Ολουσεγκούν Ομπασάντζο
Ο Ολουσεγκούν Μάθιου Οκικιόλα Ογκουνμπόγιε Αρέμου Ομπασάντζο (αγγλ. Olusegun Matthew Okikiola Ogunboye Aremu Obasanjo[10][11], γενν. περ. 5 Μαρτίου 1937) είναι Νιγηριανός πρώην στρατηγός και πολιτικός, που ήταν Πρόεδρος της Νιγηρίας από το 1999 μέχρι το 2007. Εθνικιστής από ιδεολογικής απόψεως, υπήρξε μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού (PDP) από το 1998 έως το 2015, και μέτα το 2018.
Γεννήθηκε στο χωριό Ιμπόγκουν-Ολαόγκουν σε αγροτική οικογένεια της φυλής Owu, κλάδου του Γιορούμπα, ο Ομπασάντζο εκπαιδεύθηκε σε μεγάλο βαθμό στην Αμπεοκούτα. Κατατάχθηκε στον Νιγηριανό Στρατό και ειδικεύθηκε στη μηχανική. Στη συνέχεια υπηρέτησε στη Δημοκρατία του Κονγκό, τη Βρετανία και την Ινδία, προαγόμενος στον βαθμό του ταγματάρχη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των αυτονομιστών της Μπιάφρα κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου της Νιγηρίας, αποδεχόμενος την παράδοσή τους το 1970. Το 1975, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα εγκαθίδρυσε μια χούντα με τον Ομπασάντζο ως μέρος της κυβερνώσας τριανδρίας. Μετά τη δολοφονία του ηγέτη της τριανδρίας Μουρτάλα Μουχάμεντ το επόμενο έτος, το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο[12] διόρισε τον Ομπασάντζο ως αρχηγό του κράτους. Συνεχίζοντας τις πολιτικές του Murtala, ο Ομπασάντζο επέβλεψε περικοπές του προϋπολογισμού και την επέκταση της πρόσβασης στη δωρεάν σχολική εκπαίδευση. Ευθυγραμμίζοντας όλο και περισσότερο τη Νιγηρία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενίσχυσε επίσης την υποστήριξη ομάδων που αντιτίθεντο στην κυριαρχία της λευκής μειονότητας στη νότια Αφρική. Αφοσιωμένος στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο Ομπασάντζο επέβλεψε τις εκλογές του 1979 στις προεδρικές εκλογές της Νιγηρίας, μετά τις οποίες μετεβίβασε την εξουσία της Νιγηρίας στον νεοεκλεγέντα πολιτικό πρόεδρο Σέχου Σάγκαρι. Ο Ομπασάντζο στη συνέχεια αποσύρθηκε στην πόλη Ότα, όπου έγινε αγρότης, δημοσίευσε τέσσερα βιβλία και συμμετείχε σε διεθνείς πρωτοβουλίες για τον τερματισμό διάφορων αφρικανικών συγκρούσεων.
Το 1993 ο Σάνι Αμπάτσα ήρθε στην εξουσία με νέο πραξικόπημα. Ο Ομπασάντζο τον κατέκρινε ανοικτά και το 1995 συνελήφθη και καταδικάσθηκε ως μέλος συνωμοσίας για ανατροπή του νέου δικτάτορα, με τον ίδιο να δηλώνει αθώος. Στη φυλακή είχε μια χριστιανική αναγέννηση, με την αποδοχή του ρόλου της Θείας Πρόνοιας να επηρεάζει σημαντικά τη μετέπειτα κοσμοθεωρία του. Απελευθερώθηκε μετά τον θάνατο του Αμπάτσα το 1998. Ο Ομπασάντζο εισήλθε τότε στην εκλογική πολιτική, και έγινε υποψήφιος του PDP για τις προεδρικές εκλογές του 1999, τις οποίες κέρδισε. Ως πρόεδρος, αποπολιτικοποίησε τον στρατό, ενώ από την άλλη επεξέτεινε την αστυνομία και κινητοποίησε τον στρατό για την καταπολέμηση της εκτεταμένης εθνοτικής, θρησκευτικής και αποσχιστικής βίας. Απέσυρε τον στρατό της Νιγηρίας από τον Εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε και ιδιωτικοποίησε διάφορες δημόσιες επιχειρήσεις για να περιορίσει το αυξανόμενο χρέος της χώρας. Κατόρθωσε να επανεκλεγεί Πρόεδρος στις εκλογές του 2003. Επηρεασμένος από τις παναφρικανικές ιδέες, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του σχηματισμού της Αφρικανικής Ενώσεως και υπηρέτησε ως πρόεδρός της από το 2004 έως το 2006. Οι προσπάθειές του να αλλάξει το σύνταγμα για να καταργήσει τα όρια της προεδρικής θητείας ήταν ανεπιτυχείς και έφεραν κριτική. Μετά τη συνταξιοδότησή του, απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στη θεολογία σε ηλικία 80 ετών από το Εθνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Νιγηρίας.[13]
Ο Ομπασάντζο έχει περιγραφεί ως μία από τις μεγάλες προσωπικότητες της δεύτερης γενιάς των μετα-αποικιακών Αφρικανών ηγετών. Έλαβε επαίνους τόσο για την επίβλεψη της μετάβασης της Νιγηρίας στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία τη δεκαετία του 1970, όσο και για τις παναφρικανικές προσπάθειές του να ενθαρρύνει τη συνεργασία σε ολόκληρη την ήπειρο. Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι ήταν ένοχος διαφθοράς, ότι οι διοικήσεις του επέβλεπαν παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ότι ως πρόεδρος άρχισε να ενδιαφέρεται υπερβολικά για την εδραίωση και τη διατήρηση της προσωπικής του εξουσίας.[12][14][15]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6m917mv. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Olusegun-Obasanjo. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Felix S. Bethke: «Database of Cabinet Politics in Sub-Sahara Africa» (Αγγλικά)
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120262972. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ (Κινεζικά) Ministry of Education of the People's Republic of China. www
.moe . Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2019..gov .cn /s78 /A22 /xwb _left /moe _829 /tnull _44386 .html - ↑ www
.aasciences ..africa /fellow /he-chief-obasanjo-olusegun - ↑ Ρωσικό Πανεπιστήμιο της Φιλίας των Λαών.
- ↑ «Obasanjo's story, Aremu set to hit the stage». 13 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «Statement by Obasanjo to the United Nations» (PDF). Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2011.
- ↑ 12,0 12,1 «Olusegun Obasanjo | president of Nigeria | Britannica». www.britannica.com. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ Adegbite, Charles Segun (16 Δεκεμβρίου 2017). «At 80years, Obasanjo bags Ph.D in Theology». Successful People's World. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Nigeria needs more 'rebels', says Obasanjo». Punch Newspapers. 19 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «Olusegun Obasanjo | Biography, Age, & Facts | Britannica». www.britannica.com. 23 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2025.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Olusegun Obasanjo στο Wikimedia Commons