Οίκος των Ομπερτένγκι
| Οίκος των Ομπερτένγκι |
|---|
Ο Οίκος των Ομπερτένγκι, ιταλ.: Casa di Obertenghi ήταν μία ισχυρή ιταλική οικογένεια ευγενών Λογγοβαρδικής καταγωγής, που ανέβηκε σε εξέχουσα θέση τον 10ο και 11ο αι. Η καταγωγή της ανάγεται στον υποκόμη Αδαλβέρτο, Φράγκο ευγενή και πρώτο μάργραβο του Μιλάνου, ο οποίος εδραίωσε την εξουσία της οικογένειας στη Βόρεια Ιταλία. Η δυναστεία έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στη δημιουργία της μαρκιωνίας του Ομπέρτο (marca Obertenga), μίας τεράστιας παραμεθόριας περιοχής της Γερμανίας, που περιλάμβανε μεγάλο μέρος της σημερινής Βορειοδυτικής Ιταλίας και τμήματα της Ελβετίας. Οι Ομπερτένγκι ήταν οι πρόγονοι αρκετών σημαντικών δυναστειών, συμπεριλαμβανομένου του Οίκου των Έστε, του Οίκου των Γουέλφων και του Οίκου του Αννοβέρου (κλάδου των Γουέλφων).
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικογένεια κατείχε τους τίτλους του μαρκήσιου (μάργραβου) του Μιλάνου και της Γένοβας, κόμη του Λούνι, της Τορτόνα, της Γένοβας και του Μιλάνου, και διετέλεσε επίτροπος της μαρκιωνίας, που έφερε το όνομά της τον 10ο αι., της μαρκιωνίας του Ομπέρτο (marca Obertenga). Αυτή η περιοχή περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής βορειοδυτικής Ιταλίας και τμήματα της Ελβετίας.
Η δυναστεία είναι ο πρόγονος του ευρέως ισχυρού και φημισμένου Οίκου των Έστε, καθώς και του Οίκου των Γουέλφων, που κλάδος τους είναι ο Οίκος του Αννοβέρου. [1]
Άλλοι πλάγιοι κλάδοι περιλαμβάνουν δύο από τις αρχαιότερες ιταλικές ευγενείς οικογένειες: την Οικογένεια Μαλασπίνα και την Οικογένεια Παλλαβιτσίνι. [2]
Το 951 ο βασιλιάς Βερεγγάριος Β΄ της Λομβαρδίας ολοκλήρωσε την αναδιοργάνωση της βορειο-ιταλικής φεουδαρχικής δομής, που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός του, Ούγος της Λομβαρδίας. Διόρισε τρεις νέους μαργράβους για να κυβερνήσουν τις νεο-καθορισμένες παραμεθόριες περιοχές:
- Αρδουίνος ο Φαλακρός προήχθη από κόμη σε μάργραβο του Τορίνο, επιβλέποντας το Τορίνο, την Ιβρέα, τις Παραθαλάσσιες Άλπεις, τη Νίκαια, τη Βεντιμίλια και το Σανρέμο -μία περιοχή, που αργότερα έγινε γνωστή ως η marca Arduinica των Αρδουϊνιδών.
- Αλεράμο μαρκήσιος του Μομφερράτου, διορίστηκε μάργραβος της Δυτικής Λιγουρίας, συμπεριλαμβανομένων των Βερτσέλλι, Μομφερράτου, Τσέβα, Άκκουι Τέρμε, Ονέλια και Αλμπένγκα —η marca Aleramica των Αλεράμιτσι.
- Ομπέρτο Α΄ [3] [4] ονομάστηκε μάργραβος του Μιλάνου και κόμης του Λούνι. Η επικράτειά του —που κάλυπτε το Μιλάνο και την Ανατολική Λιγουρία— περιλάμβανε τις κομητείες της Γένοβας, του Λούνι, της Τορτόνα, του Μπόμπιο, της Πιατσέντσα και της Πάρμα: την περιοχή που ήταν γνωστή ως marca Obertanga ή η περιοχή του Ομβέρτου.
Αξιοσημείωτα μέλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 940 – 951: Αδαλβέρτος Α΄, (επίτροπος) μάργραβος του Μιλάνου: Φράγκος ευγενής, διάδοχος του Γουίδωνα μαργράβου της Τοσκάνης. [5]
- 951 – 975: Ομπέρτο Α΄ μάργραβος του Μιλάνου, κόμης της Γένοβας: Γιος του Αδαλβέρτου· γενάρχης του Οίκου, στον οποίο έδωσε το όνομά του.
- 975 – 1002: Αδαλβέρτος Β΄, μάργραβος του Μιλάνου, κόμης της Γένοβας: πρωτότοκος γιος του Ομπέρτο Α΄. Ο εγγονός του Ανταλμπέρτο Πελαβιτσίνο, είναι ο ιδρυτής της οικογένειας Παλλαβιτσίνι. [6]
- 1002 – 1014: Όμπέρτο Β΄ μάργραβος του Μιλάνου, κόμης της Γένοβας: Δευτερότοκος γιος του Ομπέρτο Α΄· καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε από τον Ερρίκο Β΄ της Γερμανίας, λόγω της υποστήριξής του προς τον Αρντουίνο μάργραβο της Ιβρέας. Πατέρας του Ομπέρτο Ομπίτσο Α΄ (τρίτος γιος του), που ο εγγονός του Ομπέρτο Ομπίτσο Β΄ έγινε γενάρχης της οικογένειας Μαλασπίνα.
- 1014 – 1024: Ούγος, μάργραβος του Μιλάνου, κόμης της Γένοβας: πρωτότοκος γιος του Ομπέρτο Β΄. Διορίστηκε από τον Ερρίκο Β΄ της Γερμανίας, αλλά έπεσε από τη θέση του μετά το τέλος του βασιλιά αυτού. Απεβίωσε άτεκνος.
- 1024 – 1029: Αλβέρτος Άτσο Α΄ μάργραβος του Μιλάνου, κόμης της Γένοβας: δευτερότοκος γιος του Ομπέρτο Β΄.
- 1029 – 1097: Αλβέρτος Άτσο Β΄ μάργραβος του Μιλάνου, κόμης της Γένοβας: γιος του Αλβέρτου Άτσο Α΄. Τελευταίος των Ομβερτιδών. [7] Τον διαδέχθηκαν:
- από τον γάμο του με την Κουνιγούνδη του Άλτντορφ: ο Γουέλφος Α΄ δούκας της Βαυαρίας, ιδρυτής του νεότερου Οίκου των Γουέλφων.
- από τον γάμο του με τη Γκερσέντα, κόμισσα του Μαιν: Φούλκων Α΄, μάργραβος του Μιλάνου και ιδρυτής του Οίκου των Έστε.
- ένας άλλος γιος από την Γκερσέντα, ο Ούγος Ε΄, κληρονόμησε την κομητεία του Μαιν, απεβίωσε άτεκνος.
Γενεαλογία Οίκου των Ομπερτένγκι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Αδαλβέρτος Α' μάργραβος του Μιλάνου ΟΙΚΟΣ ΟΜΠΕΡΤΕΝΓΚΙ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ομπέρτο Α΄ μάργραβος του Μιλάνου | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ομπέρτο Β΄ μάργραβος του Μιλάνου ~ Ραϊλένδα | Αδαλβέρτος Β΄ | Αδαλβέρτος Γ΄ | Ανσέλμο | Ομπέρτο Ομπίτσο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ούγκο | Αλβέρτος Άτσο Α΄ μάργραβος του Μιλάνοτ | Ομπέρτο Ομπίτσο Α΄ | Αδαλβέρτος Δ΄ | Ανσέλμο | Ομπέρτο Γ΄ | Αδαλβέρτος ΣΤ΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Αλβέρτος Άτσο Β΄ μαρκήσιος του Μιλάνου | Αλμπέρτο | Αδαλβέρτος Ε΄ | Ανταλμπέρτο Παλλαβιτσίνο ΟΙΚΟΣ ΠΑΛΑΒΙΤΣΙΝΟ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γουέλφος Α΄ δούκας της Βαυαρίας ΟΙΚΟΣ ΓΟΥΕΛΦΩΝ | Φούλκων Α΄ μάργραβος του Μιλάνου ΟΙΚΟΣ ΕΣΤΕ | Ομπέρτο Ομπίτσο Β΄ ΟΙΚΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Currò Troiano, Carmelo· Caputo, Don Salvatore. International Commission and Association of Nobility, επιμ. Memories of the House of Este in England (PDF). Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2019.
- ↑ Pivano, Silvio (1935). «Obertenghi». Στο: Treccani, επιμ. Enciclopedia Italiana. http://www.treccani.it/enciclopedia/obertenghi_%28Enciclopedia-Italiana%29/.
- ↑ «OBERTO I». Treccani.it. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Oberténghi». Treccani.it. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ Chiappini, Luciano (1967). Dall'Oglio, επιμ. Gli Estensi.
- ↑ Formentini, Ubaldo (1960). «Adalberto». Στο: Treccani, επιμ. Adalberto. http://www.treccani.it/enciclopedia/adalberto_res-9c792dbf-87e5-11dc-8e9d-0016357eee51_(Dizionario-Biografico)/.
- ↑ Bertolini, Margherita Giuliana (1960). «Alberto Azzo». Στο: Treccani, επιμ. Alberto Azzo. http://www.treccani.it/enciclopedia/alberto-azzo_(Dizionario-Biografico)/.