Οι εντιμότατοι φίλοι μου
Οι εντιμότατοι φίλοι μου (ιταλικά: Amici miei) είναι κομέντια αλά ιταλιάνα παραγωγής του 1975 σε σκηνοθεσία Μάριο Μονιτσέλι. Πρωταγωνιστούν οι Ούγκο Τονιάτσι, Φιλίπ Νουαρέ, Γκαστόν Μίσκιν και Αντόλφο Τσέλι.
Η ταινία αρχικά ήταν να σκηνοθετηθεί από τον Πιέτρο Τζέρμι αλλά, λόγω του πρόωρου θανάτου του, ο παραγωγός Άντρεα Ριτσόλι ανέθεσε την σκηνοθεσία στον Μάριο Μονιτσέλι, αναφέροντας ωστόσο το όνομα του Τζέρμι στους τίτλους της ταινίας με τις λέξεις "μια ταινία του Πιέτρο Τζέρμι" που ακολουθείται αργότερα από την φράση "σε σκηνοθεσία Μάριο Μονιτσέλι". Στο box office η ταινία ήρθε πρώτη το 1975 στη Ιταλία, μπροστά από Τα σαγόνια του καρχαρία του Στίβεν Σπίλμπεργκ με αποτέλεσμα να υπήρξουν δύο μεταγενεστέρες ταινίες, Οι εντιμότατοι φίλοι μου II το 1982 σκηνοθέτημενη επίσης από τον Μονιτσέλι και Οι εντιμότατοι φίλοι μου III του 1985 σε σκηνοθεσία Νάνι Λόι.
Όπως σε πολλές άλλες ταινίες του Μονιτσέλι, το κύριο θέμα των εντιμοτάτων φίλων είναι η φιλία, που φαίνεται από μια μάλλον πικρή άποψη. Η ταινία αναφέρει την ιστορία τεσσάρων φίλων αρχικά και στη συνέχεια και την προσθήκη του γιατρού Σασαρόλι, μέσης ηλικίας στη Φλωρεντία, οι οποίοι διοργανώνουν μαζί διάφορες φάρσες (αποκαλούμενες "τσιγγάνικες") σε μια συνεχή προσπάθεια παράτασης της παιδικής ηλικίας τους κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τους.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο κόμης Λέλο Μασέτι είναι ένας φτωχός ευγενής που δεν έχει κανένα μέσο για να στηρίξει την οικογένειά του, παρ' όλα αυτά όμως δεν παραιτείται από τις υψηλές απολαύσεις της ζωής και έχει μια 18χρόνη ερωμένη, την Τίτι. Ο δεύτερος της παρέας είναι ο δημοσιογράφος Τζόρτζιο Περότσι, ο οποίος είναι δυσαρεστήμενος από τη συζύγο του και τον γιο του και βρίσκει διέξοδο στην παρέα των φίλων του. Ο τρίτος της παρέας είναι ο αρχιτέκτων Ριμπάλντο Μελάντρι ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα να βρει την ιδανική συζύγο. Ο τετάρτος της παρέας είναι ο μαγαζάτορας Γκουίντο Νέκι, ο οποίος δεν αντέχει την δουλειά που κάνει και προτιμά να περνά τον χρόνο του με τους φίλους του.
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, οι τεσσέρις φίλοι σχετίζονται με έναν διάσημο, στρατιωτικό χειρουργό, τον καθηγητή Άλφεο Σασαρόλι στην κλινική του οποίου η παρέα αναρρώνει μετά από τραυματισμούς μιας αποτυχημένης φάρσας. Ο Μελάντρι ερωτεύεται τη Ντονατέλα, σύζυγο του Σασαρόλι, λέγοντας "Έχω δει την Παναγία!", μόνο για να ανακαλύψει στη συνέχεια ότι η Ντονατέλα έχει ψυχολογικά προβλήματα.
Την πιο πετυχημένη φάρσα τους την κάνουν στον συνταξιούχο Νικολό Ρίτζι, στον οποίο υποδύονται τους μαφιόζους με ηγέτη τους τον Ντον Σασαρόλι και οι οποίοι έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με την αντίπαλη συμμορία των Μασσαλών. Μετά το τέλος μιας "άγριας συμπλοκής" με τους Μασσαλούς και τα καψόνια στον Ρίτζι, όλοι παίρνουν τον δρόμο για τα σπίτια τους, με τον Περότσι όμως να έχει μια ξαφνική αδιαθεσία, λίγο μετά την οποία θα πεθάνει. Η υπόλοιπη παρέα που βρίσκεται στο σπίτι του Περότσι στην άρχη θα νομίζει ότι πρόκειται για κάποια κακόγουστη φάρσα του.
Κατά τη διάρκεια της κηδείας του Περότσι, όλοι οι φίλοι του θα του αποτίσουν φόρο τιμής. Ο Μασέτι λέει στον ανυποψίαστο Ρίτζι ότι έβγαλαν από την μέση τον Περότσι επειδή ήταν προδότης της μαφίας. Ο Μελάντρι αρχίζει να φωνάζει, όχι από τη θλίψη, αλλά από το γέλιο, επειδή ο Ρίτζι πίστεψε την φάρσα. Ακόμα και οι φίλοι αρχίζουν να γελούν, σχεδόν ανίκανοι να ελέγξουν τον εαυτό τους. Ο Ρίτζι, πιστεύοντας ότι ο Μασέτι λέει την αλήθεια, μένει αποσβωλομένος.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ούγκο Τονιάτσι ως κόμης Λέλο Μασέτι
- Φιλίπ Νουαρέ ως Τζόρτζιο Περότσι
- Γκαστόν Μίσκιν ως Ραμπάλντο Μελάντρι
- Αντόλφο Τσέλι ως καθηγητής Σασαρόλι
- Όλγα Καρλάτου ως Ντονατέλα Σασαρόλι
- Ντούλιο Ντελ Πρέτε ως Γκουίντο Νέκκι
- Σίλβια Ντιονίσιο ως Τίττι
- Μπερνάρ Μπιλιέ ως Νικόλο Τζίγκι
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία ξεκίνησε να γυρίζεται από τον Πιέτρο Τζέρμι, ο οποίος δεν καταφέρε να την συνεχίσει λόγω του θανάτου του. Ο Μονιτσέλι, ο οποίος τον αντικατέστησε, μετέφερε το σύνολο των γυρισμάτων από τη Μπολόνια στη Φλωρεντία, καθώς ο σκηνοθέτης ανατράφηκε στην Τοσκάνη (πολλά από τα κόλπα που απεικονίζονται στην ταινία είναι στην πραγματικότητα εμπνευσμένα από κόλπα και φάρσες που έκανε ο ίδιος ο Μονιτσέλι κατά τη διάρκεια της εφηβείας του). Στην αρχική του έκδοση ο Φίλιπ Νουαρέ ονομάζεται Ρέντσο Μοντανιάνι, ο οποίος, στις συνέχειες, αντικατέστησε τον Ντελ Πρέτε ως Νέκι.
Η ταινία γυρίστηκε στη Φλωρεντία και το σημείο συνάντησης της παρέας ήταν ένα πραγματικό μπαρ στην Piazza Demidoff, κατά μήκος του ποταμού Άρνου, το οποίο στη συνέχεια ονομάστηκε Bar Amici Miei και ήταν γεμάτο με αφίσες της ταινίας. Τη δεκαετία του 1990 άλλαξε το όνομά του και εκσυγχρονίστηκε να γίνει αμερικάνικο μπαρ και να χάσει όλες τις συνδέσεις με την ταινία.
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβεία & Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Οργάνωση | Κατηγορία | Υποψήφιος | Αποτέλεσμα | Παρ. |
|---|---|---|---|---|
| Ιταλικές Χρυσές Σφαίρες | Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος | Ντούλιο Ντελ Πρέτε | Νίκη | |
| Νάστρο ντ' Αρτζέντο | Καλύτερη Παραγωγή | Αντρέα Ριτσόλι | Νίκη | [4] |
| Καλύτερη Σκηνοθεσία | Μάριο Μονιτσέλι | Υποψηφιότητα | ||
| Καλύτερος Α' Ανδρικός Ρόλος | Ούγκο Τονιάτσι | Υποψηφιότητα | ||
| Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος | Ντούλιο Ντελ Πρέτε | Υποψηφιότητα | ||
| Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος | Μιλένα Βουκόβιτς | Υποψηφιότητα | ||
| Καλύτερο Σενάριο | Πιέτρο Τζέρμι | Νίκη | ||
| Νταβίντ ντι Ντονατέλο | Καλύτερη Σκηνοθεσία | Μάριο Μονιτσέλι | Νίκη | |
| Καλύτερος Α' Ανδρικός Ρόλος | Ούγκο Τονιάτσι | Νίκη |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μολιτέρνο, Τζίνο (2009). The A to Z of Italian Cinema (στα Αγγλικά). Scarecrow Press. σελ. 520. ISBN 978-0810868960.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|