Οικία των Ρόμπεφ
Συντεταγμένες: 41°06′44.33″N 20°47′46.5″E / 41.1123139°N 20.796250°E
| Οικία των Ρόμπεφ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αρχιτεκτονική κατασκευή και μουσείο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°6′44″N 20°47′47″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Οχρίδα και Δήμος Οχρίδας |
| Χώρα | Βόρεια Μακεδονία |
| Έναρξη κατασκευής | 1825 |
| Προστασία | heritage site in North Macedonia |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Οικία των Ρόμπεφ[1] (Куќа на Робевци) είναι διάσημο και ιστορικό κτίριο στην Οχρίδα της Βόρειας Μακεδονίας. Ανεγέρθηκε στην σημερινή του μορφή κατά την περίοδο μεταξύ 1863–1864 από τον Τοντόρ Πετκόφ, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Γκάρι κοντά στη Δίβρη. Σήμερα, η οικία αποτελεί προστατευόμενο πολιτισμικό μνημείο και ανήκει στο Ινστιτούτο Προστασίας Πολιτισμικών Μνημείων και Εθνικών Μουσείων Οχρίδας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ανέγερση της πρώτης οικογενειακής οικίας των Ρόμπεφ ολοκληρώθηκε στις 15 Απριλίου 1827, όπως φαίνεται από την επιγραφή επάνω σε μαρμάρινη πλάκα στην πρόσοψη του κτιρίου, ενώ πρόκειται για παραδοσιακής οθωμανικής τουρκικής αρχιτεκτονικής οικία. Η συγκεκριμένη διάσημη οικογένεια εμπόρων με καταγωγή από την Οχρίδα έζησε στην οικία αυτή για διάστημα 35 ετών, όταν την περίοδο μεταξύ 1861–1862 ένα διάσημος εγκληματίας της Οχρίδας, ο Ουστρέφ Μπέης, το έκαψε συθέμελα.
Δύο χρόνια αργότερα, προς το 1863–1864 η οικία ανακατασκευάστηκε. Χωρίστηκε σε δύο τμήματα: το αριστερό και το δεξί. Ο Κονσταντίν Ρόμπεφ κατοικούσε στο αριστερό τμήμα της οικίας, ενώ ο αδερφός του, Ατανάς Ρόμπεφ, στο δεξιό. Κύριος αρχιτέκτονας ήταν ο Τοντόρ Πετκόφ, ο οποίος ανήγειρε την οικία εκ θεμελίων. Η οικογένεια έζησε στην νεοαναγερθείσα οικία έως το 1900, όταν και μετακόμισε στα Μπίτολα, ενώ εξακολούθεισε να χρησιμοποιεί την οικία ως θερινή κατοικία.
Από το 1913 έως το 1919, κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικία φιλοξένησε Σέρβους στρατιώτες. Ορισμένες ζημιές εντοπίσθηκαν στην οικία μετά την αποχώρησή τους, καθώς μέρος των ανάγλυφων εσωτερικών διακοσμήσεων αποσπάσθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Νις της Σερβίας. Η οικία τελεί υπό καθεστώς προστασίας ως πολιτισμικό-ιστορικό μουσείο της Βόρειας Μακεδονίας μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η τελευταία ανακατασκευή του όμορφου αυτού κτιρίου έλαβε χώρα στην διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Σήμερα, λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της ΠΓΔΜ στον πρώτο όροφο, ενώ ο δεύτερος όροφος λειτουργεί ως χώρος μνήμης για την οικογένεια Ρόμπεφ και ο τρίτος ή ανώτερος όροφος λειτουργεί ως κατοικία.
Μουσείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικία αποτελεί προστατευόμενο πολιτισμικό μνημείο αποτελούμενο από 3 ορόφους. Επιγραφικά μνημεία από την Οχρίδα εκτίθενται στο ισόγειο του κτιρίου, συμπεριλαμβανομένων πολύτιμων αντικειμένων όπως το ειδώλιο του "Milokas" (ανεβρέθηκε επί της Εγνατίας Οδού), τα δύο αγαλματίδια της θεάς Ίσιδος κτλ. Αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογούμενα από την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα εκτίθενται στον δεύτερο και τρίτο όροφο.
Το ανώτερο τμήμα του κτιρίου λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος για αντικείμενα φιλοτεχνημένα από την Σχολή Χαρακτικής της Οχρίδας, δημιουργίες γνωστών καλλιτεχνών της Οχρίδας και της ευρύτερης περιοχής. Στο ανατολικό τμήμα του κτιρίου εκτίθενται ορισμένα αντικείμενα ιδιοκτησίας της οικογένειας Ρόμπεφ.
Διάφορα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το "αγαλματίδιο της θεάς Ίσιδος", το οποίο εκτίθεται εντός της οικίας Ρόμπεφ εμφανίζεται στο χαρτονόμισμα των 10 δηναρίων Βόρειας Μακεδονίας. Το αγαλματίδιο της Ίσιδος χρονολογείται από τον 2ο αιώνα π.Χ. και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν ανευρεθεί στα εδάφη της Βόρειας Μακεδονίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2007.