονιά. Η Ουρράκα γέννησε στην συνέχεια την Σάντσα Ραϋμoύνδεθ και τον Αλφόνσο Ραϋμούνδεθ που θα γίνει ο μετέπειτα Αλφόνσος Ζ΄ του Λεόν και της Καστίλης, ο Ραϋμόνδος πέθανε (1107) και η Ουρράκα έμεινε χήρα με δυο μικρά παιδιά. Ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός της και διάδοχος του πατέρα της, Σάντσο Αλφόνσεθ, έπεσε στην "μάχη του Ουκλές" (1108), ο πατέρας της ένωσε τα βασίλεια της Καστίλης και του Τολέδο και την ανακήρυξε διάδοχο.
Δεύτερος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ευγενείς ζήτησαν από τον πατέρα της να την παντρέψει ξανά για να την αναγνωρίσουν, έκαναν πολλές προτάσεις όπως ο Γκόμεθ Γκονζάλεθ ή ο Πέδρο Γκονζάλεθ ντε Λάρα. Ο Αλφόνσος ΣΤ΄ σκέφτηκε ότι ένας ανεπιθύμητος δεύτερος γάμος θα δημιουργούσε μεγαλύτερες εχθρότητες, αποφάσισε να παντρέψει την Ουρράκα με τον Αλφόνσο τον Μαχητή κάτι που οδήγησε στην ένωση του Βασιλείου της Καστίλης και του Λεόν με το Βασίλειο της Αραγωνίας. Οι διαπραγματεύσεις για τον γάμο συνεχίστηκαν μέχρι την εποχή που πέθανε ο πατέρας της και έγινε βασίλισσα (1109). Οι ευγενείς σύμφωνα με την Μπέρναρντ Ράιλι δεν ήθελαν τον γάμο επειδή φοβόντουσαν τις εξουσίες του Αλφόνσου του Μαχητή και το ενδεχόμενο να ενσωματώσει την Καστίλη στο Βασίλειο της Αραγωνίας. Η Ουρράκα που σεβόταν ωστόσο την μνήμη του πατέρα της, συνέχισε να διαπραγματεύεται τον γάμο χωρίς να υπολογίζει την αντίδραση των ευγενών. Ο Ερρίκος της Βουργουνδίας (Κόμης της Πορτογαλίας) δήλωσε στην Ουρράκα την στήριξη του και η ίδια τέλεσε τον γάμο της στο κάστρο Μονθόν ντε Κάμπος με κουμπάρο τον φύλακα του κάστρου Πέδρο Ανσούρεθ. Οι ευγενείς ωστόσο εξακολουθούσαν να υποτιμούν την Ουρράκα και της ζητούσαν να διαλύσει τον γάμο της.
Αντιδράσεις ευγενών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο νέος γάμος της Ουρράκας έφερε πολλές εξεγέρσεις στην Γαλικία, οι ευγενείς ήρθαν σε σύγκρουση με την ετεροθαλή αδελφή της Θηρεσία, κόμισσα της Πορτογαλίας και τον σύζυγο της Ερρίκο κόμη της Πορτογαλίας.[8] Οι ευγενείς πίστευαν ότι όταν η Ουρράκα αποκτήσει γιο από τον δεύτερο γάμο θα αμφισβητηθούν τα δικαιώματα του Αλφόνσου Ραϋμούνδεθ. Το βασιλικό ζεύγος υπέγραψε συνθήκη με την οποία ο ένας αποκτούσε κυριαρχία στο βασίλειο του άλλου, σε περίπτωση που δεν έκαναν παιδιά ο ένας σύζυγος θα κληρονομούσε τον άλλο που θα πέθαινε πρώτος. Η αριστοκρατία της Γαλικίας χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα : το πρώτο με αρχηγό τον Ντιέγο Γκελμίρεθ, αρχιεπίσκοπο του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα που υποστήριζε τον Αλφόνσο ως διάδοχο της Ουρράκας, ενώ το δεύτερο υποστήριζε την ανεξαρτησία της Γαλικίας από τον Αλφόνσο. Μια τρίτη ομάδα που αντιτάχθηκε στον γάμο της βασίλισσας εμφανίστηκε υπό την ηγεσία του κόμη Γκόμεθ Γκονζάλεθ. Ο Αλφόνσος Α΄ φοβήθηκε έντονα ότι θα χάσει την εξουσία και άρχισε να διορίζει σε ψηλές θέσεις ευγενείς από την Αραγωνία και την Ναβάρρα. Ο κόμης της Τράμπας ξεκίνησε εξέγερση στην Γαλικία για να υποστηρίξει τα κληρονομικά δικαιώματα του Αλφόνσου Ραϋμούνδεθ, ο Αλφόνσος Α΄ κινήθηκε με τον στρατό του και νίκησε τους επαναστάτες στο κάστρο του Μοντερρόσο (1110).
Διαζύγιο και σύγκρουση με τον Αλφόνσο Α΄[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εξέγερση της Γαλικίας έδειξε σύντομα τις μεγάλες αντιθέσεις ανάμεσα στον βασιλιά και την βασίλισσα που θα καταλήξει τα επόμενα χρόνια σε εμφύλιο. Οι σχέσεις της βασίλισσας με τον Αλφόνσο Α΄ επιδεινώθηκαν άσχημα, τον Μάιο του 1110 η Ουρράκα τον κατηγόρησε για σωματική κακοποίηση και τον χώρισε. Η Ουρράκα έμεινε επίσης δυσαρεστημένη έντονα από την εκτέλεση ενός πιστού στρατιώτη της στην Γαλικία και γνώριζε από πρώτο χέρι ότι όλη η εχθρότητα της αριστοκρατίας για τον δεύτερο γάμο θα έβγαινε τελικά σε βάρος της. Η μεγάλη διάσταση στις σχέσεις της Ουρράκας και του Αλφόνσου Α΄ οδήγησε σε πόλεμο ανάμεσα στο βασίλειο της Καστίλης - Λεόν και το βασίλειο της Αραγωνίας. Ο Αλφόνσος Α΄ της Αραγωνίας συμμάχησε με τον Ερρίκο της Πορτογαλίας και νίκησαν τα στρατεύματα της Καστίλης στην μάχη της Καντεσπίνα στην οποία έπεσε ο ερωμένος της βασίλισσας Γκόμεθ Γκονζάλεθ. Η Ουρράκα τον αντικατέστησε σε όλα τα αξιώματα με τον Πέδρο Γκονζάλεθ ντε Λάρα με τον οποίο έκανε δυο παιδιά : την Ελβίρα Πέρεθ ντε Λάρα (1112 - 1174) που παντρεύτηκε δυο φορές και τον Πέδρο Φρουαλάθ ντε Τράμπα (1114 - 1156). Το διαζύγιο ανάμεσα στον Αλφόνσο Α΄ και την Ουρράκα βγήκε στα τέλη του 1112. Η Ουρράκα ανέκτησε το Βασίλειο των Αστουριών, το Βασίλειο του Λεόν και την Γαλικία ενώ ο Αλφόνσος ανέκτησε ένα σημαντικό μέρος από το βασίλειο της Καστίλης που κυριαρχούσε η πρώην σύζυγος του. Η αδελφή της Ουρράκας Θηρεσία και ο σύζυγος της Ερρίκος της Πορτογαλίας κατείχαν την Θαμόρα και την Εξτρεμαδούρα. Οι σημαντικές επεκτάσεις απέναντι στους μουσουλμάνους της Ιβηρικής θα είναι το μεγαλύτερο προσόν στην εξωτερική πολιτική της Ουρράκας.
Ιστορικές γνώμες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συγγραφέας Μπέρναρντ Ράιλι (γεν. το 1925) γράφει ότι οι βασικοί στόχοι τους Ουρράκας ήταν να εξασφαλίσει την κληρονομιά του πατέρα της και να την κληροδοτήσει στον γιο της. Η πολιτική και τα γεγονότα που ακολούθησαν την βασιλεία του πατέρα της ευνόησαν σημαντικά την ίδια, ο πατέρας της μπόρεσε να εξασφαλίσει την νόθη ετεροθαλή αδελφή της με σημαντικά μερίδια ώστε να κυβερνήσει η Ουρράκα ανενόχλητη. Η "Ιστορία Κομποστελάνα" χαρακτηρίζει την Ουρράκα συνετή, μοντέρνα και λογική, η Ράιλι μεταφράζοντας την "Ιστορία Κομποστελάνα" γράφει ότι η Ουρράκα αδικείται από το φύλλο της, δεν είχε τις γυναικείες αδυναμίες και την συγκρίνει με την Ιεζάβελ. Είχε πολλές σχέσεις με ευγενείς και έκανε νόθα παιδιά κάτι που δείχνει ότι είχε πλήρως τον έλεγχο του βασιλείου και μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις σχέσεις της για να κερδίσει συμμάχους.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 8. Σάντσο Γκαρθές Γ΄ της Παμπλόνα | ||||||||||||||||
| 4. Φερδινάνδος Α΄ του Λεόν | ||||||||||||||||
| 9. Μουνιαδόνα της Καστίλης | ||||||||||||||||
| 2. Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης | ||||||||||||||||
| 10. Αλφόνσος Ε΄ του Λεόν | ||||||||||||||||
| 5. Σάντσα του Λεόν | ||||||||||||||||
| 11. Ελβίρα Μενένδεθ (απεβ. 1022) | ||||||||||||||||
| 1. Ουρράκα του Λεόν | ||||||||||||||||
| 12. Ροβέρτος Β΄ της Γαλλίας | ||||||||||||||||
| 6. Ροβέρτος Α΄ της Βουργουνδίας | ||||||||||||||||
| 13. Κωνσταντία της Αρλ | ||||||||||||||||
| 3. Κωνσταντία της Βουργουνδίας | ||||||||||||||||
| 7. Ελένα/Ελίε του Σεμύρ-αν-Μπριοναί | ||||||||||||||||
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118803565. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 p11332.htm#i113318. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Альфонсъ» (Ρωσικά)
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ The actual title in the text is Queen of Spain (Ispanie regina), a title analogous to that of Imperator totius Hispaniae, according to Bernard F. Reilly
- ↑ https://books.google.es/books?id=uqp7mHCeen0C&pg=PA39&dq=&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
- ↑ Klapisch-Zuber, Christine; A History of Women: Book II Silences of the Middle Ages, The Belknap Press of Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts, London, England. 1992, 2000 (5th printing). Chapter 6, "Women in the Fifth to the Tenth Century" by Suzanne Fonay Wemple, pg 74. Spanish law allowed women to inherit land and title. According to Wemple, Visigothic women of Spain and Aquitaine could inherit land and title and manage it independently of their husbands, and dispose of it as they saw fit if they had no heirs, and represent themselves in court, appear as witnesses (over the age of 14), and arrange their own marriages over the age of twenty.
- ↑ Galician nobles feared their influence in the kingdom of Leon would be significantly lessened in favor of Alfonso I and his Aragonese nobles. One first factions was formed by the French clergy, who had been reinforced by the first marriage of Urraca and now feared losing their privileges. A second faction was formed by many Galician nobles, who jockeyed for influence with Castilians for influence at the Leonese court. They feared the center of power would shift further eastward if Urraca's marriage was honored.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Reilly, Bernard F. (1982). The Kingdom of Leon-Castilla under Queen Urraca. New York: Princeton University Press.
- Reilly, Bernard F. The Medieval Spains, 1993.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|