Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οι αστοί του Καλέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι αστοί του Καλέ στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη

Οι αστοί του Καλέ (πρωτότυπος τίτλος: Les Bourgeois de Calais) είναι ένα γλυπτό του Ογκίστ Ροντέν, φτιαγμένο σε 12 πρωτότυπα εκμαγεία και πολυάριθμα αντίγραφα. Το έργο τιμά ένα γεγονός κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, όταν το Καλέ, ένα γαλλικό λιμάνι στη Μάγχη, παραδόθηκε στους Άγγλους μετά από πολιορκία 11 μηνών. Ο δήμος του Καλέ ανέθεσε στον Ροντέν τη δημιουργία του γλυπτού το 1884 και το έργο ολοκληρώθηκε το 1889. [1] [2]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1346, ο βασιλιάς Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας, μετά τη νίκη στη μάχη του Κρεσί, πολιόρκησε το Καλέ, ενώ ο Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας διέταξε τους πολίτες να αντέξουν την πολιορκία με κάθε κόστος. Ο Φίλιππος δεν κατάφερε να άρει την πολιορκία και η πείνα ανάγκασε τελικά την πόλη να ζητήσει να παραδοθεί. [3]

Ο χρονικογράφος της εποχής Ζαν Φρουασάρ (περίπου 1337 – περ. 1405) αφηγείται μια ιστορία για το τι συνέβη στη συνέχεια: ο Εδουάρδος προσφέρθηκε να γλιτώσει τους πολίτες εάν παραδίδονταν σε αυτόν έξι από τους ηγέτες της πόλης, πιθανώς για να εκτελεστούν. Ο Εδουάρδος ζήτησε από τους ηγέτες να βγουν έξω φορώντας αγχόνες στο λαιμό τους και κουβαλώντας τα κλειδιά της πόλης και του κάστρου. Ένας από τους πλουσιότερους ηγέτες της πόλης, ο Ιστάς ντε Σεν Πιερ, προσφέρθηκε πρώτος και μαζί του ενώθηκαν άλλοι πέντε άρχοντες. Τη στιγμή εκείνη, ένα οδυνηρό μείγμα ήττας, ηρωικής αυτοθυσίας και αποδοχής του επικείμενου θανάτου, αποτύπωσε ο Ροντέν στο γλυπτό του, σε κάπως μεγαλύτερη κλίμακα. [4]

Σύμφωνα με την ιστορία του Φρουασάν, οι αστοί περίμεναν να εκτελεστούν, αλλά τους γλίτωσε τη ζωή η παρέμβαση της βασίλισσας της Αγγλίας, Φιλίππης του Αινώ, η οποία έπεισε τον σύζυγό της να δείξει έλεος υποστηρίζοντας ότι ο θάνατός τους θα ήταν κακός οιωνός για το αγέννητο παιδί της.

Σύνθεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δήμος του Καλέ είχε επιχειρήσει να στήσει ένα άγαλμα του Ιστάς ντε Σεν Πιερ, του ανώτερου κληρικού, από το 1845. Δύο προηγούμενοι καλλιτέχνες δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν το γλυπτό: ο Πιερ-Ζαν Νταβίντ ντ' Ανζέ λόγω του θανάτου του και ο Ογκίστ Κλενσινγκέ λόγω του γαλλοπρωσικού πολέμου. Το 1884, ο δήμος της πόλης κάλεσε αρκετούς καλλιτέχνες, μεταξύ αυτών και τον Ογκίστ Ροντέν, να υποβάλουν προτάσεις για το έργο. [5]

Το σχέδιο του Ροντέν, το οποίο περιελάμβανε και τις έξι φιγούρες και όχι μόνο τον ντε Σεν Πιερ, ήταν αμφιλεγόμενο. Το κοινό ένιωθε ότι του έλειπαν οι «ηρωικές αναφορές» που θεωρούνταν αναπόσπαστο μέρος της δημόσιας γλυπτικής. [1] Δεν ήταν σε πυραμιδική διάταξη και δεν περιείχε αλληγορικές φιγούρες. Προοριζόταν να τοποθετηθεί στο επίπεδο του εδάφους και όχι σε βάθρο. Οι Αστοί δεν παρουσίαζαν μια θετική εικόνα δόξας. Αντίθετα, έδειχναν «πόνο, αγωνία και μοιρολατρία». Για τον Ροντέν, αυτό ήταν ωστόσο ηρωικό, δείχνοντας τον ηρωισμό της αυτοθυσίας. [6]

Το 1895, το μνημείο εγκαταστάθηκε στο Καλέ σε ένα μεγάλο βάθρο μπροστά από το δημόσιο πάρκο Ρισελιέ, αντίθετα με την επιθυμία του γλύπτη, ο οποίος ήθελε τους σύγχρονους κατοίκους της πόλης «σχεδόν να πέφτουν πάνω» στις φιγούρες και να αισθάνονται αλληλεγγύη απέναντί τους. Αργότερα, έγινε πραγματικότητα το όραμά του, όταν το γλυπτό μεταφέρθηκε μπροστά από το νέο δημαρχείο του Καλέ, όπου τώρα στηρίζεται πάνω σε μια πολύ χαμηλότερη βάση. [7]

Εκμαγεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκμαγείο του γλυπτού στον Κήπο Γλυπτών Χέρσχορν της Ουάσιγκτον

Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία, δεν μπορούν να γίνουν περισσότερα από 12 πρωτότυπα εκμαγεία έργων του Ογκίστ Ροντέν. [8]

Το εκμαγείο του 1895 με τις έξι φιγούρες στέκεται ακόμα στο Καλέ. Τα υπόλοιπα πρωτότυπα εκμαγεία βρίσκονται στα παρακάτω σημεία:

Memorial Court, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ [13]

Αντίγραφα (μερών) του αγάλματος βρίσκονται στα εξής σημεία:

  • πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. [14] [15]
  • Γλυπτά όλων των μεμονωμένων μορφών (εκμαγεία από το 1984 έως το 1988) στο Νομαρχιακό Μουσείο Τέχνης, στι Σιζουόκα της Ιαπωνίας. [16]
    The Burghers of Calais, πτέρυγα Rodin, Νομαρχιακό Μουσείο Τέχνης Shizuoka
  • Μουσείο Τέχνης της Κομητείας του Λος Άντζελες στον Κήπο Γλυπτικής. [17]
  • Davidson College της Νότιας Καρολίνας, εκμαγείο του 1972. [18] [19]
  • Φιγούρα "The man with the key" ( Jean d'Aire ), στο πάρκο Sommerro στο Όσλο της Νορβηγίας. [20]

Γκαλερί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκμαγείο του Λονδίνου, με τα Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ στο βάθος
Εκμαγείο του Λονδίνου, με τα Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ στο βάθος 
Εκμαγείο στην Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας, Καμπέρα
Εκμαγείο στην Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας, Καμπέρα 
Εκμαγείο στο Kunstmuseum της Βασιλείας
Εκμαγείο στο Kunstmuseum της Βασιλείας 
Εκμαγείο στο Μουσείο Ροντέν της Φιλαδέλφειας
Εκμαγείο στο Μουσείο Ροντέν της Φιλαδέλφειας 
Εκμαγεία στο Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι
Εκμαγεία στο Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι 
Πλάκα που συνοδεύει το γλυπτό στο Victoria Tower Gardens του Λονδίνου
Πλάκα που συνοδεύει το γλυπτό στο Victoria Tower Gardens του Λονδίνου 
Εκμαγείο στο Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι
Εκμαγείο στο Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι 
Εκμαγεία στο Μουσείο Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη
Εκμαγεία στο Μουσείο Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη 
Εκμαγεία στο Μουσείο Ισραήλ, Ιερουσαλήμ
Εκμαγεία στο Μουσείο Ισραήλ, Ιερουσαλήμ 

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Linduff, David G. Wilkins, Bernard Schultz, Katheryn M. (1994). Art past, art present (2nd έκδοση). Englewood Cliffs, N.J.: Prentice Hall. σελίδες 454. ISBN 0-13-062084-X. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Burghers of Calais». The National Museum of Western Art. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2012. 
  3. ↑ Wagner, John A. (2006b). «Calais, Siege of (1346–1347)». Encyclopedia of the Hundred Years War. Woodbridge, Suffolk: Greenwood, σσ. 73–74. ISBN 978-0313327360. 
  4. ↑ Jiano (1970), pp. 69, 81; Laurent (1989), p. 82
  5. ↑ Jianou (1970), p. 69.
  6. ↑ Elsen (1963), p. 72; Laurent (1989), p. 82.
  7. ↑ Laurent (1989), p. 89.
  8. ↑ «Original bronze casts». Musée Rodin. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2022. 
  9. ↑ Hall, James (2003). «Auguste Rodin, The Burghers of Calais». Στο: Verdi, Richard, επιμ. Saved! 100 years of the National Art Collections Fund. Scala. σελίδες 128–33. 
  10. ↑ «The Burghers of Calais». The Metropolitan Museum of Art. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2012. 
  11. ↑ «Welcome – Plateau». plateau.or.kr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2013. 
  12. ↑ «With restructuring, a debate rages over Samsung's precious art collection». Hankyoreh. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2018. 
  13. ↑ «Burghers of Calais, (sculpture)». siris-artinventories.si.edu. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2025. 
  14. ↑ 35 works by Rodin, 7 by his contemporaries, given to Stanford Αρχειοθετήθηκε 2022-08-20 στο Wayback Machine., Stanford University News Service (13 July 1992)
  15. ↑ «Rodin: The Shock of the Modern Body | Cantor Arts Center Exhibitions». museum.stanford.edu. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2025. 
  16. ↑ RodinWingGuidebook.pdf (spmoa.shizuoka.shizuoka.jp)
  17. ↑ «Auguste Rodin bio profile». Collections Record Listing. Los Angeles County Museum of Art (LACMA). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2020. 
  18. ↑ «Davidson College Art Galleries». Davidson College Art Galleries. Davidson College. 21 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2016. 
  19. ↑ «Art on the Davidson College Campus». Auguste Rodin – Art on the Davidson College Campus. Davidson College Library. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2007. 
  20. ↑ «park, skulptur, Mannen med nøklene». oslobilder.no. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Elsen, Albert E. (1963). Rodin. New York: Museum of Modern Art.
  • Jianou, Ionel (1970, transl. Kathleen Muston and Geoffrey Skelding). Rodin. Paris: ARTED.
  • Laurent, Monique (1988, transl. 1989 by Emily Read). Rodin. New York: Konecky & Konecky.

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οι_αστοί_του_Καλέ&oldid=11095683"