Οι Επισκέπτες (ταινία, 1993)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι επισκέπτες
Les Visiteurs
ΣκηνοθεσίαΖαν-Μαρί Πουαρέ
ΠαραγωγήAlain Terzian
ΠρωταγωνιστέςΖαν Ρενό, Κριστιάν Κλαβιέ, Valérie Lemercier, Μαρί-Αν Σαζέλ, Isabelle Nanty[1], Αριέλ Σεμενόφ[1], Katja Weitzenböck[1], Michel Scourneau[1], Michel Peyrelon[1], Didier Bénureau[1], Pierre Aussedat[1], Claire Magnin[1], Jean-Paul Muel[1], Anna Gaylor[1], Thierry Liagre[1], Patrick Burgel[1], Jean-Pierre Clami[1], Pierre Vial[1], Christian Bujeau[1], Gérard Vivès[1] και Dominique Hulin[1]
ΜουσικήEric Lévi
ΦωτογραφίαJean-Yves Le Mener
ΜοντάζCatherine Kelber
Εταιρεία παραγωγήςStudioCanal
ΔιανομήGaumont Film Company και Netflix
Πρώτη προβολή1993
Διάρκεια107 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
ΓλώσσαΓαλλική γλώσσα
ΈπεταιThe Visitors II: The Corridors of Time

Οι επισκέπτες (γαλλικά: Les Visiteurs) είναι γαλλική κωμωδία φαντασίας που σκηνοθετήθηκε από τον Ζαν-Μαρί Πουαρέ και κυκλοφόρησε το 1993. Στην ταινία, ένας ιππότης του 12ου αιώνα και ο ακόλουθός του, μέσα από ένα ταξίδι στο χρόνο, μεταφέρονται στα τέλη του 20ού αιώνα και βρίσκονται στη σύγχρονη κοινωνία.[2]

Πρωταγωνιστούν οι Ζαν Ρενό, Κριστιάν Κλαβιέ και Βαλερί Λεμερσιέ.[3]

Οι επισκέπτες ήταν η ταινία με τα υψηλότερα κέρδη στη Γαλλία το 1993 και παραμένει η δέκατη τέταρτη γαλλική ταινία με τα υψηλότερα κέρδη. Η διαφήμιση για την ταινία χρησιμοποίησε τον υπότιτλο Ils ne sont pas nés d'hier (Δεν γεννήθηκαν χθες).

Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε σε δύο συνέχειες με τους ίδιους συντελεστές: Οι Επισκέπτες 2 (Les Couloirs du temps : Les Visiteurs 2) [4]το 1998 και μια δεύτερη συνέχεια Πάμε για Επανάσταση; (Les Visiteurs : La Révolution) το 2016. Επίσης, το 2001, κυκλοφόρησε το αμερικανο-γαλλικό ριμέικ με τίτλο Οι Περαστικοί (Les Visiteurs en Amérique). [5]

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Γαλλία, στο κάστρο της Ερμενονβίλ, στο νομό Ουάζ για τη σύγχρονη εποχή και στην πόλη Καρκασσόν για τη μεσαιωνική περίοδο.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο της Ερμενονβίλ

Το έτος 1123, ο Γάλλος ευγενής ιππότης Γκοντφρουά (Ζαν Ρενό) σώζει τη ζωή του αγαπημένου του κυρίαρχου, βασιλιά Λουδοβίκου ΣΤ΄ από το σπαθί ενός Άγγλου. Γι' αυτή τη γενναία πράξη του, ο βασιλιάς τον ονομάζει κόμη του Μονμιράιγ και του υπόσχεται για σύζυγο τη γυναίκα που αγαπά, την όμορφη Φρενεγόνδη (Βαλερί Λεμερσιέ), κόρη δούκα. Στο δρόμο του προς το κάστρο της μνηστής του, μια μάγισσα κάνει τον Γκοντφρουά να πιεί ένα μαγικό φίλτρο το οποίο του δημιουργεί παραισθήσεις και τον ωθεί να δολοφονήσει τον πατέρα της μελλοντικής του συζύγου. Για να επανορθώσει το σφάλμα του, ο Γκοντφρουά συμβουλεύεται τον μάγο Ευσέβιο, ο οποίος του δίνει ένα φίλτρο για να τον στείλει πίσω στο χρόνο, λίγη ώρα πριν σκοτώσει τον πεθερό του, ώστε να αναστρέψει τα γεγονότα. Όμως ο μάγος μπερδεύει το μαγικό του ξόρκι, στέλνοντας κατά λάθος τον Γκοντφρουά και τον πιστό υπηρέτη του Ζακούιγ (Κριστιάν Κλαβιέ) στο έτος 1992, όπου συναντούν τους απογόνους τους, σημερινούς ιδιοκτήτες του κάστρου Μονμιράιγ.

Ακολουθούν κωμικές σκηνές με βάση κυρίως την προσπάθεια των Επισκεπτών να αντιμετωπίσουν τις πολιτιστικές και τεχνολογικές αλλαγές, πέντε αιώνες μετά την εποχή τους και τις διαδοχικές γκάφες τους.

Όταν κατάλαβε περίπου τι του συνέβη, ο Γκοντφρουά αναζητά μόνο ένα πράγμα: να επιστρέψει στην εποχή του και να παντρευτεί τη μνηστή του . Αλλά η αποστολή θα είναι δύσκολη, καθώς η μακρινή του απόγονος Μπεατρίς πιστεύει ότι είναι ο εξάδελφός της Υμπέρ, ο οποίος είχε εξαφανιστεί εδώ και χρόνια, και ότι πάσχει από αμνησία.

Ο Γκοντφρουά θα βρει τελικά τον απόγονο του μάγου Ευσέβιου, ο οποίος θα του δώσει το φίλτρο για να επιστρέψει στη σωστή στιγμή της εποχής του. Αλλά ο υπηρέτης του, που εν τω μεταξύ συνάντησε τη Ζινέτ και θέλει να την παντρευτεί, δεν θέλει να φύγει και καταφέρνει να βάλει στη θέση του τον απόγονό του Ζακάρ. Ο Γκοντφρουά επιστρέφει στο 1123 έγκαιρα και το τόξο του δεν σκοτώνει τον πατέρα της μνηστής του αλλά τη μάγισσα που προκάλεσε ολόκληρη την ιστορία. Ο μπερδεμένος Ζακάρ βρίσκεται στο παρελθόν παγιδευμένος στο ρόλο του υπηρέτη του Γκοντφρουά καθώς ο Γκοντφρουά φεύγει με τη Φρενεγόνδη

Οι διάδρομοι του χρόνου όμως είναι πλέον πολύ ανοιχτοί, κάτι που αποτελεί την πλοκή του δεύτερου επεισοδίου: Les Couloirs du temps : Les Visiteurs 2 ( Οι Επισκέπτες 2) του 1998.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]