Νόμος του Γκράσμαν
Ο νόμος του Γκράσμαν[1], ο οποίος ονομάσθηκε από τον Χέρμαν Γκράσμαν που τον ανακάλυψε, είναι ένας φωνολογικός νόμος της αρχαίας ελληνικής και σανσκριτικής γλώσσας, ο οποίος δηλώνει ότι εάν σε μία λέξη ένα δασυνώμενο φωνήεν ή σύμφωνο ακολουθείται στην επόμενη συλλαβή από άλλο ένα δασυνώμενο σύμφωνο ή φωνήεν, τότε ένα από τα δασέα σύμφωνα θα χάσει την δασύτητά του.
Μερικά παραδείγματα του νόμου του Γκράσμαν:
- Θύω (Θυσιάζω) -> Ἐτύθη (Θυσιάστηκε). Γίνεται μετατροπή του αρχικού "θ" σε "τ", λόγω του ότι ο νόμος του Γκράσμαν δεν επιτρέπει την ύπαρξη δύο δασυνόμενων συμφώνων στην επόμενη συλλαβή.
- Θάπτω (Θάβω) -> Τάφος.
- Θρίξ (Τρίχα) -> Τρίχες
- πρωτοϊνδοευρωπαϊκό *Seghō -> Hekhō (*ἕχω) -> Ἔχω (Αλλά η δάσυνση επιστρέφει στον μέλλοντα, όπου δεν υπάρχει δασύ σύμφωνο -> Ἕξω).[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Λεξικό γλωσσολογικών όρων - Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα». greek-language.gr.
- ↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Συνοπτική Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας. Αθήνα. σελ. 67.