Νόννοσος
| Νόννοσος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 0η χιλιετία |
| Θάνατος | 6ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός διπλωμάτης |
| Αξιοσημείωτο έργο | Ιστορία |
| Περίοδος ακμής | 6ος αιώνας |
Ο Νόννοσος ήταν Βυζαντινός πρεσβευτής κατά τη διάρκεια της περιόδου βασιλείας του Ιουστινιανού Α΄. Σε αυτόν οφείλεται αναφορά σχετικά με την διπλωματική αποστολή του στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, η οποία διασώθηκε υπό τη μορφή αποσπασμάτων εντός των κειμένων του Πατριάρχη Φωτίου Α΄.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νόννοσος γεννήθηκε περίπου το 500 σε οικογένεια πιθανώς συριακής καταγωγής, η οποία ωστόσο κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη. Η οικογένειά του είχε διεξάγει σειρά διπλωματικών αποστολών για λογαριασμό των βυζαντινών αυτοκρατόρων και διατηρούσε στενούς δεσμούς με τους λαχμιδικούς (νότια του σημερινού Ιράκ) και κινδιτικούς (σημερινή Σαουδική Αραβία) αραβικούς πληθυσμούς. Ο πάππος από την πλευρά του πατέρα του, Ευφράσιος, υπήρξε απεσταλμένος στον κινδίτη ηγεμόνα αλ-Χαρίθ το 502 εκ μέρους του αυτοκράτορα Αναστάσιου, ενώ ο πατέρας του, ο ιερέας Αβράμιος, ηγήθηκε αποστολής στον λαχμίδη βασιλέα αλ-Μουντίρ Γ΄ το 523/524, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιουστίνου Α΄, στη συνέχεια στον κινδίτη ηγεμόνα Καΐς το 528, καθώς και το 531/532 κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ιουστινιανού Α΄. Ο ίδιος ο Νόννοσος διετέλεσε απεσταλμένος στον Καΐς το 530, καθώς και στον βασιλέα της Αιθιοπίας, Έλλα Ασμπέχα[1].
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αναφορά του στην συγκεκριμένη αποστολή διασώθηκε υπό τη μορφή αποσπάσματος εντός των κειμένων του Φώτιου. Ο Νόννοσος πιθανώς να ολοκλήρωσε την αναφορά του το 532, καθώς αναφέρεται στην δεύτερη διπλωματική αποστολή του πατέρα του, το 531/532, ωστόσο η δική του διπλωματική αποστολή αναφέρεται εντός της τρίτης εκδόσεως της Ιστορίας του Μαλάλα, το οποίο χρονολογείται από το 533. Η ίδια αυτή αναφορά χρησιμοποιήθηκε από τον Ιωάννη Μαλάλα, καθώς και τον Θεοφάνη Ομολογητή[2][3].
Η διπλωματική αποστολή του Νόννοσου είχε τρεις στόχους: ο πρεσβευτής όφειλε, αρχικώς, να πείσει τον Καΐς να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη στον Αυτοκράτορα, ενώ, στην συνέχεια, θα έπρεπε να κατευθυνθεί προς την Αιθιοπία, προκειμένου να πείσει τον βασιλέα Έλλα Ασμπέχα να συμμαχήσει με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία εναντίον των Περσών, προτού μεταβεί στην Υεμένη, προκειμένου να πείσει τους Χιμιαρίτες βασσάλους του τελευταίου, ώστε αυτοί να προχωρήσουν σε ανάλογες επιθέσεις. Απέτυχε στην πρώτη αποστολή του, ωστόσο, αναφέρει πως ο πατέρας του είχε μεγαλύτερη επιτυχία σε διπλωματική αποστολή η οποία ακολούθησε τη δική του. Αφότου διέσχισε την Ερυθρά Θάλασσα, έπλευσε κατά μήκος του ποταμού Νείλου έως την αιθιοπική πρωτεύουσα Ακσούμ, όπου ο Έλλα Ασμπέχα δέχθηκε οι Χιμιαρίτες να προχωρήσουν σε επιδρομές εντός των περσικών εδαφών. Από εκεί, μετέβη στην Υεμένη, κτήση των τελευταίων, οι οποίοι, πράγματι, προχώρησαν σε σειρά επιδρομών εναντίον των Περσών[4].
Η διήγησή του, ιδιαιτέρως εξωτική, αφηγείται τις περιπέτειές του (για τις οποίες, σύμφωνα με τον Φώτιο, πιθανώς υπερβάλει ως προς την προσωπική του ανδρεία), ενώ βρίθει περιγραφών αναφορικά με τη θρησκεία των Αράβων (προϊσλαμική), τις τοπικές γλώσσες, τους ελέφαντες και τους Πυγμαίους[3][5].
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Photius, Bibliotheca, cod. 3, και Malalas, XVIII, 56, αναφερόμενα εντός του Treadgold 2010, σελ. 256.
- ↑ Treadgold 2010, σελ. 258.
- ↑ 3,0 3,1 Kazhdan 1991, vol. 3, « Nonnosos », σελ. 1492.
- ↑ Treadgold 2010, σελ. 257.
- ↑ Vasiliev 1952, σελ. 182.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρωτογενείς πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Λατινικά) Müller, Karl· Müller, Theodor· Letronne, Jean-Antoine (1860). Fragmenta historicorum graecorum. 4. Παρίσι: Firmin Didot. σελίδες 178–180. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2015. (ελληνικό πρωτότυπο κείμενο με λατινική μετάφραση).
- (Γαλλικά) Henry, R. (2003). Photius, Bibliothèque. CUF, Série Grecque. V (Codices 230–241). Παρίσι: Les Belles Lettres. ISBN 978-2-251-32224-7.
Δευτερογενείς πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) Kawar, I. (1960). «Byzantium and Kinda». Byzantinische Zeitschrift 53: 57-73.
- (Αγγλικά) Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Οξφόρδη και Νέα Υόρκη: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- (Αγγλικά) Mariev, Sergei; Dumphy, R. G. (2010). «Nonnosos». Encyclopedia of the Medieval Chronicle. Λάιντεν και Βοστώνη: Brill, σσ. 1154-1155. ISBN 9789004184640. http://www.byzantinistik.uni-muenchen.de/download/nonnosos.pdf. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2015.
- (Αγγλικά) Treadgold, Warren (2010) [2007]. The Early Byzantine Historians. Λονδίνο: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-24367-5.
- (Αγγλικά) Vasiliev, A. A. (1952). History of the Byzantine Empire
. Μάντισον: The University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-80925-6.
|