Οίκος του Μπωαρναί
Ο Οίκος του Μπωαρναί, γαλλ. Maison de Beauharnais, είναι ένας ευγενής Οίκος της Γαλλίας. Η Ιωσηφίνα Τασέρ ντε Λα Παζρί παντρεύτηκε πρώτα τον Αλέξανδρο υποκόμη του Μπωαρναί (1779) και μετά τον Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη (1796). Ο γιος της Ευγένιος ντε Μπωαρναί έγινε πρίγκιπας του Λόιχτενμπεργκ, τίτλο που κατέχει ως τώρα ο επικεφαλής του Οίκου. Η κόρη της Ορτάνς ντε Μπωαρναί παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο, αδελφό του Ναπολέοντα Α΄ και είχαν γιο τον Ναπολέοντα Γ΄ Αυτοκράτορα των Γάλλων.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με καταγωγή από τη Βρετάνη, οι Μπωαρναί (ή Μπωαρνουά) εγκαταστάθηκαν τον 14ο αι. στην Ορλεάνη. Όταν το 1429 η πόλη πολιορκήθηκε, ο Ιωάννης Μπωαρναί έπαιξε ρόλο στην άμυνά της και με αυτό ήταν παρών στην αναμόρφωση από τη Ζαν ντ'Αρκ. Οι Μπωαρναί παρείχαν στο βασίλειο στρατιωτικούς και δικαστές και συνήψαν συμμαχίες σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένου και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ορλεάνης. Τον 16ο αι. υπήρχαν Μπωαρναί στην Ορλεάνη ως δικαστικοί, μέλη του Συλλόγου του καθεδρικού (canons) και σε άλλα επαγγέλματα.
Από τα τέλη του 16ου αι. ως το τέλος του 17ου αι., τα αξιώματα του προέδρου και αντιστράτηγου της επαρχίας (βάιλου) και του προέδρου του δικαστηρίου της Ορλεάνης πήγαιναν κληρονομικά στην οικογένεια Μπωαρναί. Ο πιο διακεκριμένος από αυτούς τους δικαστικούς ήταν ο Φραγκίσκος Δ΄ ντε Μπωαρναί κύριος του Γκριγιέρ (στο Βουζόν του Λουάρ-ε-Σερ), που γεννήθηκε το 1630 στην Ορλεάνη και απεβίωσε εκεί το 1681.
Στα τέλη του 17ου αι. το αξίωμα του αντιστράτηγου της επαρχίας (βάιλου) της Ορλεάνης παραχωρήθηκε σε έναν συμμαχικό κλάδο, τους Κυρώλ. Τότε οι πιο εξέχοντες από τους Μπωαρναί στράφηκαν για σταδιοδρομία στο ναυτικό και στη διοίκηση αποικιών στις Αμερικές. Ένας Φρανσουά ντε Μπωαρναί ντε λα Σωσαί (1665-1746) έγινε διοικητής (intendant) της Νέας Γαλλίας (δηλ. του Καναδά), όπου μία κυριότητα του δόθηκε το 1707. Ο ανιψιός του Φραγκίσκος Ε΄ ντε Μπωαρναί έγινε υποδιοικητής (chef d'escadre) του βασιλικού στρατού και κυβερνήτης της Μαρτινίκας (νησιού ανατολικά της Καραϊβικής).
Οι Μπωαρναί της Ορλεάνης ήταν επίσης μεγάλοι γαιοκτήμονες, λόγω των πολλών κυριοτήτων που είχαν στην περιοχή. Τον 15ο αι. ήταν κύριοι της Σασέ (ή Μιραμιόν), φέουδου της ενορίας του Σαιν-Ζαν-ντε-Μπραι, στα περίχωρα της Ορλεάνης. Είχαν επίσης έσοδα στο Σολόν ως τα τέλη του 16ου αι. και ο Γουλιέλμος του Μπωαρναί κατείχε την ιδιοκτησία του Βιλσώβ στο Σενελύ. Μερικά έτη μετά οι Μπωαρναί απέκτησαν τη γειτονική κυριότητα του Γκριγιέρ, στο Βουζόν, την οποία κράτησαν ως τις αρχές του 18ου αι. (οπότε πέρασε, με τον γάμο μίας Μπωαρναί, στην οικογένεια Σουαζέλ-Γκουφιέ).
Το 1752 ο Φραγκίσκος Ε΄ μαρκήσιος του Μπωαρναί (1714-1800), κυβερνήτης της Μαρτινίκας, (πρόπαππος του Ναπολέοντα Γ΄) έφερε την κυριότητα του Λα Φερτέ-Αβραίν στο Σολόν. Αναβαθμίστηκε σε μαρκήσιο με έγγραφο του 1764 με τον τίτλο Φερτέ-Μπωαρναί, ένα όνομα που η κώμη αυτή φέρει ακόμη (στο διαμέρισμα του Λουάρ-ε-Σερ).
Γενεαλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Γουλιέλμος Α΄ ΟΙΚΟΣ ΜΠΩΑΡΝΑΙ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γουλιέλμος Β΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ιωάννης Α΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γουλιέλμος Γ΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γουλιέλμος Δ΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Φραγκίσκος Α΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Φραγκίσκος Β΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ιωάννης Β΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Φραγκίσκος Δ΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κάρολος | Κλωντ Α΄ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κλωντ Β΄ | Φραγκίσκος Ε΄ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κλωντ Γ΄ | Φραγκίσκος ΣΤ΄ | Αλέξανδρος υποκόμης του Μπωαρναί | Ιωσηφίνα Τασέρ ντε Λα Παζρί | Ναπολέων Α΄ αυτ. των Γάλλων ΟΙΚΟΣ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Στεφανία σύζ. Κάρολος μέγας δούκας του Μπάντεν | Ευγένιος Α΄ δούκας του Λόιχτενμπεργκ σύζ. Αυγούστα της Βαυαρίας ΟΙΚΟΣ ΒΙΤΤΕΛΣΜΠΑΧ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Αύγουστος δούκας του Λόιχτενμπεργκ σύζ. Μαρία Β΄ βασ. της Πορτογαλίας ΟΙΚΟΣ ΜΠΡΑΓΚΑΝΣΑ | Μαξιμιλιανός δούκας του Λόιχτενμπεργκ σύζ. Μαρία Νικολάγιεβνα της Ρωσίας ΟΙΚΟΣ Σ.Χ.ΓΚΟΤΤΡΟΠ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Νικόλαος Α΄ δούκας του Λόιχτενμπεργκ | Ευγένιος Β΄ δούκας του Λόιχτενμπεργκ σύζ. Ντάρια Κωνσταντίνοβα Οποτσινίνα | Γεώργιος δούκας του Λόιχτενμπεργκ σύζ.1.Θηρεσία Πετρόβνα του Όλντενμπουργκ ΟΙΚΟΣ Σ.Χ.ΓΚΟΤΤΡΟΠ 2.Αναστασία του Μαυροβουνίου ΟΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ-ΝΙΕΓΚΟΣ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Νικόλαος Β΄ | (1) Αλέξανδρος δούκας του Λόιχτενμπεργκ | (2) Σέργιος δούκας του Λόιχτενμπεργκ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Νικόλαος Γ΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Νικόλαος Δ΄ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- A. Pommier, "Recherches sur les Beauharnais du XVIIe siècle à Orléans", dans Bulletin de la Société historique et archéologique de l'Orléanais, t. XXIII, n° 235 (1937).
- R. Gallon, Les Beauharnais, Orléans, La Galerie des Ventes d'Orléans, 1979.
- Christian Poitou, "Napoléon III et la Sologne", dans La Sologne et son passé, 9, Bulletin du Groupe de Recherches Archéologiques et Historiques de Sologne, t. XIII, n° 2, avril-juin 1991.
- Philippe de Montjoulvent, Les Beauharnais, 1-Les grands ancêtres, Paris, Editions Christian, 2005 (569 p.)