Ξεχασμένοι από την Κοινωνία
| Ξεχασμένοι από την Κοινωνία (Los Olvidados) | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Λουίς Μπουνιουέλ |
| Παραγωγή | Όσκαρ Ντανσαΐγερς |
| Σενάριο | Λουίς Αλκορίσα Λουίς Μπουνιουέλ |
| Πρωταγωνιστές | Αλφόνσο Μεχία Εστέλα Ίντα Μιγκέλ Ινκλάν Μιγκέλ Ινκλάν Ρομπέρτο Κόβο |
| Μουσική | Ροδόλφο Χάλφτερ Γκουστάβο Πιταλούγα |
| Φωτογραφία | Γκαμπριέλ Φιγκερόα |
| Μοντάζ | Carlos Savage |
| Σκηνογραφία | Edward FitzGerald |
| Διανομή | Entertainment One Films |
| Πρώτη προβολή |  9 Δεκεμβρίου 1950 |
| Κυκλοφορία | 1950 |
| Διάρκεια | 80 λεπτά |
| Προέλευση | Μεξικό |
| Γλώσσα | Ισπανικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Ξεχασμένοι από την Κοινωνία (ισπ. Los Olvidados) γνωστό κι ως Λος Ολβιδάδος είναι Μεξικανική δραματική ταινία του 1950, σε σκηνοθεσία Λουίς Μπουνιουέλ.
Μετά την επιτυχία της ταινίας της ταινίας του 1949 El Gran Calavera, ο παραγωγός της ταινίας, Όσκαρ Ντανσαΐγερς, επέτρεψε στον Μπουνιουέλ να σκηνοθετήσει την επόμενή του ταινία, για την οποία είχε ήδη έτοιμο το σενάριο με τίτλο ¡Mi huerfanito jefe! και πραγματευόταν τη ζωή ενός παιδιού που πουλάει εισιτήρια. Ο Ντανσαΐγερς είχε στο μυαλό του όμως μια ταινία που να πραγματεύεται με ρεαλιστικό τρόπο τη φτώχια των παιδιών της Πόλης του Μεξικού. Μετά από έρευνα ο Χεσούς Καμάτσο και ο Μπουνιουέλ δημιούργησαν ένα σενάριο που ικανοποίησε τον παραγωγό. Ο Μπουνιουέλ σκηνοθέτησε την ταινία με ρεαλιστικό ύφος, χωρίς όμως να αποποιηθεί τα στοιχεία του ύπερρεαλισμού που χαρακτηρίζουν το συνολικό του έργο. Ο σκηνοθέτης βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών του 1951 για τη σκηνοθεσία της ταινίας[1].
Υπόθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] |
Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
Ο Πέδρο (Αλφόνσο Μεχία) είναι ένα ενδεκάχρονο αγόρι, που ζει με τη μητέρα του (Εστέλα Ίντα) που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στερώντας από το μικρό αγόρι τη στοργή. Ο Πέδρο της ορκίζεται ότι η συμπεριφορά του θα αλλάξει, αλλά η συναναστροφές του με μια ομάδα αλητών, τον οδηγούν στην εγκληματικότητα. Αρχηγός της συμμορίας στην οποία ανήκει ο Πέδρο είναι ο Ελ Χάιβο (Ρομπέρτο Κόβο), ένα μεγαλύτερο αγόρι που το έχει σκάσει από το αναμορφωτήριο. Ο Πέδρο διδάσκει στα υπόλοιπα αγόρια όλες τις συνήθειες του υποκόσμου. Η συμμορία περιφέρεται στους δρόμους του Μεξικού, κάνοντας όλων των ειδών τις αλητείες. Ο Ελ Χάιβο είναι σίγουρος ότι ο μικρός Χουλιάν (Χαβιέρ Αμέσκουα), ένα αγόρι που αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συμμορία και προτίμησε να δουλέψει για να βοηθήσει τους δικούς του να τα βγάλουν πέρα, ήταν υπεύθυνος για την κατάληξή του στο αναμορφωτήριο. Ο Πέδρο βοηθάει τον Ελ Χάιβο να εντοπίσει τον Χουλιάν ο οποίος βρίσκει το θάνατο στα χέρια του αδίστακτου αγοριού. Έπειτα μοιράζεται τα χρήματα του Χουλιάν με τον Πέδρο. Μετά τη δολοφονία του Χουλιάν, ο Πέδρο καταλαβαίνει ότι η σχέση του με τον Ελ Χάιβο πρόκειται να του φέρει πολλά δεινά. Απομακρύνεται λοιπόν από τη συμμορία του Ελ Χάιβο και πιάνει δουλειά σε μεταλλουργείο. Αλλά ο Ελ Χάιβο τον βρίσκει και τον εμπλέκει σε κλοπή.
Εναλλακτικό τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2002, ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε το εναλλακτικό τέλος της ταινίας (το οποίο ονομάστηκε "ευτυχισμένο τέλος") στην αποθήκη των ταινιών στο Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Η ταινία με το εναλλακτικό τέλος υπέστη ψηφιακή επεξεργασία και προβλήθηκε ξανά τον Ιούνιο του 2005[2] [3]. Τον Φεβρουάριο του 2011, ο Αλφόνσο Μεχία, ο μοναδικός εν ζωή ηθοποιός της ταινίας προλόγισε την ταινία με το εναλλακτικό τέλος, λέγοντας ότι ο Μπουνιουέλ έλαβε πίεσεις από το κράτος του Μεξικού να σκηνοθετήσει ένα συμβατικό τέλος προκειμένου να μην αμαυρωθεί η εικόνα του κράτους. [4] Στο εναλλακτικό τέλος ο Πέδρο σκοτώνει τον Ελ Χάιβο.
Θεματολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία φέρει ομοιότητες την ταινία Γη χωρίς ψωμί (Las Hurdes), την οποία ο σκηνοθέτης γύρισε το 1932 (και οι δυο ταινίες πραγματεύονται τη φτώχεια και την απόγνωση). Εμφανείς είναι επίσης οι επιρροές της από τον ιταλικό νεορεαλισμό και κυρίως από το Λούστρο παπουτσιών (Sciuscià, 1947) του Βιτόριο ντε Σίκα. Ένας Γάλλος κριτικός του κινηματογράφου έγραψε στο περιοδικο Cahiers du Cinema για την ταινία ότι ο Μπουνιουέλ πέρασε από την επανάσταση στον συντηρητισμό. Μερικές σκηνές της ταινίας χαρακτηρίζονται από τον υπερρεαλισμό που χαρακτηρίζει το ευρύτερο έργο του σκηνοθέτη.
Αφιερώματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2005, στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η ταινία προβλήθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος στον μεξικάνικο κινηματογράφο. [5]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Festival de Cannes: Reckless». festival-cannes.com. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ La Jornada (8 Ιουλίου 2005). «Restrenan en pantalla grande Los olvidados, con final inédito». Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ ABC.es (12 Ιανουαρίου 2004). «Los Olvidados vuelve a la vida en DVD, con final alternativo». Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ Vanguardia (3 Φεβρουαρίου 2011). «Un 'olvidado' en Saltillo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ Κιτροέφ, Μαίρη (2005). 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 252.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ξεχασμένοι από την Κοινωνία στην IMDb (Αγγλικά)
- Ξεχασμένοι από την Κοινωνία στο AllMovie (Αγγλικά)
- Ξεχασμένοι από την Κοινωνία στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Ξεχασμένοι από την Κοινωνία στο AlloCine (Γαλλικά)
- Ξεχασμένοι από την Κοινωνία στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
