Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νταουρέν Κουρουγκλίεφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νταουρέν Κουρουγκλίεφ
Ο Νταουρέν Κουρουγκλίεφ το 2020
Προσωπικές Πληροφορίες
Ιθαγενής ονομασίαДаурен Халидович Куруглиев
Πλήρες όνομαΝταουρέν Χαλίνταβιτς Κουρουγκλίεφ
Γέννηση12 Ιουλίου 1992 (1992-07-12) (32 ετών)
Ντερμπέντ, Νταγκεστάν, Ρωσία
Ύψος1,78 μ.
Άθλημα
ΆθλημαΕλευθέρα πάλη
Τάξη Βάρους86 κιλά
Εθνική ομάδα Ρωσία (μέχρι το 2022)
Ελλάδα Ελλάδα (2023–σήμερα)
Προπονούμενος απόΧριστόφορος Ξενίδης
Επιδόσεις και διακρίσεις
Παγκόσμιοι Τελικοί5ος (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πάλης 2018)
Τοπικοί ΤελικοίΧρυσό (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πάλης 2017, 2019 και 2023)
Μετάλλια
Ελευθέρα πάλη ανδρών
Χώρα συμμετοχής: Ελλάδα Ελλάδα
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χάλκινο 2024 Παρίσι 86 κιλά
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χρυσό 2023 Ζάγκρεμπ 86 κ.
Χρυσό 2024 Βουκουρέστι 86 κ.
Grand Prix
Αργυρό 2023 Βουδαπέστη 86 κ.
Χώρα συμμετοχής: Ρωσία
Παγκόσμιο Κύπελλο Ατομικών Αγωνισμάτων
Χρυσό 2020 Βελιγράδι 86 κ.
Παγκόσμιο Κύπελλο
Χρυσό 2019 Γιακούτσκ 86 κ.
Ευρωπαϊκοί Αγώνες
Χρυσό 2019 Μινσκ 86 κ.
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χρυσό 2017 Νόβι Σαντ 86 κ.

Ο Νταούρεν Χαλίνταβιτς Κουρουγκλίεφ (ρωσικά: Даурен Халидович Куруглиев, 12 Ιουλίου 1992) είναι Ρώσος και Έλληνας παλαιστής. Εκπροσωπώντας την Ρωσία, κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2017), ενώ εκπροσωπώντας την Ελλάδα, κατέκτησε δύο χρυσά σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2023 και 2024) και το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι, στο αγώνισμα της ελευθέρας πάλης.[1]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια και καριέρα στη Ρωσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Ντερμπέντ του Νταγκεστάν στη Ρωσία και είναι λεσγινικής προέλευσης.[2] Προέρχεται από αθλητική οικογένεια. Είναι ανιψιός του χάλκινου νικητή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ελευθέρας Πάλης του 2005 Μαγκομέντ Κουρουγκλίεφ, ενώ και ο μεγαλύτερος αδερφός του είναι επίσης παλαιστής.[3][4] Έλαβε το όνομα Νταουρέν προς τιμή του προπονητή του θείου του.[5] Ξεκίνησε την ενασχόληση με τη πάλη σε ηλικία 9 ετών και μέχρι τα 16 του ζούσε στη γενέτειρά του, ενώ στη συνέχεια μετακόμισε στη Σταυρούπολη.[3] Κατέκτησε τίτλους από την κατηγορία νέων, συμπεριλαμβανομένου του Ρωσικού Εθνικού Πρωταθλήματος το 2011 και του Πρωταθλήματος της Ομοσπονδιακής Περιφέρειας του Βορείου Καυκάσου το 2011 και το 2013.[6]

Η πρώτη διεθνής που αγωνίστηκε ήταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2015 στην Ελβετία και νίκησε και τους τρεις αγώνες.[7] Έχασε στον δεύτερο γύρο του ρωσικού πρωταθλήματος ελευθέρας πάλης του 2015 και έτσι σταμάτησε τη συμμετοχή του εκεί. Το 2016 αποφοίτησε από τη Σχολή Φυσικής Πολιτισμού του Κρατικού Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Τσουβασίας. Την ίδια χρονιά, του απονεμήθηκε ο υψηλότερος αθλητικός τίτλος Master of Sports της Ρωσίας Διεθνούς Κλάσης.[8][9]

Τον Μάιο του 2017 αγωνιζόμενος στην κατηγορία βάρους των 86 κιλών, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, το οποίο διεξήχθη στο Νόβι Σαντ της Σερβίας. Στον τελικό ο Κουρουγκλίεφ νίκησε τον Αλεξάντρ Γκόστιεφ με 6-0 στα σημεία. Κατά τη διάρκεια του τελικού άρχισε να αιμορραγεί από τη μύτη του και κατάφερε να διατηρήσει τη νίκη του χάρη στο σταμάτημα της αιμορραγίας σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά.[10] Το 2018 αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλητής Ρωσίας επιτυχία που επανέλαβε το 2020.[6][11] Το 2019 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Πάλης και τους δεύτερους Ευρωπαϊκούς Αγώνες,[2][12] ενώ το 2020 ήταν και πάλι πρώτος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ατομικής Πάλης του Βελιγραδίου.[13]

Καριέρα στην Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 2023, η οποία προέκυψε εξαιτίας του αποκλεισμού των Ρώσων αθλητών από τις παγκόσμιες διοργανώσεις. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Πάλης (United World Wrestling - UWW) επέτρεψε στους Ρώσους αθλητές να συνεχίσουν να αγωνίζονται με άλλη εθνική ομάδα.[14][15] Στον τελικό του πρωταθλήματος του 2023 τον Απρίλιο στο Ζάγκρεμπ, νίκησε με 3-1 τον Μάιλς Ναζίμ Αμινέ από το Σαν Μαρίνο και έφτασε στον τίτλο χωρίς να χάσει ούτε ένα τεχνικό πόντο.[16][17] Μετά από αυτή την επιτυχία η Ελληνική Ομοσπονδία Πάλης ξεκίνησε τη διαδικασία με την επίκληση του «άρθρου 13» του Νόμου περί Ελληνικής ιθαγένειας, που ορίζει ότι ο αλλοδαπός μπορεί να πολιτογραφηθεί ως Έλληνας πολίτης εάν έχει προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες στην Ελλάδα ή εάν η πολιτογράφηση του είναι προς το εξαιρετικό συμφέρον της χώρας.[14] Το Φεβρουάριο του 2024 αναδείχθηκε και πάλι πρωταθλητής Ευρώπης στο Βουκουρέστι πρωταθλητής Ευρώπης απέναντι στον ίδιο αντίπαλο με 2-1 χωρίς να χάσει τεχνικό σημείο. Το 35-2 που σημείωσε ήταν η καλύτερη επίδοση στους αγώνες της ελευθέρας πάλης.[7][18] Με τη διαδικασία απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας να μην έχει προχωρήσει, λίγες ημέρες μετά τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο (στις 28 Φεβρουαρίου 2024) ορκίστηκε Έλληνας πολίτης.[19]

Συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Ολυμπιακό Προκριματικό Τουρνουά Πάλης 2024 στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν ελπίζοντας να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Αποκλείστηκε στον δεύτερο αγώνα του χάνοντας την πρόκριση. Ένα μήνα αργότερα, κέρδισε μια θέση ποσόστωσης για την Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παγκόσμιο Ολυμπιακό Προκριματικό Τουρνουά Πάλης 2024 που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 κατέκτησε ένα από τα χάλκινα μετάλλια μετά τη νίκη του πάλι απέναντι στον Αμινέ με 5-4 στα σημεία.[11][20] Η ήττα του από τον Ιρανό Χασάν Γιαζντανιχαρατί του στέρησε τη δυνατότητα για διεκδίκηση του χρυσού μεταλλίου.[21]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: «Χάλκινος» ο Κουρουγκλίεφ στην ελληνορωμαϊκή πάλη – Όγδοο μετάλλιο για τα ελληνικά χρώματα στο Παρίσι». Newsbeast. 9 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2024. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Είναι ο Νταουρέν Κουρουγκλίεφ Ελληνας;». in.gr. 20 Απριλίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2024. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Куруглиев Даурен Халидович». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  4. ↑ «Камиль Куруглиев стал победителем Первенства мира по вольной борьбе». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  5. ↑ «Олимпийская мясорубка Магомеда КУРУГЛИЕВА». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Куруглиев Даурен Халидович». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «UWW : Dauren KURUGLIEV». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  8. ↑ «Куруглиев Даурен Халидович». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  9. ↑ «ПРИКАЗ "О ПРИСВОЕНИИ СПОРТИВНОГО ЗВАНИЯ "МАСТЕР СПОРТА РОССИИ МЕЖДУНАРОДНОГО КЛАССА"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2017. 
  10. ↑ «Борцы окропили золото кровью». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Ο Χάλκινος Νταουρέν Κουρουγκλίεφ πάλεψε για την Ελλάδα». Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2024. 
  12. ↑ «Российский борец Куруглиев сменил гражданство на греческое». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  13. ↑ «Russia close UWW Individual Championships in style with four more golds on final day». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2020. 
  14. ↑ 14,0 14,1 ««Ελλάδα, επέτρεψε μου να αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και θα δοξάσω τη Σημαία»». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  15. ↑ «Ποιος είναι ο Νταουρέν Κουρουγκλίεφ - Το «λιοντάρι» με καταγωγή από τον Καύκασο». Reader. 9 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  16. ↑ «Πάλη: Πρωταθλητής Ευρώπης ο Νταουρέν Κουρουγκλίεβ- 2ο ελληνικό μετάλλιο στο Ζάγκρεμπ». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  17. ↑ «Чемпион России Даурен Куруглиев завоевал золото ЧЕ-2023 по борьбе в составе сборной Греции». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2023. 
  18. ↑ «Νταουρέν Κουρουγκλίεβ: Ποιος είναι ο Έλληνας πρωταθλητής που έγραψε ιστορία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πάλης-Η καταγωγή του». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  19. ↑ «Νταουρέν Κουρουγκλίεβ: Πώς η Κεραμέως είχε απορρίψει την ελληνοποίηση του χάλκινου Ολυμπιονίκη – Η παρέμβαση Μητσοτάκη». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  20. ↑ «Πήρε το χάλκινο στην ελευθέρα πάλη ο Κουρουγκλίεφ – Το όγδοο για την Ελλάδα». Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2024. 
  21. ↑ «Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Κουρουγκλίεφ: Κουράστηκα με άφησαν οι δυνάμεις μου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2024. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νταουρέν_Κουρουγκλίεφ&oldid=10719178"