Ντμίτρι Μπόμπροκ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ντμίτρι Μπόμπροκ | |
|---|---|
 | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Άννα Ιβάνοβνα[1] |
| Οικογένεια | οίκος των Γκεντιμινιδών |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | βοεβόδας |
| Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Κουλίκοβο |
Ο Ντμίτρι γιος του Μιχαήλ, λιθουαν. Dmitry Mikhailovich Bobrok (απεβ. μετά το 1389) από τον Οίκο των Γκεντιμινιδών ήταν κύριος της Μπόμπρκα και μετά στρατηγός και βογιάρος στη Μόσχα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πατρότητά του είναι αμφιλεγόμενη. Οι περισσότερες πηγές τον καλούν πρίγκιπα της Βολυνίας. Θα μπορούσε να είναι από τον Οίκο των Ότρογκ, μάλλον κλάδο των Ρουρικιδών ή εγγονός τού Γκεντιμίνας μεγάλου δούκα της Λιθουανίας, μάλλον από τον γιο του Καριγιότας/Μιχαήλ δούκα τού Ναβαχρούντακ. Εκτιμάται ότι κατείχε την κόμη Μπόμπρκα επί τού ομώνυμου ποταμού ως φέουδο τού θείου του Λιουμπάρτας.
Ο Ντμίτρι Μπόμπροκ ήταν ένας από τους πρώτους Λιθουανούς πρίγκιπες, που εισήλθε στην υπηρεσία της Μόσχας. Οδήγησε τον στρατό της το 1371 και λεηλάτησε τη Βουλγαρία τού Βόλγα το 1376 με επιτυχία. Ήταν υπεύθυνος για την κατάκτηση της Σεβερίας το 1379 και ήταν διοικητής ενός συντάγματος, που βρέθηκε σε ενέδρα κατά τη μάχη τού Κουλίκοβο το 1380.
Δεν αναφέρεται στις πηγές από το 1389 και μετά. Ο Βαλεντίν Γιάνιν υποθέτει ότι, όταν ο γιος του έπεσε από το άλογο και απεβίωσε, εκάρη μοναχός. Η μονή Μπομπρένεβ στην Κολόμνα ισχυρίζεται ότι ιδρυτής της είναι ο Ντμίτρι Μπόμπροκ.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ιστορικός Β. Γιάνιν υποστήριξε ότι γιος του ή εγγονός του είναι ο:
- Μιχαήλ του Κλοπσκ απεβ. π. 1458, άγιος, κατά Χριστόν σαλός.
Ο Οίκος Βολύνσκυ των βογιάρων ισχυρίζεται ότι είναι απόγονοί του εξ αρρενογονίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Кузьмин А. В. Фамилии, потерявшие княжеский титул в XIV — 1-й трети XV в. (Ч. 1: Всеволож Заболоцкие, Волынские, Липятины) // Герменевтика древнерусской литературы. Выпуск 11. — М.: Языки славянской культуры; Прогресс-традиция, 2004. — С. 718—742.