Οδός Πειραιώς

Οδός Πειραιώς
Μήκος	5,4 χιλιόμετρα
Διασταύρωση με	Λεωφόρος Πέτρου Ράλλη, Χαμοστέρνας & Επαρ. Οδ. Καλλιθέας-Ολυμπιάδας, Χρυσοστόμου Σμύρνης, Λεωφόρος Γεωργίου Παπανδρέου & Χρυσοστόμου Σμύρνης
Περιοχή	Γκάζι, Κεραμεικός, Ρουφ, Ταύρος, Μοσχάτο, Άγιος Ιωάννης Ρέντη
Εκκίνηση	Παναγή Τσαλδάρη & Ιερά Οδός, Αθήνα (Γκάζι/Κεραμεικός)
Τέλος	Λεωφόρος Κηφισού/Α/Δ ΠΑΘΕ, Μοσχάτο/Άγιος Ιωάννης Ρέντη
Εκκίνηση κατασκευής	1834
Ολοκλήρωση	1836

Η Οδός Πειραιώς, στην πραγματικότητα λεωφόρος, είναι μεγάλος κεντρικός οδικός άξονας που εκτείνεται σε μήκος 10 χιλιομέτρων και συνδέει το κέντρο της Αθήνας με τον Πειραιά, εξού και η ονομασία της. Ξεκινάει από την Ιερά Οδό, όπου συνεχίζει ως οδός Παναγή Τσαλδάρη ως την πλατεία Ομονοίας, διασχίζει παράλληλα τις εισόδους των δήμων Ταύρου, Μοσχάτου και Ρέντη, διασταυρώνεται με την λεωφόρο Κηφισού, και συνεχίζει ως Λεωφόρος Αθηνών Πειραιώς, όπου καταλήγει στο κέντρο του Πειραιά μετά από περίπου 2 χιλιόμετρα. Με μικρή παράκαμψη όμως πριν το τέλος φθάνει σήμερα στον κεντρικό λιμένα του Πειραιά. Αποτελεί την Εθνική Οδό 56 (ΕΟ56). Η οδός συμπίπτει με την αρχαία φαληρική οδό.

Ως αρκετά μεγάλο ελάττωμα έχει χαρακτήριστεί η αρίθμηση της οδού. Κάθε δήμος από τον οποίο περνάει έχει κάνει δικιά του αρίθμηση και έτσι μια διεύθυνση υπάρχει περισσότερες από μια φορές, αλλά κάθε φορά σε διαφορετικό δήμο π.χ. η διεύθυνση Πειραιώς 17 υπάρχει και στον Δήμο Αθηναίων και στον Δήμο Μοσχάτου-Ταύρου.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δρόμος κατασκευάστηκε την εποχή της βασιλείας του Όθωνα, και ουσιαστικά κάλυπτε την ανάγκη σύνδεσης της Αθήνας με το λιμάνι του Πειραιά. Η κατασκευή της οδού ξεκίνησε το 1834 και ολοκληρώθηκε το 1836. Σύμφωνα με πηγές ^[1] η κατασκευή του κόστισε περίπου 126.700 δραχμές. Η οδός ήταν λιθόστρωτη αρχικά, γεγονός που, συνδυασμένο με κακοτεχνίες, καθιστούσε δύσκολο το περπάτημα των Αθηναίων επί της οδού. Αρχικά, η οδός είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για χρήση από άλογα και καμήλες, ενώ στη συνέχεια άρχισαν να χρησιμοποιούν την οδό κάρα και άμαξες. Κατά τη δεκαετία του 1850, η ημερήσια κίνηση αμαξών αυξήθηκε στα 700 άλογα την ημέρα, ενώ από το 1842 η κυβέρνηση είχε επιβάλει διόδια αξίας 5 δραχμών για τη διέλευση κάθε ζώου ^[1], για την επισκευή και συντήρηση της οδού. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και έκτοτε αναπτύχθηκαν γύρω από την οδό Πειραιώς εργοστάσια, κοινωνικές δομές αλλά και χώροι ψυχαγωγίας και πολιτισμού.^[2]